Mrówki ludek słaby, a jednak w lecie zbierają swój pokarm.

- PSal.30:25

Wydanie Drugie 2003

“Myśl jest potęgą, ale człowiek jest jej panem, a życie wymaga kompromisu”

Zebrali:

SKOROWIDZ

1. SKOROWIDZ 1
2. CYTOWANA LITERATURA 2
3. WSTĘP 3
4. A 4
5. B 15
6. C 32
7. D 52
8. E 61
9. F 65
10. G 68
11. H 75
12. I 76
13. J 79
14. K 98
15. L 110
16. Ł 113
17. M 114
18. N. 126
19. O 134
20. P 146
21. R 173
22. S 179
23. Ś 196
24. T 199
25. U 203
26. W 214
27. Z 232
28. Ż 256
29. TABELE WYKRESY GRAFIKA 259
30. KATALOG HASEŁ WERSETÓW BIBLIJNYCH 286
31. SPIS HASEŁ NOTATNIKA 304

Cytowana literatura:

BGd – Biblia Gdańska – Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne, Warszawa

BPoz – Biblia Poznańska – Wydawca Księgarnia Św. Wojciecha, Poznań 1973

ABCDEF – Wykłady Pisma Świętego

ABCD* – Wykłady Pisma Świętego, Wydania do 1992 roku

S – Straż

S..... – braki danych nr strony i rocznika

N – Na Straży

L – Straż Wypisy Lubelskie

WT – Strażnica

T* – Cienie Przybytku, Wydanie 1992

BNE – Brzask Nowej Ery

PO – Pytania i Odpowiedzi

KO – Konkordancja Pisma Świętego

K – Komentarze Do Biblii

STB – Spis Tematów Biblijnych

SŁ – Słownik Czytelnika Biblii "Wolność Sumienia:" – Wydanie 1984

SW – Słownik Wyrazów Obcych, PWN 1980

MS – Mały Słownik Języka Polskiego PWN 1993

EP – Encyklopedia Powszechna, PWN 1973

LE – Leksykon Religioznawczy, WW Warszawa 1988

AT – Atlas Biblijny – Warszawa 1990

>N – Numer hasła w Notatniku

Serm – Kazania KT Russell

HT – Harvest Truth Waterbury Bible Students, Ludlow Loomis

Mn – Manna

PN – Pascha – Wielkanoc Nowego Stworzenia – Wydanie Na Straży – rok 1985

> – odniesienie do innych źródeł, czy terminów

MATKA, AARONA - Jochebed, córka Lewiego, ojciec natomiast był, Amram (4 Moj.26:58-60), żona Aarona Eliszeba (2 Moj.6:23). Pan Bóg wybrał Aarona dla Mojżesza jako przemawiającego do faraona mającego 83 lat (2 Moj.7:7).

• Wyświęcenie Aarona na urząd Najwyższego Kapłana nastąpiło przed zamianą pierworodną na Lewitów.
• Śmierć, Aarona na górze Hor (miała123 lat), leżącą na granicy ziemi edamskiej (4 Moj.20:23-29; 33:38-39).
• Synowie Aarona to: Nadab, Abihu, Elazar i Itamar (4 Moj.26:60).
• Syn, Aarona Elazar pojął za żonę Putielę, która urodziła syna Pinechasa (2 Moj.6:25), z którym Pan Bóg zawarł przymierze pokoju za odwrócenia gniewu Bożego od synów Izraela, za cudzołóstwo z córkami Moabskimi (4 Moj.25:1-13).

1. AARON – AARON A FIGURA NA CHRYSTUSA

PO481 - Kiedy ofiarował cielca czy przedstawia Głowę i Ciało? Aaron nie przedstawiał ciała Chrystusowego wtedy, gdy ofiarował cielca. Ponieważ cielec ten przedstawiał samego tylko Jezusa, a wy i ja nie byliśmy przedstawieni w tym ciele prędzej, aż Jezus dokonał Swej ofiary i okazał się, przed oblicznością Bożą za nami, przykrywając nasze zmazy, ciała Chrystusowego. Ani jednego takiego członka Jego ciała nie było wtedy, gdy Pan ofiarował Samego siebie, tak jak i Prorok Izajasz powiedział: ‘Tłoczyłem prasę ja sam, a żaden z ludu nie był ze mną’ (Iz.63:3) – Tylko byśmy mogli być przyjemnymi przed Ojcem jako Członkowie Ciała Chrystusowego. WT1916-703

2. AARON - ABIHU (ABIJU) JEGO ŚMIERĆ

S1939.02.22. - Ci dwaj Kapłani (synowie Aarona) przedstawiają dwie klasy tych, co nie czynią swego wezwania i wybrania pewnym, jako członków Onego Wielkiego Arcykapłana w chwale. Abihu mógłby przedstawiać tych, co odpadną od Kapłańskiego Urzędu do klasy Lewitów, jako członkowie Wielkiej Kompani. Tak samo jak i Małe Stadko są spłodzeni z Ducha Świętego i zostaną narodzeni z Ducha - synowie Boży na duchowym poziomie, chociaż nie na poziomie natury Boskiej. Natomiast, Nadab znaczy dowolny, samowolny i nasuwa się nam myśl klasę tych, co pójdą na wtórną śmierć z powodu ich samowoli nietrzymających się głowy. WT1907-

3. ABRAHAM - USPRAWIEDLIWIONY (Rz.2:29; 4:1-3)

S1933.05.77. - Św. ap. Paweł wykazuje, że Abraham nie był usprawiedliwiony z racji jego obrzezania, ponieważ on był usprawiedliwiony z wiary i poczytany został tym samym za usprawiedliwionego zanim jeszcze obrzezki pieczęć była mu dana. Nie był też on usprawiedliwiony przez przymierze z nim uczynione, lecz przeciwnie, przymierze to było z nim uczynione z powodu jego wiary i jego usprawiedliwienia z wiary. Tak samo ma się rzecz z wszystkimi, którzy są uznani za nasienie, Abrahamowe. Będąc usprawiedliwieni z wiary dostępujemy przywileju stać się umarłymi z Chrystusem i tym sposobem stać się członkami Jego Ciała, i duchowym nasieniem Abrahamowym, natomiast nasza obrzezka jest, obrzeżka serc. WT1909-228

4. ABRAHAM - A ROZCIĘCIE ZWIERZĄT (1 Moj.15:9-11)

S1957.02.30. – Profesor Dods wykazał umiejętnie, że procedura przecięcia zwierząt ma dwa znaczenia. Pomiędzy tymi dwoma częściami była w starożytności forma zawierania uroczystych zobowiązań, to jest kontraktów - było to jakoby zaprzysiężenie danej umowy. Tym sposobem Pan Bóg zastosował najsilniejsze ówczesne znamię symboliczne, że ono przymierze błogosławienia Abrahama i jego potomstwa nie będzie złamane. Dodatkowo dane było też proroctwo, że miało od tego czasu upłynąć przeszło 400 lat zanim potomstwo Abrahama miało zaledwie doznać maleńkiej tylko cząstki łaski Bożej. W między czas mieli znaleźć się w ciężkiej niewoli egipskiej, z której jednak mieli być wyprowadzeni. Wszystko to wypełniło się dosłownie. WT1913-5177

5. ABRAHAM – DANA ZAPOWIEDŹ ZNAKU ABRAHAMOWI

WT1925.01.7. – "Zatem rzekł Abram: Panie Boże, po czymże poznam, iż ją odziedziczę? I odpowiedział mu: Weźmij mi jałowicę trzyletnią, i kozę trzyletnią, i barana trzyletniego, i synogarlicę, i gołębiątko." (1 Moj.15:8-9). Zapowiedź znaku (jałówka trzy letnia, koza trzy letnia, baran trzy letni, synogarlica i gołębica do roku, które są uważana za młode) obietnicy Bożej w błogosławieniu wszystkich narodów ziemi była dana po dziesięciu latach przyobiecania Abrahamowi potomka w roku 2093 od stworzenia Adama. Znakiem wspólnym dla tych stworzeń jest liczba lat, co oznacza nam łączną liczbę lat: 3+3+3+1+1=11. A 11 lat proroczych, kiedy przyjmiemy, że 1 rok czyni 360 lat, to da nam 3960 lat (11x360). Można to przedstawić jeszcze tak:

Jałówka trzy letnia 3x360=1080

Koza trzy letnia 3x360=1080

Baran trzy letni 3x360=1080

Synogarlica roczna 1x360=360

Gołębica roczna 1x360=360

Razem: (11x360)=3960

Rok dania znaku to 2093 od stworzenia Adama. Zatem obietnica podana Abrahamowi przez Boga powinna spełnić się w roku 6053 od stworzenia Adama (2093=3960=6053), czyli 1944 roku naszej ery. Jak więc zauważyliśmy, że: koniec Siedemdziesiąt Jubileuszy oraz Dana Zapowiedź Znaku Abrahamowi, przypada na rozpoczęcie się Wielkiego Jubileuszu Ziemi w 1944 roku naszej ery. Zaczynając od Izraela, geneza nowożytnego państwa żydowskiego sięga końca xix w. w rozwoju syjonizmu i ruchu emigracyjnego Żydów do ziemi ojców. 2.11.1917 roku rząd brytyjski ogłosił tzw. Deklarację Balfoura – obietnicę utworzenia w Palestynie żydowskiej siedziby pod nadzorem W. Brytanii i zatwierdzony przez Ligę Narodów. Wzrost liczby ludności izraelskiej doprowadziło do zaostrzenia stosunków z miejscową ludnością arabską, czego w następstwie odbyły się liczne starcia zbrojne Izraelczyków z arabami w latach: 1920-21, 1930-31, 1936-39. W 1937 roku brytyjska propozycja podziału kraju i stworzenie w jego części państwa żydowskiego. A 29.11.1947 Zgromadzenie Ogólne ONZ zatwierdziło projekt podziału Palestyny na dwa niepodległe państwa, izraelskie i palestyńskie. Natomiast 14.05.1948 Roku nastąpiło proklamowanie utworzenia Państwa Izrael przez Tymczasową Radę Państwa. >N340; N1007

6. ADAM – CO ADAM STRACIŁ (1 Moj.2:17)

S1932.11.163. - Rzeczą, którą stracił rodzic Adam dla siebie i swej rodziny było prawo do życia jako doskonałego człowieka. Pan Bóg zaopatrzył Adama przywilejem wiecznego życia pod warunkiem, że będzie posłuszny i wierny swojemu Stwórcy. Grzechem Adama było nieposłuszeństwo, niewierność, a karą tego była śmierć - utrata prawa do życia. Tym sposobem przez swoje nieposłuszeństwo Adam ściągnął na siebie wyrok śmierci ‘umierając umrzesz’ (1 Moj.2:17). Dzieci Adama zrodziły się już jemu po jego utraceniu prawa do życia, dlatego tylko mógł im dać to, co sam posiadał, to jest umierającą naturę. WT1916-310

7. ADAM – OBRAZEM BOŻYM (1 Moj.1:26-27)

A174*; F771 - Pismo Święte uczy, że istnieli wyłącznie dwaj doskonali ludzie: Adam i Jezus. Adam został stworzony na obraz Boga, to znaczy z podobnymi władzami umysłowymi: rozumowania, pamięci sądu i woli oraz z moralnymi zasadami sprawiedliwości życzliwości, miłości itp. Adam, ‘z ziemi - ziemski’, był ziemskim obrazem istoty duchowej, posiadał zalety tego samego rodzaju, choć różniące się znacznie pod względem stopnia, zasięgu i kompetencji. Człowiek do tego stopnia jest obrazem Boga, iż Bóg może powiedzieć do upadłego człowieka: ‘chodźcie, rozsądźmy’ (Iz.1:18) >F771. WT1886

8. ADAM – JEGO WINA ŁAGODZĄCA

L-52/14 - Nawet upadek tego jednego, czyli pierwszego rodzica Adama miało tą okoliczność łagodzącą o jego winie, że nie był w pełnym znaczeniu tych słów świadomych, rozmyślnym i celowym. Ale w znacznej mierze było to wynikiem pokusy z zewnątrz ze strony Szatana. Gdyby nie ta okoliczność łagodząca, pierwsi nasi rodzice nie zasługiwaliby na żadne dalsze względy łagodzące, ani na miłosierdzie ze strony Stwórcy i Sędziego. Tak jak Szatan, który stał się nieprzyjacielem Bożym sam z siebie świadomym i rozmyślnym, bez żadnej pokusy zewnątrz nie zasługuje na żadną litość ani jej też nie dostąpi.

9. ADAM - CO ZNACZY IMIĘ ADAM PO HEBRAJSKU?

Historia, J. Flawiusza Księga I Rozdział I str. 102 - Adam znaczy czerwony, >EWG. Konkordancji Adam oznacza - ziemia czerwona, mężczyzna z ziemi, ziemski Adomos w gr. znaczy: diament, niepożyty kamień.

10. AMALEKICI – AMELEKICI I AMALAK

AT71. – Biblia wymienia Amelikitów jako nieprzyjaciele, z którymi walczył Izrael (2 Moj.25:17-19). W czasach Abrahama Amelekici zamieszkiwali na obszarze leżącym na południowy zachód od Morza Martwego (1 Moj.14:7). Czytamy również o Górze Amelikitów w Efraim (Sdz.12:15). Archeologia nie rzuca dodatkowego światła na temat tego, koczowniczego i wędrującego ludu. Wnuk Ezawa nosił imię Amalak (1 Moj.36:12). Amalak (chłepczący jak pies) jest typem na rozpustnych grzeszników w Tysiącleciu >F209.

11. AMBICJA – AMBICJA I JEGO DEFINICJA

SW. – Ambicja jest to poczucie godności osobistej; honor, duma dążność do wybicia się, pragnienie twórczych osiągnięć, sukcesów, uznania; także w znaczeniu ujemnym: pycha, zarozumialstwo, żądza zaszczytów, panowania w poczuciu swym wysokiej wartości <łac. ambitio ubieganie się o urząd (dosł. obchodzenie, chodzenie w koło), od ambio chodzę w koło. Termin ambicja pochodzi od wyrazu łacińskiego ambitio i znaczy:

• Żądza sławy, pragnień nowych twórczych osiągnięć, pragnienie uznania, zaszczytów, sławy, władzy
• Poczucie godności osobistej, honoru, miłość własna.

1. AMBICJA – AMBICJE W KOŚCIELE

S1936.05.79 – Św. ap. Paweł powiedział, że jedna z największych pokus pomiędzy chrześcijaninami będzie ambicja, aby być wielkim i wysoko cenionym. Jeżeli już nie w świecie, to przynajmniej pomiędzy wierzącymi. Stąd ta pokusa, aby mówić i czynić coś wielkiego, cokolwiek, co by zwracało uwagę na niego, zamiast pełnić zwykłe sprawy i czynności wchodzące w zakres ogólny służby Bogu, Prawdzie i Braciom. To też Apostoł radzi każdemu, aby rozumiał o sobie i swoich talentach trzeźwo, nie przeceniać, ani też niedoceniając ich, ale by z nich zrobić jak najlepszy użytek – służąc rozumnie i wiernie. WT1893-1487

2. AMBICJA – AMBITNI WODZOWIE I KOBIETY

S1960.02.7. – Gdyby Zgromadzenie posiadało właściwego ducha, to nie byłoby żadnej wymówki, by mogło być poddane ambitnym ludziom, niekiedy nawet ambitnym kobietom (Iz.3:12). Jeżeli niektóre Zgromadzenia zaniedbają właściwe prowadzenie swoich spraw, czy nie byłoby na czasie by rozpocząć prowadzenia wyborów według właściwego porządku? Mniemamy, że teraz jest czas, aby w Domu Bożym był porządek. WT598

3. AMBICJA – AMBITNI BRACIA

F358. – Prawda, że Bóg szczególnie wybrał i powołał 12 apostołów do szczególnej pracy (1 Kor.12:18)... Lecz także On wskazuje, że wielu będzie starało się naznaczyć samych siebie jako nauczycieli; że obowiązkiem Kościoła jest zwracać się ku Chrystusowi jako Głowie i Przewodnikowi, nie zaś schlebiać i popierać ambitnych braci. WT1904

4. AMBICJA – AMBICJA WEDŁUG BIBLII

WT1936.05.79 - Apostoł, św. Paweł przewidział, że jedną z największych pokus pomiędzy chrześcijanami będzie ambicja, aby być wielkim i wysoko cenionym. Jeżeli już nie w świecie, to przynamniej pomiędzy wierzącymi. Stąd ta pokusa, aby mówić lub czynić coś wielkiego, coś takiego, co by zwracało na niego uwagę. Zamiast pełnić zwykłe sprawy i czynności wchodzące w zakres ogólnej służby Bogu, Prawdzie i Braciom. To też Apostoł radzi każdemu by trzeźwo podpatrzył w sobie i w swoich talentach i nie przeceniając ich, ani też ich niedoceniać, ale czynić z nich jak najlepszy użytek, służąc rozumnie i wiernie. WT1893-1487

5. AMMONICI

• KO – Ammonici są potomkami Ben-Ammi syna Lota (1 Moj.19:38). Ammi (Amomon) > towarzysz ludu syn mojego narodu.
• AT85 – Amonici jak też Moabici są potomkami Lota, siostrzeńca Abrahama ((1 Moj.19:30-38). Terytorium Ammonitów było położone na północ od Moabu, na skraju pustyni. Ich bóg Molek lub Milkom, któremu składali w ofierze ludzi, był nazwany ohydą Ammonitów (1 Krol.11:5,7).

1. AMORYCI

• KO – Amoryjczyk > od Amorra, wymowny, bogaty w wyrazy; wierzchołek. Amoryci są potomkami Noego – syna Chama, a wnukiem Kanaan (1 Moj.10:6,15-16).
• AT84 – Jednym z najpotężniejszych ludów Kanaanu byli Amoryci, semicki (potomkowie Sema) lud, zwany przez cywilizowanych mieszkańców Mezopotamii ludźmi zachodu. Nazwa ta w Starym Testamencie używana jest od czasu jako synonim Kananejczyków (1 Moj.15:16). Kiedy występują oni rozdzielnie, to Amorytów opisuje się jako zamieszkujących w górzystym kraju, zaś Kananejczyków umiejscawia się na Równinie Nadmorskiej i w dolinie Jordanu (4 Moj.13:29).
• KO – Amalak (Amalak) naród wybredny; mieszkaniec doliny >potomek Ezawa syna Elifaza (1 Moj.36:12). Typ na rozmyślnych grzeszników w Tysiącleciu. >F209; 4 Moj.14:25,43,45.

1. ANARCHIA

SW. – Anarchia, gr. termin >jest to dezorganizacja powstała wskutek braku lub bezsilności ośrodków władzy; stan chaosu i nieporządku, bezrząd, rozprzężenie stan bezpaństwowy, w którym nie obowiązują żadne prawa <niem. Anarchie, fr. anarchie, z gr. an-archía brak rządu> pójście pod prąd pod przymusem, lub pójście na wezwanie z powodu Boskiego wyroku > walka domowa

2. ANARCHIA – WEDŁUG BIBLII

S1950.12.187. - Anarchia > zniszczenie, nie jest ogniem Pańskim, ale ogniem namiętności ludzkich, na który Pan Bóg zezwala. WT1911-5741 >1 Krl.19:12

3. ANARCHIA - BURZENIE PORZĄDKU

S1948.06.87. - Naszym oczekiwaniem jest, że kiedy wszelki konflikt przychodzący na świat, a który zakończy się anarchią, zburzeniem wszelkiego prawa i porządku, to on rozpocznie się od Kościoła, od Poświęconych i oświeconą Prawdą. Czy Pan Bóg nie ostrzega nas przed tym czasem, że sąd nasz zaczął od nas od Domu Bożego? (1 Pt.4:17). Z konieczności sąd zacznie się od tych, którzy stoją na wyższym stanowisku w Kościele pod względem znajomości, sposobności i przywileju służenia Braciom. WT1908-4206 >S1965.04.60.

4. ANARCHIA – DUCH ANARCHII W ZGROMADZENIACH

N1960.01.07. - Wykazaliśmy poprzednio, jak dych pychy i samolubstwa prowadzi do anarchii w świecie, teraz znowu wykazujemy, jak ten sam duch samolubstwa prowadzi do anarchii w Zgromadzeniach. WT1916-5981 >PO212-213

5. ANARCHIA – PRZESTRZEGANIE REGÓL W KOŚCIELE

PO212. – Każdy, co jest dzieckiem Bożym i czyni pewien postęp na drodze Pańskiej powinien zrozumieć mądrość pewnych reguł w kościele Chrystusowym. Kto nie chce uznawać reguł i porządku postanowionego dla Kościoła, ten jest do takiego stopnia anarchistą? 1909-103

6. ANARCHIA – POTWARZ CZYNNIKIEM ANARCHII

S1926.11.188 - Potwarz jest to cokolwiek mówienie w intencji szkodzenia drugim bez względu czy to, co mówi się jest prawdą, czy kłamstwem. Prawo tak Boskie, jak i też ludzkie zgodnie poświadczają, że takie drugim szkodzeniem jest złem. Prawdą jest, że wielu potwarców nie są pociągnięci do odpowiedzialności. Prawdą też jest, że wielu wypadkach nawet wydawcy i redaktorzy umieją wywinąć się od winy i kiedy za opublikowanie wiadomości zniesławienia usprawiedliwiają się tym, że publikowanie jest powinnością dziennikarską. WT5122-1912

7. ANARCHIA – ANARCHIA LUB NIEWOLA

F281 - Dążnością umysłu ludzkiego jest, bądź anarchia, czyli nieład i bezrząd, albo bardzo ścisła organizacja i niewola. Władza Boska unika obu tych skrajności i daje dla Nowego Stworzenia bardzo prostą organizację, wolną, od jakichkolwiek krępujących węzłów. Zatem Pismo Święte nakazuje każdemu pojedynczemu chrześcijaninowi: ‘Stójcie tedy w tej wolności, którą nas wolnymi Chrystus uczynił, a nie poddajcie się znowu pod jarzmo niewoli.’ (Gl.5:1). WT1904

8. ANARCHIA - PRZEZ, KOGO ONA BĘDZIE WYWOŁANA?

S1945.03.26. - Chociaż socjalizm nie dąży do anarchii, to jednak wytworzy ją, czyli dążąc do wolności i upowszechnienia błogosławieństw ziemi, raczej spowoduje ich zniszczenie. Dzięki niech będzie Bogu, że na miejsce tych zniszczonych instytucji Pan Bóg przez Chrystusa Pana i Jego współdziedziców zaprowadzi prawdziwą wolność na podstawie miłości. WT3857

9. ANARCHIA - SPOJRZENIE NA OBECNE RZĄDY

A263* - Uznając, bowiem prawdziwy charakter omawiany przez nas okrutnych rządów i przyznają, iż były one pełnej korupcji, stwierdzić trzeba, że jednak istniały i były o wiele lepsze, niż żadne - lepsze niż bezprawie i anarchia. Chociaż prawdopodobnie anarchia odpowiadałaby ‘księciu tego świata’. WT1886

10. ANARCHIA – A MASY ROBOTNICZE

A312* - W wyniku takiej sytuacji bogaci coraz bardziej wiążą się rządami, a masy robotników, nabrawszy przekonania, że prawa i rządy były przeznaczone do pomagania bogatym i ograniczania biednego, skłaniają się ku komunizmowi i anarchii, myśląc, że w ten sposób ich potrzeby zostaną najlepiej zaspokojone. WT1886 >B104

11. ANARCHIA – ANARCHIA I JEJ SYMPIATIA

Manna 08.14. - Prawda, choćby najoględniej opowiadana, jest mieczem przenikającym w każdym kierunku i zgodnie z przepowiednią Pana, nastawiającym często rodziców przeciwko dzieciom, a dzieci przeciwko rodzicom, bo ciemność nienawidzi światłości i sprzeciwia się jej na wszelki możliwy sposób. Korzystając z Pańskich nauk dotyczących tego przedmiotu, wyjaśniających, że nawet najmądrzejszy sposób przedstawienia może ostatecznie zostać źle zrozumiany, każdy, kto pragnie wiernie służyć Prawdzie, powinien zachować możliwie jak najdalej posuniętą ostrożność, aby nie powodować nieporozumień. Jest rzeczą zrozumiałą, że nie powinniśmy ani uczestniczyć, ani być zwolennikami jakiejkolwiek anarchii, lecz przeciwnie, powinniśmy zawsze opowiadać się po stronie sprawiedliwości i najwyższego spośród wszystkich przepisów - prawa Bożego. Z.03-13 >M 06.6

12. ANIOŁOWIE – ANIOŁOWIE I ICH HIERARCHIA

WT1919.01.7. – Aniołowie, Archanioły, Cherubiny, Serafiny.

• KO – Anioł >posłaniec, Anioł Boży, Anioł Pański, naturę, duch, mocarz, stanowisko Archanioł >Michał (Juda 9; Ob.12:7) >Gabriel, Dan.8:16; 9:21; Łk.1:19,26; Archanioł – 1 Tes.4:16) >Cherubin – potężny, postać duchowa, mieszkańcy niebios (1 Moj.3:24; 2 Moj.25:18 [Między dwoma cherubami, 1 Sam.4:4 siedzącego między cherubami]; 2 Sam.22:11; Ps.18:11,99:1; Ez.9:3; 10:1-4,6-9,14-16,18-20; Ezd.2:59; Nech.7:61) Serafin >ognisty, żarliwy, zastępu aniołów około Stolicy Bożej (Iz.6:2).
• WT1924.09.112 – Znaczenie ogólne wyrazu anioł w Piśmie Świętym ma wielorakie znaczenie i to w zależności od kontekstu, by było można upewnić się, kogo lub, co ma przedstawiać wyraz anioł. W języku hebrajskim wyraz abbir – anioł znaczy:

• Mocarz Np.: "chleb mocarzy jadł człowiek" (Ps.78:25).

• Elohim >Bóg, Bóg i Sędzia, Np. "mało mniejszym uczyniłeś go od aniołów" (Ps.8:6).
• W języku greckim anioł jest terminem, anggelos, co znaczy posłaniec. Podobnie w hebrajskim malak znaczy posłaniec – "oto Ja posyłam wysłańca mojego przed obliczem twoim,..." (Mal.3:1).

Między pierwotnymi teologami zwanymi "ojcami kościoła", którzy wierzyli, że mają ciała, jak też inni, że są tylko duchami. Dzielą oni na trzy kategorię i na dziesięć stanów, czyli stopni anielskich według tego, jak jest podane w Biblii: Cherubiny, Serafiny, Trony. Do pierwszej hierarchii zaliczonej są: Cherubiny, Serafiny i Trony. Do drugiej: państwa, księstwa, zwierzchności. Do trzeciej: księstwa, archaniołowie i aniołowie.

Natomiast Żydzi uznają cztery stany, czy grupy aniołów. Każda z nich ma na czele archanioła. Pierwszą grupą dowodzi Michał. Drugą Gabriel. Trzecią Uriel. A czwartą Rafael. Co do ilości liczby aniołów nie ma żadnej pewności, lecz w Piśmie Świętym mamy powiedziane wszędzie jako liczba wielka, jak: Ps.68:18; Dn.7:10; Mt.26:53; Hb.12:22.

1. ANIOŁOWIE – ANIOŁOWIE KOŚCIOŁÓW ZGROMADZEŃ

WT1924.09.112. - Dr Prideaus zaznacza, że słudzy, którzy byli wyznaczani do odmawiania publicznych modłów, byli niejako ustami zgromadzenia i ich przedstawicielami, wysłańcami, lub aniołami, którzy w modlitwach swoich do Boga wstawiali się za Zgromadzeniami. Taki w języku hebrajskim nazwany był szeljab-żibbor, to jest anioł Zgromadzenia – Kościoła. W podobny sposób mamy użyte wyrażenie w zastosowaniu do przedstawicieli Siedmiu Kościołów w Azji wymienionych w Księdze Objawienia. EUR 81

2. ANIOŁOWIE – ANIOŁ PAŃSKI, ANIOŁ BOŻY

WT1924.09.112. - Anioł Pański, albo Anioł Boży mogą te tytuły odnosić się do Logosa, kiedy ukazywał się patriarchom i innym osobom Starego Testamentu. Na przykład: 1 Moj.16:6-16; 2 Moj.3:4-22. w historii narodu Izraelskiego na puszczy jest pokazana wyraźnie różnica Aniołem Pańskim – Jahwe, a innymi aniołami, co też zasługuje na szczególną uwagę, jak: "Oto Ja posyłam Anioła przed tobą, aby cię strzegł w drodze, i wprowadził cię na miejsce, którem ci zgotował. Ostrożnym bądź przed oblicznością jego; a słuchaj głosu jego; nie drażnij go, boć nie przepuści przestępstwu waszemu, gdyż Imię moje w nim jest." (2 Moj. 23:20-21). Z treści tych wersetów można wnioskować, że tym Aniołem był przewodnikiem i opiekunem Izraelitów w drodze do ziemi obiecanej. Jemu, więc byli winni za pomoc w pokonaniu ich wrogów i wprowadzeniu ich do ziemi obiecanej, a co w wielu miejscach jest przypisane Bogu. Izraelici byli przestrzegani, by się Go strzegliby i Go czcili oraz bali się, jak też, że przebaczenie ich przestępstw zależy od Niego i że Imię Boga było w Nim. Szczególne imię Boga jest Jahwe – czyli: "Będę który Będę. Tak powiesz synom Izraelskim: Będę posłał mię do was." (2 Moj. 3:14). Tak Mojżesz i Izraelici pojmowali ten przedmiot. Później, kiedy grzechy ich pobudziły Boga do gniewu, wtedy im zagroził im, że Sam z nimi nie pójdzie naczele, ale: "I poślę przed tobą Anioła, i wyrzucę Chananejczyka,... A usłyszawszy lud tę rzecz złą, zasmucił się, i nie włożył żaden ochędóstwa swego na się." (2 Moj.33:2,4). Na tą zapowiedź Mojżesz wstawił się do Boga za ludem, aż otrzymał odpowiedź od Boga zapowiedź, że On pójdzie z nimi – "odpowiedział Pan: Oblicze moje pójdzie przed tobą, a dam ci odpocznienie." (2 Moj. 33:14). Stało się jasno dla Mojżesza, jak i dla Izraelitów, że obietnica Anioła, w którym zawarte było imię Boga, jako obietnica samego Jahwe, który miał iść z nimi. EUR 81

3. ANIOŁOWIE – ANIOŁOWIE UPADLII A NAWRÓCENIE

S1934.12.185. - Rozumiemy także, że ci upadli Aniołowie, którzy pokutują będą mogli we wielkim dniu sądu powrócić do społeczności z Bogiem. WT1915-172

4. ANIOŁOWIE – ANIOŁOWIE DOMOWNIKAMI SZATANA (Mt.12:29)

S1925.04.58. - Odnośnie domowników, którymi w obecnym czasie są upadli Aniołowie, oni mieli być poddani swemu księciu Szatanowi tylko do pewnego czasu, do czasu Wtórej obecności (paruzji) naszego Pana - sądzimy, że odtąd rozpoczął się nieład w domu Szatana. WT1910-154

5. ANIOŁOWIE - ANIOŁOWIE UPADLI ROZWIĄZANI

S1931.10.154. - Widocznie Pan Bóg wkrótce odejmie swą wstrzymującą moc z tych upadłych Aniołów; skutkiem, czego oni poczną wylewać swą furię na ludziach, tak, że cała ziemia napełni się gwałtem, jakie miało miejsce za dni Noego (Łk.17:26). Możemy przypuszczać, że gdy ci upadli Aniołowie zostaną zwolnieni, pierwszy swój gniew wyleją na ludzi. WT1014-166 >F769-770

6. ANIOŁOWIE – ANIOŁOWIE ZŁE DUCHY

S1928.11.171. - Wierzymy, iż złe duchy coraz bardziej twierdzą, że mogą dokonać zadziwiających rzeczy, mają rzeczywiście wielką moc. Zdaje się nam, że chociaż materializacja była dla nich możliwa, to jednak wywieranie wpływu na umysł będzie dla nich łatwiejsze. Nasuwanie różnych obrazów i wizji na mózg człowieka będzie im także łatwe. Być może, iż złe duchy użyją tej mocy w tym kierunku nie oszczędzając także i ludzi poświęconych Panu. Bądźmy przygotowani na różne takie rzeczy. Jesteśmy za blisko końca naszego biegu żeby wracać. WT1912-262

7. ANIOŁOWIE – ANIOŁOWIE A DEMONI

S1934.04.59. - Pismo Święte mówi, że jest pewna wielka, chociaż niewidzialna przyczyna tego sprzeciwu względem prawdy i tych, co są w Prawdzie. Przyczyną są złe wpływy demonów duchowej władzy na powietrzu, która w znacznej mierze przyczynia się do formowania zwyczajów i pojęć na ziemi. >1 Tym.4:1 >N226

8. ANIOŁOWIE - ANIAŁOWIE, W CZYM ZGRZESZYLI? (2 Pt.2:4; Juda 6)

S1945.01.11. – Aniołowie byli uprzywilejowani do okazywania się jako ludzie, a dokonawszy celu, na który materializowali się mieli dematerializować się - znikać. Lecz tym Aniołom spodobały się ówczesne warunki na Ziemi i woleli żyć na niej jako ludzie, a nie pozostać w stanie duchowym jako Anioły. Jednak oni przy tym zatrzymali nie wyzbywając się swojej mocy posiadającej jako istoty duchowe do materializowania się. Materializując się i żyli jako ludzie, i w ten sposób zignorowali swój pierwotny stan, do jakiego byli stworzeni. Ukarani, więc zostali za to, że pogwałcili swoją naturę, a nie za to, że używali danej im od Boga władzy materializowania się. Oni nie nadużyli swej władzy. WT1912-5019 >N227

9. ANIOŁOWIE – ANIOŁOWIE A MATERIALIZOWANIE SIĘ

S1961.07. - Możliwość materializowania się św. Aniołów prawdopodobnie pozostało nadal częścią ich władzy. Wierzymy jednak, że obecnie nie wolno im tej władzy używać. WT1909-4346

10. ANIOŁOWIE – ANIOŁOWIE I ŻYCIE WIECZNE

S1934.10.150. - Aniołowie mają życie wieczne niestracone. Jednakowoż życie ich mogłoby się skończyć, gdyby Pan Bóg tak chciał, lecz to nie jest życie wieczne, tylko na pewien czas określony. Nie wiemy, w jaki sposób Aniołów życie jest podtrzymane, jednak Pismo Święte mówi, że niektórzy z nich umrą, przeto jest to dowodem, że niektórzy z nich umrą, a tym samym jest to dowodem, że Aniołowie nie mają nieśmiertelności. WT1915-12

11. ANIOŁOWIE - BĘDĄ JAKO ANIOŁOWIE (Łk.20:35; Mt.22:30)

S1931.04.75. - Słowem, po naprawieniu wszystkich rzeczy, tak mężczyźni jak i niewiasty stracą odrębność płci, i staną się takimi jak był pierwotny Adam (zanim była od niego odjęta Ewa). Każda istota będzie doskonała sama w sobie, gdy Ziemia będzie napełniona ludźmi. Pan Bóg przeznaczył Ziemię ludziom nieprzepełnioną, lecz tylko ją zaludnić. WT1916-154

12. ANIOŁOWIE – RÓŻNICA PŁCIOWA ZOSTANIE ZNIESIONA (Łk.20:35; Mt.22:30)

T102 - To, co stanie się z mężczyzną i kobietą w przyszłym wieku, będzie również miało miejsce w przypadku Chrystusa i Kościoła - po uwielbieniu Kościoła cała jego kobieca natura będzie usunięta - ‘będziemy jemu podobni’ - staniemy członkami Jego Ciała. ‘A toć jest imię, którym ją (wtedy) nazwią (imię jej Pana): Pan sprawiedliwość nasza’ Jer.33:16; 23:6. Jako ciało Wielkiego Proroka Kapłana i Króla. Kościół będzie częścią Ojca Wieczności, czyli Dawcy życia dla świata (Iz.9:6). >PO269; 566

13. ANIOŁOWIE - POSŁANIEC BRAT LUB SIOSTRA

S1936.09.136. - Takim aniołem, czyli posłańcem może być pewien dobrze uczciwy brat, który stara się, aby doświadczonym stawić się robotnikiem Bogu, któryby nie zawstydził się i dobrze rozbierał Słowo Prawdy, i będący zawsze gotowym służyć Pańskiej Trzodzie. Może to być nim również jakaś wierna siostra mająca macierzyńską troskliwość o baranka w Pańskiej Trzodzie. W taki czy w inny sposób Pan zawsze zaopiekuje się Swoimi wybranymi tak, aby się nie podzielili i nie upadli. WT1896-55 >1 Tym5-9-10

14. ANIOŁOWIE - SYNOWIE CÓRKI I POCIECHY

S1934.06.83. - Niektórzy z tych, co są synami i córkami pociechy. Natomiast zaś inni są synami i córkami utrapienia, którzy ustawicznie powodują różne przykrości i kłopotom innym oraz samym sobie. Chcielibyśmy przedstawić ten przedmiot we właściwym świetle, abyśmy wszyscy i każdy z nas mógł postępować odpowiednio - aby pomiędzy dziećmi Syonu było coraz więcej synów i córek pociechy, które umieją pocieszać drugich, a tym samym byliby pocieszycielami całego Kościoła. Może niektórzy są gotowi zapytać: Czy prawdziwy Kościół potrzebuje pociechy? Czy większość, co zalicza się do Kościoła nie zachowuje się tak, jakby już za mocno byli pocieszeni? Czy oni nie potrzebują raczej pewnego strofowania, aby mogli odczuć pewnego rodzaju zmartwienia i tym sposobem starali się gorliwiej postępować naprzód? WT1904-291

15. ARKA PRZYMIERZA - LUB ARKA ŚWIADECTWA (2 Krn.6:11) T17; 121; 124; 126

Arka > była to:

• Prostokątna skrzynia zrobiona z drewna i powleczonym złotem. Miała wieko, czyli pokrywę z czystego złota, zwaną Ubłagalnią > przedstawiającą naturę Boską udzieloną uwielbionemu i wywyższonemu Kościołowi.

Sama nazwa tego przedmiotu sugeruje, że obrazował on ucieleśnienie plany Jahwe, zamierzonego przez Boga, zanim cokolwiek zostało stworzone - zanim spełniła się jakakolwiek część tego planu. Reprezentowało to wieczny cel Boga - postanowione przez Niego bogactwo łask dla rodzaju ludzkiego w Chrystusie (Głowa i Ciało) - "ukrytą tajemnicę".

• Tak, więc przedstawia to Chrystusa Jezusa: Jego Oblubienicę, członków Maluczkiego Stadka
• Jak Arka przedstawiała Chrystusa, tak ubłagalnia, światło chwały i Cherubiny reprezentowały razem Jahwe, Boga - "Głowę Chrystusową jest Bóg" - 1 Kor.11:3.
• Jak było z Chrystusem, tak i Jahwe jest tutaj przedstawiony w przedmiotach symbolizujących cechy Jego charakteru.
• Światło, zwana "chwała Szekina", reprezentowało samego Jahwe jako Światłość Wszechświata, podobnie jak Chrystus jest światłością świata. Potwierdza to wiele wersetów Np., ‘który siedzisz na Cherubinach, rozjaśnij się’ - Ps.80:1; 1 Sam.4:4; 2 Sam.6:2; Iz.37:16.
• Pokrewieństwo (stosunek) i jedność tej Boskiej rodziny - Syna i Jego Oblubienicy, przedstawionych w Arce, w harmonii i jedności z Ojcem symbolizowanym przez wieko, były pokazane w tym, że ubłagalnia stanowiła pokrywę Arki, a więc jej wierzch czy też głowę. Tak jak Głową Kościoła jest Chrystus Jezus, tak i podobnie Głową całego Chrystusa jest Bóg (1 Kor.11:3). WT1881

1. ARKA PRZYMIERZA - NIE PODPIERAJMY ARKI

S1938.06.91. - Jeżeli przyjmujemy tą Prawdę, że Chrystus Pan jest Głową Kościoła, to niechże na podstawie tej opiera się każdy argument. Niechże nam nie zdaje się ani na chwilę, że wszystko się rozpadnie, jeżeli my nie podeprzemy Arki lub, że jesteśmy głównymi szprychami w Boskim programie w jakimś małym kole Syjonu Wszelkiego takie zarozumiałe pojęcia są sprzeniewierzające wobec naszego Wodza Zbawienia. Bo On powiedział: ‘..Słowom Jego wierzymy.. Beze mnie nic uczynić nie możecie’. W ciele Chrystusowym każdy członek, którego Pan, w jakim kolwiek znaczeniu tego słowa postanowił w Kościele ku służeniu w sprawie Jego, powinien zrozumieć, że on wcale nie jest konieczny do rozwijania Planu Boskiego, że tylko z łaski dany mu został udział w nim, i że jego codzienne błogosławieństwa więcej wynagradzają aniżeli wszelkie jego małe usługi, i ofiary, jakie może dać. Zamiast być dumnym, powinien raczej czuć się pokornym na samą myśl, że dozwolono mu jest mieć jakąkolwiek cząstkę w Wielkim Planie Bożym, jako sługa pomiędzy braćmi i tak wyraźnie to powinien rozumieć, że Pan jest Głową Kościoła. Natomiast każdy, co traci ducha pokory i poleganiu na Panu, zostanie odrzucony, utraci otrzymania przywileju i sposobności, ponosząc przy tym szkodę sobie oraz powodują też drugim. WT1905-248

2. ARKA PRZYMIERZA - ŚMIERĆ UZZA (OZY) 2 Sam.6:7-8; 2 Krn.15:16

S1950.07.105. - Przenoszenie Arki Przymierza nie było zajęciem Kapłanów, choć oni byli w stopniu wyższym w służbie Pańskiej. Natomiast to Lewici mieli obowiązek przenoszenia Arki za pomocą drążków na swoich ramionach. Zaniedbanie Boskich zarządzeń, przyczyniło się do różnych odstępstw od poleceń, jakie Pan Bóg dał w związku z obsługą w Przybytku. Pan Bóg ostrzegał, że Jego polecenia nie mogły ulec żadnej zmianie. WT1908-1258

3. PRZYMIERZE PRZYMIERZA – A PRZYMIERZE ABRAHAMA

S1949.06.86. - Pańska Skrzynia Przymierza > przedstawia obrazowo Boskie Przymierze z Abrahamem, którego wypełnienie jest umiejscowione w ześrodkowaniu w Chrystusie Jezusie. Przymierze Abrahama musiało zostać przeniesione z Namiotu Zgromadzenia do Świątniccy, by mogło być tu miejscem na spotkanie pomiędzy Bogiem a Jego Ludem podlegającym temu przymierzu. WT1903-3282

4. ARMAGIEDDON

• di - >Armagieddon to hebrajskie słowo, które tłumaczy się jako ‘góra Megiddo’ albo ‘góra zniszczenia’. Megiddo, położone u południowego krańca równiny Ezddralon, miało ważne znaczenie strategiczne, jako że strzegło wejścia na tereny wyżynne. Miejsce to było wielkim polem bitewnym Palestyny, na którym rozegrało się wiele istotnych bitew znanych z opisów Starego Testamentu i bitwy te miały znaczenie symboliczne. WT1897 >Sdz.7:19-23; 1 Sam.31:1-6; 2 Krn.35:22-25.

• KO - >Armagieddon przeklęta wojna, przeklęta zbroja > symbolicznie oznacza doszczętny program, upadek, który przyjdzie na wszystkich nieprzyjaciół Królestwa Bożego. >Ob.16:16

1. ARMAGIEDDON

S1963.05.74 - W Piśmie Świętym Pan Bóg uznał za odpowiednie zastosowanie nazwy Izraelskiej sławnego pola walki, do wielkiej walki między Prawdą a błędem, między dobrem a złem, która dokona się owej zmiany dyspensacji - epok. Chociaż wyrażenie Walki Armagieddonu słyszana jest często i stosowana w Biblii, to jednak jest używana w znaczeniu duchowym (Ob.16:16). Serm (Kazania Br. Russella)

2. ARTYKUŁY - ARTYKUŁ PATONA Z ROKU 1880

S1932.05.73. - Artykuł Patona został umieszczony w brzasku z podpisem WT1880, przez co czytelnicy zostali wprowadzeni w błąd myśląc, ze on, jeśli był umieszczony na łamach Watch Tower - Strażnica, to był napisany, przez Br. Russella. Faktycznie artykuł ten znajdujemy w WT1880 roku, ale autorem jego nie jest Br. Russell, lecz J.H Paton, na co dowodzą jego inicjały J.H.P, którymi artykuł ten jest podpisany w oryginalnej angielskiej Strażnicy. Paton później w roku 1881 odrzucił naukę o okupie, stając się jednym z oponentów Br. Russella, co szczegółowo opisano w WT1906-234 i 235.

3. APOLLOS

KO – Apollos > niszczyciel. Żyd z Aleksandrii (DzA.18:24-28). Przyjął chrzest Jana Chrzciciela Był znawcą Pism. W Efezie dzięki Pryscylli i Akwili zapoznał się z nauką Pańską. Zjednał sobie łaskę u Żydów dzięki talentowi krasomówczemu >Biblia Tysiąclecia.

4. APOSTOŁ

• KO - >Apostoł – z terminu greckiego poseł, posłaniec.
• SŁ - >z greckiego apostolos – posłany (Fl.2:25; 2 Kor.8:23; Jn.13:16). Jezus też nazwanym Apostołem – Hb.3:1; Jn.17:18. Spis imion apostołów znajdujemy w – Mt.10:2-4; Mr.3:16-19; Łk.6:14-16; DzA.1:13. Należy zauważyć, że: Lebeusz, Tadeusz i Judasz to jedna i ta sama osoba (Łk.6;14-16). Piotr miał początkowo imię Szymon, Szymon Kananejczyk i Szymon Zelotes w Łk.6:15, to jedna i ta sama osoba. Judasz Iskariot zawsze wymieniany ostatni w każdej liście, a Piotr zawsze pierwszy. Każdy z apostołów widział Pana naocznie w ciele, wyjątek stanowi apostoł Paweł, który widział Go w zupełnie inny sposób po wniebowstąpieniu Pańskim (DzA.1:21,22; 1 Kor.9:1). Apostołowie wyznaczeni byli przez Jezusa Chrystusa i nigdzie nie ma mowy o tym, by mieli mieć sukcesora.

S1919.03.44-45. -

• Mówiąc inaczej Święci Pańscy są rozproszeni pomiędzy wszystkie dominacje świata religijnego, lecz Pan Bóg wysyła poselstwo, aby Jego Lud nie pozostawał dłużej w tych dominacjach, bo przychodzi czas, w którym Babilon upadnie (Iz.13:1-12).
• Nie bądźcie jedni z tych, którzy nie mogą widzieć błędów Babilonu i w konsekwencji nie mogą zaliczać się do powołanych.
• Wyrażenie wynajdźcie z niego znaczy, > że ludzie poświęcający się Bogu mają odłączyć się od wszystkiego, co sprzeciwia się Słowu Bożemu. Mamy opuścić błędy i fałszywy system, który jest nie zgodny ze Słowem Bożym. Wszakże nie mamy organizować jakieś innej nowej dominacji, bo powołanie Boże było i dotąd jest do członkostwa w Ciele Chrystusowym. Jest, więc wezwanie do opuszczenia go i nie powinno się zwodzić dłużej samego siebie i Boga. WT1912-277

1. BABILON - HISTORIA POWSTANIA MIASTA BABILONU

• EP183 - Babylon > hebr. Babel, w starożytności miasto w Mezopotamii (3 tysiącleciu pne.). Położone na obu brzegach Eufratu, od czasów Hammurabiego (772-50) stolica Babilonu, ośrodek kultu boga Marduka; kilkakrotnie niszczone - w tym 539 roku pne. Odbudowane w vii wieku pne. Ruiny Babilonu przedstawiają; miasto o wyraźnych założeniach urbanistycznych otoczone podwójnym murem z 8 wieżami (wśród nich brama i wieża Isztar) Esanngilę - świątynię Marduka (biblijna wieża Babel?), w części Pd. - dzielnica pałaców królewskich.

• KO32 - >Babilon - zamieszanie

1. BABILON - KTO JEST UCZESTNIKIEM GRZECHÓW BABILONU?

BNE1938.08.119. - Wy nie jesteście uczestnikami jego grzechów aż do czasu usłyszycie to wezwanie. Lecz czym prędzej i lepiej zrozumiemy, to tym więcej macie odpowiedzialności. Jeżeli widzicie, czym jest Prawda, a co błąd, fałsz a jeszcze pozostajecie w Babilonie i podtrzymujecie go swoim wpływem, i finansowo, zasługujecie na karę. Jeżeli zaniedbacie wyjść z niego, kiedy usłyszycie głos Pański, to będzie znaczyło, że jesteście na wskroś lojalni. WT 5478-1914

2. BABILON - UZNAWANIE GRZECHÓW BABILONU

BNE1938.08.119. - Jeżeli wy uznajecie grzechy wyplutego Babilonu (systemu) przez podtrzymywanie go i dajecie mu wasze uznanie, to zapewne wy będziecie uczestnikami babilońskich plag. Jest to skromna przestroga. Rozumiemy, że jest to obowiązkiem każdego Chrześcijanina, aby zerwał każdy słaby węzeł, jeżeli jest koniecznym i był lojalny Bogu, aby stać się wolnym od błędu i grzechu Babilonu. Czas jego sądy przyszedł. WT 5478-1914

3. BABILON - CZY KONIECZNIE JEST WYJŚĆ Z BABILONU

S1938.08.119. - Niektórzy tak sobie mówią: "ja widzę, że obecny ustrój i warunki kościoła bardzo się różnią od prostoty, jaka znamionuje Ewangelię Chrystusową i jaką odznaczał się pierwotny Kościół. Jest pewne, że dziś wiele czyni się i naucza takich rzeczy, których Pismo Święte nie upoważnia, lecz co ja mogę zrobić? Należę do tego systemu i czynię różne ofiary, aby przeciwdziałać jemu". "Gdybym teraz miał od tego odstąpić to wyrządziłbym pewne rozczarowanie lub szkodę, tak sobie jak i tej organizacji. Rad byłbym być wolnym i pracować na niwie Pańskiej zgodnie z nauką Słowa Bożego, lecz nie mogę porzucić tego czynu już teraz. Jest koniecznością i wydaje się mi, że tu mam najodpowiedniejsze miejsce do pracy i poświęceń". Takie argumentowanie nie może podobać się Bogu. On, bowiem oświadcza:, że posłuszeństwo lepsze jest niżeli ofiara, bez względu, z jaką gorliwością ponosiliśmy różne ofiary. Bóg mówi wyraźnie, że żadne ofiary jakżeby ludzie Mu ofiarowali nie będzie przyjęta, jeżeli nie będzie poprzedzona posłuszeństwem dla Słowa Bożego. Wezwanie wysłane do wszystkich naśladowców Chrystusa, znajdujących się jeszcze, w jakiej bądź części Babilonu jest: Wynijdźcie z niego Ludu Mój, byście nie byli uczestnikami grzechów jego abyście nie wzięli z plag jego (Ob.18:4). WT 5430-1914

4. BABILON - ZIEMSKIE STOWARZYSZENIA

L5/14 - Tu zachodzi trudność dla tych, co należą do utajnionego, lub innego ziemskiego stowarzyszenia. Prawa reguł i zwyczaje wyznań stowarzyszonych prawie zawsze kolidują, lub sprzeciwiają się zupełnemu poświęceniu się Chrystusowi. One uznają niektóre rzeczy, których Pan potępia. Gdybyśmy, więc mówili im o Jego wyroczniach, mogłoby ich to obrazić, ich regułę i zasady, zwyczaje dostosowane do tego świata. WT 1696-1884

5. BABILON - PLAGI BABILONU (Ob.18:4)

S1935.06.89. - Siedem plag, które ma nawiedzić Babilon. Nie świadczą, by poszczególne choroby i epidemie miały spaś na niego. Lecz wyraz, jaki w wtem miejscu jest użyty gr. termin plege, który wskazuje na ucisk. Pismo Święte, indyfikuje je z uderzeniem, ciosem raną klęską, nieszczęściem, chłostą, a nawet z głodem, rewolucją i ruiną. Ucisk ten będzie zarówno pod względem fizycznym i umysłowym. Kiedy Babilon zauważy, iż jego mury walą się, w tedy przekona się o rzeczywistym ucisku, jakie będą na niego przychodziły. Od pewnego już czasu jest przewidywane niebezpieczeństwo upadku, a stojący na czele starają się odsunąć wszystko, co mogłoby zaszkodzić Babilonowi w osłabieniu, czy zrobienia wyłomu w okalającym go murze. Wiele dobrych i szlachetnych ludzi prowadzi walkę broniąc jego dobra oraz bezpieczeństwa myśląc, że ta instytucje i korporacje branżowe reprezentują Lud Boży i powodują prowadzenia spraw Bożych obecnych czasów. WT1915-163

6. BABILON - ODŁĄCZENIE OD BABILONU (Mt.24:27-28)

L36/1 - Zatem ci, co odłączają od Babilonu nie powinni stać w odosobnieniu obok siebie, ale mają się zgromadzać w chrześcijańskiej społeczności przy stole Pańskim tak obficie zastawionego - gdziekolwiek będzie ścierw - pokarm duchowy, tam zgromadzą się i orły (Mt.24:27) - Klasę łaknących i daleko widzących orłów. Mamy, więc się zgromadzać razem i wspólnie zacieśniając węzły miłości oraz duchowej społeczności. A czynić to mamy tym więcej im więcej widzimy, że on dzień przybliża się (Hb.10:25), i przy tym powinniśmy dobrze zauważyć, co Pismo Święte zaleca Świętym zgromadzających się w taki sposób. WT 1889-1895

7. BABILON - DOWÓD POSŁUSZEŃSTWA WYJŚCIA Z BABILONU

S1938.2.25 - Możemy tu zauważyć, że każdy Brat lub Siostra pozostająca w Babilonie i rozumuje powołanie Boże powinni być posłuszni temu głosowi. Jest to obowiązek każdego, którzy oceniają światło teraźniejszej Prawdy to czynić. Natomiast jeśliby ktoś mimo tych okoliczności pozostał w Babilonie, to zapewne z tego powodu, że nie ma dostatecznej odwagi poświęcić się, gdyż jeszcze pragnie mieć uznanie u ludzi, czy w rodzinie itp. WT1911-233

8. BABILON - CZY WSZYSCY NARAZ?

S1935.06.89. - Jeżeli kto nadal znajduje się w Babilonie, a nie słyszy Pańskiego głosu wywołującego z niego, to znaczy, że nie jest prawdziwą owcą. Jednak to nie znaczy, by mieli wszyscy słyszeć głosu Pana w jednym czasie. Niektórzy nie mają słuchu, lub znajdują się w znacznej odległości od Pana. Lecz kiedy są Jego owcami, to zapewne prędzej, czy później usłyszą Jego wołanie i okażą się jemu posłuszni i opuszczą Babilon zanim na niego przyjdą plagi, jako potop.WT1915-163

9. BABILON - GORĄCI I GORLIWI

S1961.10.156. - Z reguły tylko gorący i gorliwi zdołają się zupełnie uwolnić z Babilonu. Im chłodno obliczają i ważą sprawy, tak długo, że duch świata, ciała i diabła zaciemni ich ponownie, nawet, kiedy już do pewnego stopnia zostali oświeceni Prawdą. WT1898-2288

10. BABILON – BABILON POLEM KĄKOLU

F530 - Musimy stwierdzić, że nasi przyjaciele Baptyści i nasi przyjaciele tzw. Uczniowie wraz z naszymi Prezbiterianami, Metodystami, Luteranami, Episkopalistami i Rzymsko Katolikami tworzą olbrzymie Chrześcijaństwo, które Pismo Święte inaczej nazywa Babilonem. Syn Człowieczy i jego wierni wyznawcy siali dobre ziarno, które przyniosło plon w Chrześcijaństwie, a które może być uważane za pole pszeniczne Wieku Ewangelii. Przeciwnik siał kąkol tak skutecznie, że przerósł tak gęsto pszenicę, że śmiało można to pole pszeniczne nazwać polem kąkolu. Ale obecnie oto stosownie do obietnicy Pańskiej nadszedł czas żniwa tego Wieku Ewangelii i posyła Pan wciąż swoich żołnierzy do zbierania pszenicy - każdego ziarna jego - do jednego gumna i okazuje się, że odnajduje te ziarna prawdziwej pszenicy nie tylko u Baptystów i tzw., ale także między innymi. WT1904 > D267*

11. BABILON - PRAWDZIWE OKREŚLENIE BABILONU

PO24 - Wyraz Babilon znaczy zamieszanie i jest użyty w Ob.18:4 dla wykazania spraw Bożych zmieszanych z ludzkimi. > Pytanie -1915

12. BABILON - KIEDY WIELKIE GRONO OPUŚCI BABILON?

S1920.6.80. - Wielkie Grono Ludu Bożego będzie w Babilonie dopóki on nie upadnie w czasie wielkiego ucisku. WT1914-19

13. BABILON - DZISIEJSZE SYSTEMY BABILONU MATKA I CÓRKA

F243 - Mając taki autorytet i dowód, że matka i liczne córki, systemów dzisiejszych nie były założone przez Pana i przez Jego Apostołów, lecz wynikły z zepsucia i przekręcenia prostych i zdrowych nauk apostolskich (a więc są jedynie ludzkimi instytucjami, starającymi się być mądrzejszymi od Boga w przeprowadzeniu Jego dzieła). Miejmy większą ufność w Słowie Boże i przykładajmy gorliwiej ucha do najdrobniejszych szczegółów, jakie Słowo to stawia przed nami w każdym przedmiocie. WT1904 > F813

14. BABILON - 7000 MĘŻÓW (1 Krl.19:18)

S1950.12.188. - Podobnie i dziś znajdują się dwie klasy w duchowym Izraelu. Jedna z nich znajduje się w stanie puszczy odosobnienia od świata. Inna, druga a zarazem większa jest wciąż mniej lub więcej związana w Babilonie, chociaż w sercu uznaje tylko prawdziwego Pana Boga i nie ugina kolan przed innymi bogami. WT1911-4741 >Rz.11:4

15. BABILON - JEGO ZNISZCZENIE

B140*- Ludzkość nie zauważy jednak swego prawdziwego stanu wcześniej, niż wielki dzień ucisku będzie się miał ku końcowi, niż pogańskie królestwa zostaną starte na proch i całkowicie sunięte i nie będzie dla nich miejsca (rok 1915, jak wykazaliśmy w poprzednim rozdziale), niż Babilon zostanie zupełnie odrzucony i jego wpływ zakończy się na świat. Wtedy ludzie zobaczą, że wielki ucisk, przez który przeszli, był symbolicznie przepowiedziany jako wojna onego wielkiego dnia Boga Wszechmogącego (Ob.16:4), że ich uczynki wspomagające błąd i zło były w rzeczywistości walką prowadzoną przeciwko prawu i siłom imperium, a także przeciwko nowemu Władcy; to zaś, co czynili swoimi językami, piórami, rękami, wpływem i innymi środkami, aby w jakimkolwiek znaczeniu poprzez słuszność i prawdę, było walką po stronie Pańskiej. WT1889

16. BABILON - WYJŚCIE Z NIEGO

S1947.08.125. - To wezwanie do wyjścia nie jest tylko w celu, aby ludzie opuścili nominalny Kościół, lecz ono znaczy, że prawdziwy chrześcijanin, kiedy zauważy błędy, których uczy Babilon powinien zrozumieć przy tym, że dalsze pozostanie w nim i trzymanie się tych błędów jest obłudą, zarówno wobec siebie samego, jak wobec Pana Boga i Jego Słowa oraz wobec dominacji, do której należy. WT5092 >L50/92

17. BABILON - BABILOŃSKA NIEWOLA ŻYDÓW

EP184 - W końcu vii wieku pne. Nabopolssar w połączeniu z Medami podbija Asyrię, syn zaś jego, Nabuchodonoz (605 -562 [606 -536]), Syrię, Izrael (niewola babilońska Żydów); ich następcy ulegli przemocy Persów: w 539 pne. za panowania króla babilońskiego Nabonida, Persowie pod wodzą Cyrusa Starszego zajęli Babilon pozwalając Żydom na powrót i przekształcili Babilonię w prowincję perską. Odtąd Babilonia przestała istnieć jako państwo.

18. BAŁWOCHWALSTWO – I ZRAELA – CIELEC (2 Moj.32:4)

S1938.11.171. - Przykazanie mówiło, że Izrael nie miał robić sobie podobieństw ani rytego obrazu przedstawiającego Boga a to, co uczynili było pośrednim przekroczeniem przykazania, ponieważ złoty cielec zrobiony przez Aarona nie był ryty (wycięty), ale odlewany i nie przedstawiał Boga, lecz prawdopodobnie posąg, jaki widzieli w Egipcie, o przedmiocie nieokreślonym, który miał tylko przedstawiać boską charestykę. Cielec z ludzką głową i skrzydłami symbolizował siłę, inteligencję i wszechwiedzę. Podobnie Chrześcijanie tak samo i bez zamiaru przekroczenia Boskiego Prawa, gotowi są brać za dużo wolności, i wprowadzają za wiele własnych pojęć w służbie Bożej nie bacząc by trzymać się obowiązującego Boskiego poselstwa. Jest to zawsze przekłamanie bez względu, kto to czyni. WT1907-207

19. BAŁWOCHWALSTWO – Z ŁOTY CIELEC

S1938.11.172 – Złoty cielec przedstawia nam fortece błędu, nieuctwa i przesądów. Całe kościelnictwo jest bóstwem. Które w obecnym czasie najlepiej odpowiada złotemu cielcowi i wiele innych rzeczy, jak mamony bożek pieniądza i bogactwa, popularność, sława, i pycha. Burzenie tych bałwanów powinno być też włączone niestosowne czczenie osób i wodzów z przeszłości, jak Luter, Kalwin, czy też inni wodzowie obecnych czasów (Ob.22:9). WT1907-203

20. BAŁWOCHWALSTWO - A OŁTARZ

S1938.11.173. - Ołtarz zawsze łączy ofiarę i jest to tylko rzeczą naturalną, co będziemy składać ofiarę temu, cokolwiek umieścimy w naszym sercu za naszego bożka. Jak to już wyrażaliśmy powyżej, niektóre serca mają wiele bałwanów i wcale nie jest trudno orzec, jakiemu bałwanowi hołduje człowiek. Przedmiot czci okaże się przez ofiarę, na co dana osoba (mężczyzna czy niewiasta) poświęca najwięcej uwagi, myśli, najlepszy czas, najlepszy wpływ, a wnet ci powie, jakiemu bałwanowi najwięcej jest zniewolony, przed którym ma największy ołtarz i składa najwięcej ofiar. WT1907-203

21. BAŁWOCHWALSTWO - RYTE OBRAZY

S1919.04.63. - Ryte obrazy są dziełem własnych rąk - są to fałszywe nauki obecne złych dni i tych, co odrzucają świadectwo mówiące z nieba. WT1896-5

22. BAŁWOCHWALSTWO – BAAL

S1924.10.127. - Wyraz Baal znaczy > nadzorca, opiekun, Chananejczycy po swych miastach mieli wykonane obrazy boga Baala, a niektórzy nawet przechowywali je w swoich domach z tym przeświadczeniem, że Baal jest duchem opiekuńczym. WT1915-43

23. BAŁWOCHWALSTWO – ASTAROTA

S1926.02.28 - Astarota > była boginią znaną Babilończykom jako Istar, a u Greków Astarota. Była ona bogini płodności i seksualnych praktyk, które zdaniem jej czcicieli miały się przyczynić do większego rozmnażania się ludzkości. WT1915-43; R5627

24. BADANIE - SPOSÓB BADANIA SŁOWA BOŻEGO

S1934.11.171. - Zatem żaden prawdziwy Chrześcijanin nie będzie myślał ani na chwilę by zaprzestać badania Słowa Bożego, czy to przez czytanie wprost Pisma Świętego, czy też przez czytanie Wykładów Pisma Świętego (Tomów). One podają Słowo Boże w formie szczególnej nadającej się do przedmiotowego badania Biblii. Pewien stopień duchowego orzeźwienia otrzymać można poprzez odśpiewanie porannej pieśni, a także przez odczytanie Manny, ślubowania i postanowień porannych. Zalecamy, aby te odświeżające środki były przyjmowane każdego poranka przed śniadaniem - i o ile możliwym z całą rodziną, a jeśli nie to każdy osobiście. Kilka minut spędzonych na rozważaniu o rzeczach niebieskich, na dziękczynieniu Bogu i na prześpiewaniu pobożnej pieśni, co powinno przynosić korzyść duchową. Lud Boży powinien w pewien sposób być ustawicznie w styczności ze Słowem Bożym, bo inaczej życie Nowego Stworzenia zacznie umierać. Serm >S1960.03.40.

25. BADANIE - INNY RODZAJ BADANIA PRZEOCZONEGO

S1934.11.171. - Jest jeszcze inny rodzaj badania, który zdaje się być przeoczony nawet przez tych, co badają pilnie Słowo Boże. Badanie, o którym chcemy tu powiedzieć powinno być czynione od chwili przebudzenia się rano aż do naszego zaśnięcia wieczorem. Powinniśmy ustawicznie badać samych siebie, czy stosujemy się do tego, cośmy już poznali względem Boga, względem Pisma Świętego, względem naszych obowiązków drugich i wobec siebie samego i względem złotej reguły itp. Inaczej mówiąc, każdy Chrześcijanin powinien codziennie, każdej godziny, czyli ustawicznie coraz więcej badać nad tym jak wyzbyć się złości, gniewu, nienawiści, zazdrości, sporów, obmowy i różnych innych czynników ciała i onego złośnika. Z podobną wytrwałością powinien starannie badać każdy z nas jak przyoblec się w owoce Ducha Świętego - w cichość, łagodność, cierpliwość, wytrwałość, braterską miłość, itp. Serm

26. BADANIE - SPOSÓB WŁAŚCIWEGO BADANIA BERIAŃSKIEGO

S1935.7.101. - Niektórzy z drogich Braci Pańskich, chociaż mają szlachetne serce i zacne intencje, to jednak ujawniają niewłaściwe myśli dotyczących badań beriańskich. Zdaje się im, że ponieważ w danym przedmiocie jest tylko jedna prawda, i że każdy powinien starać, by tę prawdę znać, dlatego powinno się dyskutować i spierać się w każdej kwestii, choćby i całą noc. Walcząc o daną sprawę tak długo, aż ktoś ustąpi i dostrzeże, że nie miał racji. Jest to zupełnie zła myśl mogąca wytworzyć wiele przykrości powstrzymująca duchowego wzrostu w niektórych Zgromadzeniach. Z jednej strony należy nam więcej oceniać tych, co myślą sami za siebie aniżeli za tych, co wcale nie myślą, tylko połykają to, co drudzy powiedzą. Jenakowóż należy zachować pewne granice. Pan miał cierpliwość z nami w naszej powolności w nauczaniu się, więc i my powinniśmy mieć cierpliwość wobec drugich. Pan Bóg wystawia przykazanie za przykazaniem, przepis za przepisem i jest powolnym do gniewu a obfitym w miłosierdziu i bardzo hojnym ku wszystkim, którzy pragną czynić Jego wolę. WT1907-179

27. BADANIE - BADANIE SŁOWA BOŻEGO DLA SIEBIE

S1938.08.121. - Ci, co Słowo Boże tylko dla siebie samych badają, nie spotykają się z Braćmi i nie dzielą się swoimi błogosławieństwami, nie są tak zaawansowani przy swoim dłuższym biegu czasu jak by można było tego spodziewać się. Nasze zgromadzenie ma być ciągłym przywilejem. WT1907-183

28. BADANIE - BADANIE SŁOWA BOŻEGO PRZEZ OKULARY

S1949.12.180. - Jeżeli przystępujemy do Słowa Bożego jako pilni badacze, spodziewając się, że Ono udzieli nam wyjaśnienia Boskiego charakteru i Planu Jego, to ten Plan i charakter będzie nam objawiony, lecz gdy przystępujemy do togo Słowa w duchu wyniosłości i nie czystych intencji i myślami ambitnymi, to nasz stan biedny i niedoskonały umysł będzie w stanie przekręcać fakty Pisma tak, by pasowały do naszych własnych pojęć. Jeżeli założymy przesadnie ciemne okulary, to będziemy czytać Słowo Boże tylko w taki sposób, jak jest one widoczne przez te okulary. WT 3336-1914

29. BADANIE - KTO MOŻE BADAĆ PISMO ŚWIĘTE?

S1950.01.10. - Pismo Święte musi być badane, lecz tylko po dojściu do właściwego stanu serca po zupełnym poświęceniu się Bogu i po otrzymaniu Ducha Świętego. To wtedy możemy spodziewać się właściwego zrozumienia Boskiego poselstwa i dostąpienia przez to wiecznego żywota obiecanego tym, co są prowadzeni przez Boga. WT 4332-1909

30. BADANIE - BADANIE PISMA ŚWIĘTEGO KOSZTEM DRUGIM

Manna 19 stycznia - Nawet, jeżeli badanie Pisma Świętego dzieje się kosztem innych, to jest wtedy raczej dowodem samolubstwa, aniżeli znakiem posiadania ducha miłości Bożej. WT1899-156

31. BADANIE - BADANIE BIBLII

S1960.03.40. - Czytanie Wykładów Pisma Świętego jest badaniem Biblii.

32. BADANIE - DOBRE LEPSZE I NAJLEPSZE PISMA ŚWIĘTEGO

S1960.05.78:

• Obecnie metoda, beriańskiego badania praktykowanego jest na całym świecie. Wynikiem tego jest wielkie błogosławieństwo i oświecenie. Do tego badania używane są podręczniki, a także pytania. Podręcznikami tymi są tomy Wykłady Pisma Świętego, w których zostały nauki biblijne zebrane i zestawione w łatwo zrozumiałej formie.
• Na przykład, jeśli lekcję traktujemy o Duchu Świętym, to w wykładzie na ten temat są zebrane wszystkie biblijne nauki o Duchu Świętym i ułożone we właściwym porządku, ułatwiające badanie.
• Ta metoda badania przynosi wszystkim Zgromadzeniom. Zdolny przewodniczący nie jest konieczny, jak przy innych metodach. Ze zdolnym przewodniczącym i przy innych metodach badania zachodzi jeszcze to niebezpieczeństwo, że utalentowany przewodniczący może czasami poprowadzić zgromadzenie w niewłaściwym kierunku.
• Piszemy o tym, aby drodzy Czytelnicy Strażnicy wiedzieli, dlaczego tak szczerze zalecamy, beriańską metodę badania Pisma Świętego. Bo nie powinniśmy też dziwić się, gdy zauważamy, że on przeciwnik będzie występował przeciwko tej metodzie, tak wielce błogosławionej przez Pana. WT 5916-1916 >N1992.03.66.

1. BETEL - DOM BOŻY

S1935.03.42. - Tym miejscem na zgromadzanie się w obecnym czasie jest dom nie rękami uczynionymi, nie jest też nią świątynia, ani nawet namiot, ale jest to dom wiary, czyli Kościół Boży. Gdzie taki dom Betel jest? Gdzie są dwaj, albo trzech zgromadzonych w imieniu moim. Tam jest owa drabina oparta o ziemię, a sięgającego szczytu, na którym jest Ojciec Niebieski. Każde takie zgromadzenie jest naprawdę bramą niebieską. Nie dziwi, więc, że Pismo Święte zachęca Lud Boży, by zgromadzał się w Jego Imieniu, by mieli społeczność z Ojcem przez Syna i aby swe prośby wznosili do Ojca, a Jego błogosławieństwa spłynęły na nich. Nie dziwi nas, że Apostoł św. Paweł napomina abyśmy nie opuszczali społecznego naszego zgromadzania się, jako niektórzy obyczaj mają, a szczególnie, gdy widzimy, że się on dzień przybliża (Hb.10:25). WT1907-92

• K> 1 Mo.28:18 i 19 - postawił na znak: Teraz jest przywilej stawiać pamiątkę ostatniej Wieczerzy Pańskiej i Chrztu. > Betel: Dom Boży. WT1907-95

1. BEZCZYNNOŚĆ – BEZCZYNNOŚĆ JEST NIEBEZPIECZEŃSTWEM

A169*- Bezczynność jest dla upadłych istot najbardziej szkodliwą rzeczą. Gdyby nie istniała potrzeba pracy w pocie czoła, upadek naszej rasy byłby i wiele szybszy niż jest. Próżnowanie jest matką występku, a umysłowa, moralna i fizyczna degradacja nastąpiłaby niezawodnie. WT1886

2. BIBLIA – BIBLIA JAKO ZBIÓR KSIĄG

• KO – Termin grecki księgi, nazwane także Słowo Boże, Pismo Święte, które się składa z 39 Ksiąg Starego i 27 Ksiąg Nowego Testamentu. Biblia Gdańska (TrenJer.1:1), mówi: "W biblii siedemdziesięciu tłumaczów, ta księga święta tak się zaczyna."
• SŁ – Wyraz grecki ta biblia – znaczy księgi. Brzmienie to zostało zatrzymane w językach: greckim, łacińskim i wielu innych. Powstała z nakazu samego Boga: 2 Moj.17:14; 24:4; 34:1; 5 Moj.6:9; 24:1; 28:58; 31:9; Joz.24:26; 1 Sam.10:25; 1 Krl.14:19; 1 Krn.29:29; Ps.139:16; Iz.65:6; Jer.30:2 Hab.2:2; Mt.4:4; Łk.18:31; 21:22; Jn.5:46; Rz.15:4:4; 1 Kor.9:10; 10:11; Ob.1:11. inne nazwy: Pismo Święte, albo i Pismo: Mt22:29; Rz.1:2; Ga.4:30 – Lub Słowo Boga: Iz.40:8; Łk.8:11,21; 11:28; Ef.6:17; 1 Jn.2:14; Ob17:17. powszechnie używamy nazwy: Stary Testament (ST) i Nowy Testament (NT). stary Testament treść działań między Bogiem a człowiekiem do narodzenia się Jezusa. Nazwy Nowy Testament odnoszący się bezpośrednio do Biblii nie znajdujemy:
• SŁ – Biblia Septuaginta (z łaciny nazwane siedemdziesiąt, dlatego posiada znak, LXX). Jest to przekład tekstu hebrajskiego Starego Testamentu na język grecki, dokonany przez 72 uczonych Żydów dla biblioteki aleksandryjskiej. Przekład ten rozpoczęto ok. roku 280, skończonych ok. 150 roku przed Chrystusem. Przekład ten nie jest zbyt dokładny, ale cytowany w Ewangeliach Nowego Testamentu.
• Biblia^: Biblia jest pierwszą wydrukowaną książką – wyszła z pod prasy Johana Gutenberga w 1455 roku w Moguncji. Zawiera 66 Ksiąg, przy czym Stary Testament składa się z 39, a Nowy Testament z 27 Ksiąg. Dla ułatwienia korzystania z tekstu dokonano podziału na rozdziały i wiersze. W Starym Testamencie jest ich 929, a w Nowym Testamencie 260. Natomiast wierszy jest 23214 w Starym Testamencie, a w Nowym Testamencie 7959. Oryginalny zapis hebrajski zawiera 592493 słów, a Nowy Testament składa się z 181253 słów greckich. Uczeni żydowscy uważali Torę (5 Ksiąg Mojżesza) z zbyt świętą i nie odważyli się zmieniać nawet jednej litery. Policzyli wszystkie wiersze, aby nikt nie odjął ani jednej joty z tekstu. Wyliczyli również, że środkowym słowem Tory jest: "szukać", a środkową literą "w".

Wypowiedzi o Piśmie świętym:

• Nowy Testament to najlepsza księga, jaką świat zna i kiedykolwiek pozna – Charles Dickens, pisarz
• Trzymaj się Biblii jako kotwice twej wolności; wypisz jej zasady na swoim sercu i praktykuj je w życiu – Ulysses S. Grant, prezydent USA
• Jeśli człowiek nie zna Biblii, nie wie, jak wiele traci; niech naprawi ten błąd jak najszybciej – Theodore Roosevelt, prezydent USA
• Stronice Pisma Świętego zawierają odpowiedzi na wszystkie ludzkie problemy...Biblia potrafi poruszyć serce, rozwinąć inteligencję i odnowić ducha – Roland Regan, prezydent USA
• Biblia jest jednym z największych błogosławieństw, jakim Bóg obdarzył ludzi. Bóg jest autorem, zbawienie jej celem, a prawda treścią – John Locke, filozof
• Ludzi czytających Biblię nie da się zniewolić, gdyż jej zasady są fundamentem ludzkiej wolności Horace Greeley, polityk i dziennikarz
• Księga ta jest warta więcej niż wszystkie, jakie książki kiedykolwiek napisano – Patrick Henry, polityk
• Ewangelie nie są zwykłą książką, lecz żywą mocą; Księga nad księgami.za nic nie pomijam okazji, aby je czytać. Każdego dnia znajduje tam wiele pięknych idei i budujących myśli, które przychodzą przed moimi oczyma niczym bataliony niebiańskiej armii... Nie pobłądzi ten, kto ma je zawsze za swego przewodnika – Napoleon Bonaparte (w czasie pobytu na wyspie św. Heleny)
• Piękno Biblii wzrasta, gdy wzrastamy w jej poznaniu - Johann Wolfganng von Goethe, poeta
• Biblia to największe błogosławieństwo, jakie spotkało ludzkość – Immanuel Kant, filozof
• Jeden werset Biblii dał mi więcej pociechy niż wszystkie inne książki, jakie przeczytałem – Immanue Kant, filozof
• Lektura Biblii jest edukacją samą w sobie – Alfred Tennyson, poeta
• Muszę wyznać, że majestat Pisma zdumiewa mnie – Jean Jaques Rousseau, filozof
• Biblia nie jest jedyną księgą, którą potrafię zrozumieć, ale księgą, która rozumie mnie – Emile Caillet, wykładowca uniwersytecki
• Prawdziwy rozwój cywilizacji zawdzięczamy wpływowi Biblii, w której znajdujemy też przewodnik dla przyszłych pokoleń – Ulysses S. Grant, prezydent USA
• Pismo Święte z upływem lat staje się coraz głębsze i bardziej treściwe – Charles Spurgeon, kaznodzieja
• Biblia jest oknem nadziei, przez które możemy zobaczyć wieczność – John S. Dwight, poeta
• Biblia jest Księgą nad księgami, która powinna być czytana bezględu na wiek i okoliczności, nie raz, dwa razy w życiu, ale rozdział po rozdziale każdego dnia – John Q. Adams, prezydent USA
• Mój szacunek do Pisma Świętego jest tak wielki, że im szybciej moje dzieci zaczną ją czytać, tym większa będzie moja ufność, że wyrosną na odpowiedzialnych ludzi - John Q. Adams, prezydent USA
• Słowo Boże można przeczytać tysiąc razy, a ten, kto przeczytał je najwięcej razy znajduje w nim ogrom nowych wspaniałości – James Hamilton, generał
• Uważam Słowo Boże za najwznioślejszą mądrość – Izaak Newton
• Nie ma w całej literaturze księgi, która jak Biblia dotyka tak istotnych tematów, tak wielu strun ludzkiej duszy, która mówi o powinnościach, smutkach i pokusach, a zarazem zachęca, aby spoglądać na życie z życzliwością i radością – Henry Ward Beecher, pisarz
• Ci, którzy czytają poetów i mędrców biblijnych, ci, których poruszyły wielkie czyny bohaterów, wyjdą z tej zasobnej kopalni z czystym sercem i szlachetniejszym umysłem, niż gdyby studiowali dzieła najpopularniejszych pisarzy czy kontemplowali osiągnięcia władców tego świata – Ellen G. White, pisarka
• Dobra książka to nie taka, która myśli za ciebie, lecz taka, która skłania cię do myślenia. Pod tym względem żadna nie może się równać z Biblią – James McCosh, filozof
• Albo Biblia trzymać się będzie z dala od grzechu, albo grzech z dala od Biblii – C. Ś. Lewis, pisarz
• Literatura, historia, sztuka zawierają wiele prawdy, ale jeśli chcesz poznać całą, sięgnij z modlitwą po Pismo Święte – Alfred J. Palla
• Aby zniszczyć religię chrześcijańską, musimy wpierw zniszczyć wiarę człowieka w Biblię – Wolter, filozof z okresu oświecenia.
• Biblia jest autorytatywnym Słowem Bożym i zawiera pełną prawdę – Bill Clinton, prezydent USA.

1. BIBLIA - BIBLIA POCHODNIĄ WOLNOŚCI

A37* - Biblia jest pochodnią cywilizacji i wolności. Jej dodatni wpływ na społeczeństwo jest uznawany przez największych mężów stanu, mimo iż przeważnie patrzą na nią przez różnych szkieł pozostających ze sobą w konflikcie wyznań. Powołując się na Biblię, wyznania te w fałszywy i godnego ubolewania sposób przedstawiają te nauki. Ta wspaniała stara księga jest mimowolnie i zarazem nad wyraz niepoprawnie interpretowana przez jej przyjaciół. Z których wielu położyłoby za nią życie. A jednak w istocie wyrządzają jej oni więcej szkody niż jej przeciwnicy, utrzymując, że popiera długo uznawane, błędne interpretacje prawd, odziedziczone po ojcach jako tradycja. Niechby się, więc tacy obudzili, ponownie przeanalizowali swoje wierzenia i przez to wprawili w zakłopotanie jej wrogów, pozbawiwszy ich dotychczasowej broni! WT1886

2. BIBLIA - MORALNY WPŁYW BIBLII

A38* - Prawdą jest również to, że moralny wpływ Biblii jest zawsze i wszędzie jednakowo dobry. Życie wszystkich, którzy stają się pilnymi badaczami jej stronic, zawsze staje się czystsze. Inne pisma związane z religią różne dziedziny nauki dokonały dużo dobrego oraz do pewnego stopnia uszlachetniły ludzkość i przyniosły jej błogosławieństwo. Jednak wszystkie inne książki razem wzięte nie zdołały przynieś wzdychającemu stworzeniu radości, pokoju i błogosławieństw, jakie Biblia przyniosła zarówno bogatym jak i biednym, uczonym i nieuczonym. WT1886

3. BIBLIA - TOWARZYSTWA BIBLIJNE – BLASFERMOS

WT1919.11.164. – Bluźnierca jest tym, co czyni krzywdom drugim swoją mową lub oszustwem – rzucającą potwarz jedni drugim. Również jest tym, co przedstawia fałszywie Boski charakter i jego plan (2 Tym.3:2). WT1899-100

• Brytyjskie Towarzystwo Biblijne - Założone W 1803 Roku
• Norweskie Towarzystwo Biblijne - Założone W 1804 Roku
• Berlińskie Towarzystwo Biblijne - Założone W 1804 Roku
• Filadelfijskie Towarzystwo Biblijne - Założone W 1804 Roku
• Amerykańskie Towarzystwo Biblijne - Założone W 1817 Roku

1. BLUŹNIERSTWO – BLUŹNIERCY

SŁ – Bluźnierstwo, > z grec. blasfemeo – mówić źle o Bogu, obrażać Jego. Można obrażać Boga w nieznajomości rzeczy i to bluźnierstwo może być wybaczone drogą szczerze wyrażonego żalu (pokuty). Ap. Paweł żałował, że prześladował Kościół Chrystusa (1 Tym.1:12). W Starym Testamencie za bluźnierstwo była kara śmierci (3 Moj.24:10-16). Słowo Boże nie powinno być obluźnione, nie powinno się urągać słowu Bożemu (Tyt.2:5).

2. BLUŹNIERSTWO – BLUŹNIERSTWO PRZECIW DUCHOWI ŚWIĘTEMU

Sł. – Bluźnienie przeciw Duchowi Świętemu jest rozmyślnym obrażeniem Boga i drwienie z Jego dzieła w całej znajomości rzeczy i świadomości. Tego dopuścili się faryzeusze, którzy widzieli, że Jezusa cuda były prawdziwe i dla pognębiania Go zarzucali Mu, że czynił je przy pomocy szatana, czyli przypisywali te dzieło Szatanowi (Mt.12:22-32). Taki grzech nie będzie odpuszczony. Specjalistą od tego grzechu jest Szatan, bo on się zna, na sprawach duchowych, on zna Boga o wierzy w Niego (Jak.2:19), on także wie, że Jezus jest Chrystusem, że Jezus mówił Prawdę, że nie był szarlatanem. Naturalny człowiek cielesny (1 Kor2:14) grzeszy w ślepocie (zaćmieniu Ef.4:18), bo on nie może rozsądzać duchowo, ale za tą ślepotę jest odpowiedzialny, bo nie chce się z niej wydostać, gdy się nie chce nawrócić do Boga (Mr.3:29; Łk.12:10; Ob.17:3). Przeciw Duchowi Świętemu grzeszą, antychryst i fałszywy prorok.

3. BLIŹNI - KTO JEST BLIŹNIM? (2 Moj.2:14; 20:6)

N1938.08.116. - Nasi Bracia są naszymi bliźnimi w całym najściślejszym znaczeniu. WT1914-309

4. BŁĄD

S.... – Błąd nie możemy popierać, również nie możemy też działać z takimi, co wyznają i popierają bezgranicznie nauki przeciwne i zasady Chrystusa, jakiejkolwiek nazwy i formy one przybiorą. WT1894-1692

5. BŁĄD – BŁĘDY I ICH POWSTRZYMYWANIE (2 Tes.2:10-11)

F316 - Zasadniczą rzeczą jest uczciwe odnoszenie się do Prawdy, jeśli ktoś chce postępować w Prawdzie: - Sprzeciwiać się temu, co ktoś uważa za prawdę, lub choćby na chwilę tylko podtrzymywał to, o czym się wie, że jest błędem, czyniąc to "dla żartu", lub dla jakiegoś innego powodu, znaczy to niewątpliwie obrażać Pana i sprowadzić na siebie sprawiedliwą odpłatę. Niestety, ile to ludzi postąpiło w ten sposób, jedynie chcąc się przekonać, "co można powiedzieć" przeciwko stanowisku, które oni sami uważali za Prawdę; postępując w ten sposób, popadli w sidła i w zaślepieni stali się niewolnikami przeciwnika. Prócz Pana, Prawda jest najdroższą rzeczą na świecie! Nie należy, więc z nią igrać ani bawić się nią; Kto by lekceważył siebie tę zasadę, ten sam poniesie szkodę z tego powodu. WT1904 >2 1. – Tes.2:10-11.

6. BŁĄD - BŁĄD I ODROBINA PRAWDY

S1931.09.135. - Sam błąd jest słabym w porównaniu do błędu zamierzonego z odrobiną Prawdy i stąd zazwyczaj on wielki przeciwnik stara się wpleść pewną miarę Prawdy do wszystkich szkodliwych błędów, jakie przygniatają świat, które dotąd ciążą przez wieki na tych, którzy ulegają ich złudzeniu. Tak było z Prawdą, o której nasz Pan mówił o Zakonie, by nie brać nadaremno Imienia Bożego. Zaś tradycja zmodyfikowała tą ustawę Zakonu i ograniczyła ją do fałszywego przysięgania. Pan Jezus zwrócił uwagę swoim słuchaczom na ten błąd, wykazując, iż trzecie przykazanie ma o wiele szersze i głębsze znaczenie, niż tradycja przypisuje Imieninowi Bożemu, które nie powinno nigdy Go używać z namaszczeniem i nie tylko w łączności z pogwałceniem przysięgi złożonej w imieniu Pańskim. Pan Jezus rozszerzył tą myśl, ucząc swoich naśladowców, że oni powinni zaprzestać ówczesnego zwyczaju w potwierdzani swoich słów zaklinaniem się na Boga i na Niebo. WT1906-76

7. BŁĘDY - BŁĘDU NIE MOŻEMY POPIERAĆ

L3/14 - Nie możemy współpracować z takimi, co uznają i popierają nauki przeciwne zasadom Chrystusowym bez względu na nazwy i formy, jakikolwiek przybierają. WT1994-1696

8. BŁĘDY - BRAT BŁĄDZĄCY (Ga.6:1)

L/49 - Nie ma, co miały wstrzymać starszego, lub kogoś innego człowieka od modlenia się za współczłonkami w ciele Chrystusowym, bez szczególnego w tym względzie zdania. Owszem, modlenie się za błądzącymi jest rzeczą właściwą choćby oni oto nie prosili. Gdy ktoś widzi bata wchodzącego na złą drogę, powinien nie tylko modlić się za takim, ale ma przy tym starać się naprawiać takiego w duchu pokory, przez delikatne i umiejętne zwrócenie jemu uwagi na niewłaściwe jego postępowanie. WT1910-30

9. BOJAŹŃ - BOJAŹŃ BOŻA

S1934.05.67. - Oświecone dziecko Boże nie będzie się obawiać wiecznych mąk. Ono jednak będzie miało właściwą bojaźń podobną do bojaźni, jaką ma mąż względem swojej żony, a żona względem męża. To jest bojaźń by nie obrazić i nie sprawić bólu zawodu i zaufania współtowarzyszki, lub towarzysza życia. Taką bojaźń powinniśmy mieć względem wszystkich Braci. WT1916-323

10. BOJOWANIE - BOJOWANIE O WIARĘ (Juda 1:6)

L16/5 - Czasami, gdy ktoś prowadzi spór z drugą osobą o pewne tematy biblijne, to im może się zdawać, że bojują o wiarę świętym podaną. Jednak jego istotnym motywem tego sporu może okazać się pycha. Pycha jest częścią samolubstwa, gdy więc ktoś bojuje o swoje osobiste pojęcie, to on rozwija w sobie puchę. Bowiem bojowanie, które Bóg uznaje jest szczerym pragnieniem, aby trzymać się tylko tego, o czym uczy Pismo Święte! Boju tego nie można prowadzić nieprzystojnie słownictwem. We wszystkich naszych bojach powinniśmy przejawiać owoce Ducha Świętego - cierpliwość, wyrozumiałość, braterską uprzejmość, miłość, itp., zatem przystojne bojowanie nie będzie posługiwało się złością, nienawiścią, zazdrością, ani ubliżeniem. WT1912-5056

11. BOJOWANIE - BOJOWANIE O WIARĘ I NIC WIĘCEJ (Juda 1:6)

S1935.07.99. - Czy spór i prowadzona polemika jest właściwa? Odpowiadamy, że one są potrzebne, lecz nie za często, jak mogą się często nadarzać. Jest tylko jedno słuszne i prawidłowe pole walki a określone one jest w następujących słowach: Izbyście bojowali (walczyli) o wiarę raz świętym podaną (Juda 3). Ponieważ jednak duch sporny jest w innych miejscach Pisma Świętego ganiony, musimy, więc rozumieć, jako że myślą Apostoła było: mamy tylko bojować o ważne zagadnienia, naszej wiary, czyli je rozsądzać. Nie możemy natomiast zgodzić się z takimi, którzy zaprzeczają osobistość Ojca Niebieskiego i chcą nauczać w Kościele, że Pan Bóg jest wielkim niczym. A tylko zasadą dobrą, i że o ile w końcu cokolwiek dobrego w znaczeniu użyteczności, to o tyle znajduje się tam Bóg, co mieści się w kawałku żelaza, drewna, kamienia, lub jakiejkolwiek innej substancji. Musimy walczyć gorliwie przeciwko takiej próżnej filozofii będącej nie tylko obcej wierze raz świętym podanej, ale również przeciwną jej do najwyższego stopnia. Ponadto mamy także bojować, o:

• Bojować w obronie nauki o okupie. Ponieważ ona jest fundamentem wiary raz świętym podaną - że Pan Jezus Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism, i że zmartwychwstał dla naszego usprawiedliwienia.
• To obejmuje również walkę przeciwko różnym fałszywym twierdzeniom, takim, na przykład, że nasz Pan nie stał się ciałem, lecz pozostał istotą duchową, dla której śmierć była nie możliwa - że On tylko przybrał ludzkie ciało na pewien czas i udawał człowieka, a przy zgonie również tylko udawał, że umarł.
• Bojować i musimy trzymać się wiary raz świętym podaną, że nasz Pan opuścił chwałę, jaką miał u Ojca pierwej zanim świat był, że uniżył się i został uczyniony ciałem i nie tylko na to, aby był przykładem, ale aby z łaski Bożej mógł za wszystkich śmierci skosztować - aby mógł umrzeć, On sprawiedliwy za niesprawiedliwych i do Pana Boga nas przyprowadzić.
• To również znaczy, iż musimy obstawać za tym, że śmierć naszego Pana była rzeczywistą śmiercią sprawiedliwego za niesprawiedliwych, bo inaczej nasza wiara w Niego jako Zbawiciela i odkupiciela mogła ustąpić.
• Co więcej, gdybyśmy nie wierzyli, że Jezus rzeczywiście nie umarł, rzeczywiście nie wydał samego Siebie jako równoważącą cenę za ojca Adama i w ten sposób nie odkupił Adama, i jego potomstwo, to jak moglibyśmy wierzyć w Jego w Chrystusa Pana zmartwychwstanie? To jak mógłby ktoś zmartwychwstać, jeżeli Pan Jezus nie był umarłym?
• Musimy również trzymać i o to bojować, i za tym obstawać, ze Boskim dziełem w Wieku Ewangelii jest wybieranie Oblubienicy Chrystusowej - Pierworodnych Kościoła, i to wybieranie będzie dopełnione w czasie Paruzji Pańskiej, i zostanie uwieńczone zmartwychwstaniem Maluczkiego Stadka do chwały, czci i nieśmiertelności.
• Wszystkie fundamenta naszej religii, włączając także oświadczenie, iż grzech wszedł na świat przez adamowe przestępstwo, że wszyscy jesteśmy uczestnikami jego grzechu i kary, i że wszyscy potrzebują odkupienia.

O wszystkie te główne zasady wiary musimy bojować, musimy je bronić. Być obojętnym wobec nich i zezwalać, aby te różne błędy zakradały się i były nauczane w Kościele znaczy, że one byłoby ciężkim grzechem i objawiałoby się niewiernością u tych, co są zobowiązani jako żołnierze krzyża bronić tych Prawd.

Jednakże poza tymi fundamentalnymi naukami, Lud Boży powinien starać się używania pomiędzy sobą umiarkowania względem różnym doktrynalnych i zagadnień nie jasno znaczeń określonych, Np. pewnych przypowieści niewyjaśniającym Pismem Świętym. Nie powinno tez być żadnych dyskusji lub podziałów względem brata Russella, lub jakiegokolwiek innej osoby.

Każdemu należy dozwolić używać własnego swego zdania względem rzeczy niewyraźnie określonych w Słowie Bożym. Każdy jednak powinien odczuwać znaczną oględność i ostrożność w przedstawianiu jakiejkolwiek nauki lub sprawy nieokreślonej jasno i wyraźnie w Piśmie Świętym, przede wszystkim nie powinno nauczać lub starać się nauczać pewnych spekulacji, jeżeli sam nie jest względem nich zupełnie przekonany.

W Słowie Bożym znajdujemy tak wiele prostych rzeczy, jasnych i pewnych, o których możemy mówić i rozmyślać, i nie mamy prawie żadnego usprawiedliwienia do górnolotnego spekulowania, gdyż Pismo Święte oświadcza: Rzeczy tajemne należą Panu Bogu naszemu, a jawne nam i synom naszym - 5 Moj.29:29. WT1907-179

1. BOJOWANIE - NASZE BOJOWANIE PRZECIWKO GRZECHOWI (1Tym.6:12)

S1936.02.20. - Jak i kiedy oraz przeciwko komu mamy używać naszą wojowniczość, aby ona była dobrze wykorzystana ku Bożemu upodobaniu w służbie Jego sprawy? Odpowiadamy, że wojowniczość nasza musi być skierowana przeciwko grzechowi, a pierwsze jej działanie musi rozpocząć się od nas samych! Bój z samym sobą jest największym bojem, o czym mówi Słowo Boże, oświadczając, że kto panuje w swoim sercu (nad swym umysłem - wolą) lepszy jest niżeli ten, co zdobywa miasta - PrzS.16:32. Ponieważ nauczył się właściwie używania prawdziwego charakteru wojowniczości we właściwy sposób ku samokontroli. A kiedy już nabraliśmy pewnego doświadczenia w walce z grzechem i samolubstwem w samym sobie z wyrzuceniem belki z własnego oka i opanowaniu gniewu, zazdrości, nienawiści i sporów w swoim własnym sercu - to dopiero po tak ciężkiej walce i doświadczeń będziemy lepiej przygotowani do dopomożenia w przeciwstawieniu przezwyciężaniu naszych słabości i wad. WT1901-295

2. BOJOWANIE - UMYSŁ A NASZA WOLA

S1959.01.10. - Nie należy rozumieć, że jest to bojem cielesnej woli z wolą duchową albo walką starej natury z nową. Takie pojęcia nie byłyby zgodne z biblijnymi określeniami. Nie możemy mieć dwóch woli i być w Chrystusie. Nie możemy służyć dwom panom. Sprawa ta musi być zadecydowane i ustalone zanim możemy być przyjęci za członków w ciele Chrystusowym. Stąd zupełne poświęcenie wszystkiego, co posiadamy, w czym jest konieczne do członkostwa w Chrystusie. Od poświęcenia jest w nas jedna wola, wola Chrystusa Pana. Co dotyczy woli cielesnej, ona nie jest już więcej naszą wolą; ignorujemy ją, sprzeciwiamy się jej. Jako Nowemu Stworzeniu, wola cielesna jak i ciało wogule są przeciwne i stąd uznawane są przez Boga (i uznawane powinny być przez nas) za umarłe - i ciało to musi być podbijane, trzymane jakoby w stanie bezruchu. Nie możemy dozwolić, aby cielesna wola zaczęła znowu górować w nas. WT 3200-1903 >L35/19

3. BODZIEC - BODZIEC CIAŁA (2 Kor.12:7-10; 12:9):

• S1935.08.123. - Apostoł Św. Paweł ocenił zaszczyt tak bliskiej społeczności i służby z Panem, a ocenę swoją zademonstrował niezmordowaną gorliwością i entuzjazmem. Jednakowoż nawet w tym Pan spostrzegł pewne osobiste niebezpieczeństwo dla Swego umiłowanego i wiernego Apostoła - niebezpieczeństwo pychy i wyniosłości, które gdyby rozwinęły się, wnet uczyniłyby Go nieodpowiednim do dalszej służby i odebrał Go z przyszłej nagrody. Wobec tego Pan dozwolił, aby przyszedł bodziec ciała na niego z dozwolenia Pańskiego, lecz nie był on z Pańskiej ręki, ale jak zapewnia o tym sam Apostoł. On był posłańcem Szatana - aby go policzkował. Słowo bodziec oznacza coś, co kole, a w tłumaczeniu angielskim w miejscu tym użyte jest słowo ‘kolec’. Zaś sam kolec w ciele jest zawsze rzeczą bolesną, więc cokolwiek to było, było ono czymś takim, co zadawało Pawłowi ciężkie doświadczenia. WT1894-391 >L29/84
• S1929.06.84. - Apostoł św. Paweł miał słaby wzrok i to mu powodowało cierpienia, lecz On sam mówił, że to nie są cierpienia Chrystusowe. Dlatego wszystkie cierpienia ściągnięte na siebie przez złe postępowanie są sługami Szatan, który stara się sprzeciwiać nam i sprawiają tym same kłopoty, i cierpienia (2 Kor.12:7). WT1912-323
• S1945.01.11. - Apostoł św. Paweł, kiedy odnosi się do słabości oczu to ją nazywa bodźcem ciała, posłaniem Szatana mające pozwolenie, aby Go policzkował. Pan odmówił z niego odjęcia tej słabości. Niewątpliwie dla tego, że on miał przypominać Apostołowi o pokorze i słabości koniecznej do odpowiedniego podjęcia wielkiego dzieła, jakie Bóg zamierzył na niego nałożyć. Gdyby nie ten bodziec słabości, to wielkie dzieło mogłoby Mu nadać pychę, co byłoby stanowić Jego własną zgubą, bo Boskie poselstwo mówiło: Dosyć masz na łasce mojej, albowiem moc moja wykonuje się w słabości. Oceniając doniosłość tego Apostoł odpowiedział: Najchętniej, więc chlubić się będę słabościami, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusowa. WT1911-154

1. BOGACTWO - ZIEMSKIE BOGACTWO I JEGO UŻYWANIE

S1942.08.114. - Dziesięcina czy wszystko? > Biskup Butler powiedział raz do swego sekretarza: ‘Ja musiałbym się wstydzić gdybym po sobie miał pozostawić dziesięć tysięcy funtów szterlingów. Wielu rzekomych chrześcijan umierają haniebnie i niegodziwie bogatymi’. - Hańba i grzech jednakowoż nie leżą w tym, że ta władza (bogactwa) została zgromadzona, ale że nie była odpowiednio sprawowana. WT czerwiec 1888

2. BOGACTWO - BOGACTWO U CHRZEŚCIJANINA

S1942.08.114. - Obowiązku każdego jest, aby sprawować możliwie jak najwięcej władzy ku sprawiedliwości. Niechaj jednak każdy ma się na baczności; bo władza pieniędzy jest czymś strasznym, jest niebezpieczniejszą od dynamitu. Ofiary ‘złudnego dla świętych złota’ są niezliczone. Gdyby chrześcijanin staje się coraz bogatszym powinien odczuwać bojaźń i drżenie, bo inaczej ‘ułuda bogactw’ będzie mu zgubą; albowiem o zbawieniu bogacza Chrystus wyrażał się jako o czymś cudownym (Łk.18:24-27). WT1888 >N1961.04.57.

3. BOGACTWO - CO ZROBIĆ Z BOGACTWEM NAGROMADZONYM?

S1942.08.114. - Niechaj nikt nie zwodzi samego siebie mówiąc: ‘Ja będę dawał, gdy zgromadzę znaczne bogactwo. Zabiegam o więcej pieniędzy abym mógł niemi czynić dobrze, lecz nie dam nic na dobre cele teraz, abym mógł tym więcej dać w przyszłości’. Takie rozumowanie jest sidłem, któremu wielu już zostało usidlonych. Gdy człowiek staje się bardzo bogatym, wielkie bogactwa, tylko ustawiczne i hojne dawanie może ochronić go stania się małym duchowo. W zadecydowaniu jak wielkie mają być jego dary, a także, czy ma on uszczuplić swój kapitał i do jakiego stopnia, człowiek powinien zawsze mieć przed sobą wyraźny i rozumny cel, aby uczynić możliwie jak najwięcej dobrego w swoim życiu. Każdy musi zadecydować dla` siebie samego, jaki jest najrozumniejszy i najlepszy sposób używania pieniędzy i często musimy sobie przypominać, że natura ludzka jest zawsze skłonna do samolubstwa i samo złudzenia. WT czerwiec 1888 >N1961.04.57.

4. BOGACTWO - BOGACTWO ZIEMSKIE (Łk.12:35)

K - > Ziemskie bogactwa poświęcone Bogu, jeżeli nie zostały złożone na ołtarzu jako ofiara by byłą spożyta przez ogień przed Bogiem nie ma wartości. A jest tylko dowodem niedotrzymanego ślubu, który powstanie przeciwko nam w dzień sądu. WT1897-98

5. BOGACTWO - CO MOŻE BYĆ BOGACTWEM?

S1962.04.131. - Bogactwem nie koniecznie jest złoto, lecz nim może być chwała od ludzi i uznanie u świata, zaszczytne stanowisko, itp. Innym ciężarem może być samo bogactwo, gdyż ktoś posiadający nadmiar pieniędzy może mieć utrudniony bieg w zawodzie mniemając, że będąc bogatym musi zajmować duży dom z służbą i żyć tak jak inni z jego sfery, i nadal tego uczęszczałby do Zgromadzenia Ludu Bożego. WT1913-5318

6. BOGACTWO - KTO MOŻE BYĆ BOGATYM?

F741 - Nie żądamy tu wcale, aby ktokolwiek dobrowolne robił się nędzarzem i stawał się zależnym od litości innych przez to, że wszystką swoją własność ofiarował na służbę Pańską, Np. nie zostawiając sobie ani nasienia, który przyniósłby mu w przyszłości plon. Lud Pański powinien żyć odpowiednio do swoich środków w tym znaczeniu, że nie tylko należy odkładać zapasy konieczne do normalnego życia codziennego, lecz także powinien być przygotowany do wykonania uczynku miłego Bogu, jak dobroczynność i wspomaganiu innym, którzy znaleźli się w nieszczęściu. WT1904

7. BOGACTWO - BOGACTWO POŚWIĘCONE BOGU (5 Moj.7:25; Joz.6:19)

S1940.03.45. - W Jerycho wszystko było przeklęte, potępione i skazane na zagładę. Podobnie wszystko w naszej cielesnej naturze jest potępione i musi być usunięte. To znaczy, że każdy działający zły wpływ i każda zasada upadłej natury muszą być zburzone. Natomiast kosztowności, jak: złoto, srebro miedź, żelazo, czy inne naczynia z tego kruszcu, które były poświęcone bogom Jerycha zostały oddane do skarbca domu Pana. Tak samo ma być z prawdziwym duchowym Izraelem, gdzie nie tylko ich cielesne żądze służące grzechowi mają być zniszczone, ale dobra ich mają być poświęcone do Pańskiej służby, które kosztowności są przedstawione w złocie i srebrze, a zwykłe posiadłości w miedzianych i żelaznych naczyniach. Wszystko to musi być poświęcone jako należące do Pana, a jakiekolwiek przywłaszczenie tych przedmiotów dla celów samolubnych sprowadza przekleństwo, co było pokazane w grzechu Achana, który z łupów, Jerycha przywłaszczył sobie nieco złota, srebra i piękny płaszcz babiloński. W konsekwencji tego łakomstwa ściągnął on gniew Boży przeciwko synom izraelskim. Tak samo pomiędzy duchowym Izraelem łakomstwo złota, srebra i pięknego płaszcza babilońskiego jest największą oznaką słabości duchowej i prowadzi wielu do zniszczenia. ‘Albowiem korzeń wszelkiego złego jest miłość pieniędzy, których niektórzy pragnąć, pobłądzili od wiary i poprzebijali się wieloma boleściami. Bo którzy chcą być bogatymi, wpadają w pokuszenie, w sidło i w wiele głupich i szkodliwej pożądliwości, które pogrążają ludzi na zatracenie i zginiecie, Ale ty, człowiecze Boży, chroń się takich rzeczy, a naśladuj sprawiedliwości i cichości.’ - 1 Tym.6:9-10. WT1907-300

8. BÓG - PAN BÓG I JEGO WIELKA DOBROĆ

A32* - Zdanie sobie sprawy z istnienia tego potężnego Boga pociąga za sobą lęk przed jego wszechpotężną mocą, chyba, że uświadomimy sobie równocześnie, że On pełnej życzliwości oraz dobroci, w takim samym stopniu, jak i mocy. Upewniają nas o tym całkowicie te same dowody, które potwierdzają jego istnienie, moc i mądrość Jesteśmy zmuszeni nie tylko do wnioskowania, iż istnieje Bóg i że Jego moc oraz mądrość przewyższają nasze, ale także zmuszeni jesteśmy przez rozum do stwierdzenia, że nawet największa ze stworzonych rzeczy nie jest większa od swego Stwórcy. Stąd musimy wnioskować, że największe nawet przejawy dobroci i sprawiedliwości, jak też mądrości i mocy okazywanych przez ludzi ustępuje w swej wielkości tej, które okazuje sam Stwórca. Tak, więc oczyma umysłu widzimy charakter i przymioty wielkiego Stwórcy. Jest On mądry, sprawiedliwy, miłujący i potężny, a zasięg jego przedmiotów jest z konieczności bezgranicznie szerszy niż u Jego najwspanialszych stworzeń. WT1886

9. BÓG - PAN BÓG I JEGO WIELKA MIŁOŚĆ

A113* - Nie ma w tym nic dziwne, iż wszyscy Żydzi, Sodomici, Samarytanie i cała ludzkość, będą zawstydzeni i zmieszani, gdy wyznaczonym przez Boga ‘właściwym czasie’ okaże On im bogactwo swej łaski. Tak, wielu z tych, którzy teraz są dziećmi Bożymi, będzie bardzo zmieszanych i zdziwionych, gdy ujrzy, jak Bóg umiłował Świat oraz jak bardzo jego myśli i plany przewyższyły ich własne. WT.1886

10. BÓG - PAN BÓG I JEGO PRZYMIOTY

A20* - Najwyższą duchową naturą jest natura boska. Jak niezmierzona jest odległość pomiędzy Bogiem i Jego stworzeniami? Możemy mieć zaledwie słabe wyobrażenie chwały Boskiej mądrości, mocy i dobroci, które, przesuwając się przed nami jak w kalejdoskopie, pozwalają nam dostrzec niektóre z Jego potężnych dzieł. Możemy jednak ocenić i pojąć chwały doskonałej ludzkiej natury. WT1886

11. BÓG - ZNAĆ BOGA I JEGO OSOBĘ (Ps.34:2-10)

• S1936.07.100. - Znać Boga w taki sposób nie jest tylko by wiedzieć o Nim, wiedzieć o Jego dziełach i możliwościach. Lecz jest to znajomość, którą mamy przez bliską społeczność z Bogiem - znajomość, która przez żywą wiarę pieczętuje świadectwa jego słowa na sercach naszych i staje nam zrozumieć, że świadectwa te stosują się do nas, i że Sam Pan jest naszym przyjacielem, pomocnikiem, doradcą i przewodnikiem. W ten sposób zaznajamiamy się z Jego duchem, z jego zasadami działalności i rozumiemy Go oraz wiemy jak tłumaczyć sobie jego opaczność i rozpoznać Jego kierownictwo a przez to jak chodzić codziennie z Nim. Tym sposobem jesteśmy również prowadzeni do coraz zupełniejszej oceny Boskiej sprawiedliwości i jego dobrotliwości, która w słusznym czasie ustanowi sprawiedliwość na całej Ziemi. Zapewne możemy chlubić się w Panu i Jego wielkiej łaskawości dla nas, gdy w ten sposób zrozumiemy i poznajemy Boga coraz lepiej. WT19896-18
• S1926.08.122. - Znać Boga prawdziwego znaczy: Miłować Go! ‘Bo się objawi chwała Pańska. A ujrzy wszelkie ciało społem.’ - Iz.40:5. Tekst ten daje do zrozumienia, że nadchodzi czas, kiedy chwałę Pańską pozna wszelkie ciało. Obejmuje ten tekst nie tylko tych, co będą przy życiu, lecz wszystkich, którzy kiedykolwiek żyli. Bóg jest zdolnym wyjaśnić w czasie właściwym, co ma nastąpić. A jeżeli będziemy znajdować się w prawdziwym usposobieniu serca, będziemy Go miłowali, to będzie wystarczającym abyśmy mogli zrozumieć rzeczy, które nam Pan Bóg obficie udziela. Serm

1. BÓG - POZNAWANIE BOSKICH PRZYMIOTÓW

F452 - Uczmy się lepiej oceniać Boską miłość - wiedzieć, że Miłość Boga nie jest pod żadnym względem samolubnym, ale wypływa z Jego wielkiego, szlachetnego charakteru. Zaczynamy oceniać coś niecoś z Boskiej Sprawiedliwości, Boskiej Mądrości, Boskiej Mocy (władzy), Boskiej Miłości; i jak spostrzegamy te przymioty naszego Stworzyciela, poczyna się miłość dla nich i odtąd zaczynamy żyć sprawiedliwości nie, dlatego, by to było naszym obowiązkiem, ale ponieważ kochamy sprawiedliwość. WT1904

2. BÓG - ZROZUMIENIE BOGA W ZUPEŁNOŚCI JEST NIE MOŻLIWE

PO302-303 - Ja nie mogę sobie wyobrazić jak Bóg może dać życie nie potrzebując niczego do Swego istnienia. Żaden z nas nie miał pod tym względem doświadczeń, ani ich nie ma. Gdybyśmy Boga w zupełności zrozumieli, to bylibyśmy tak samo wiedzącymi jak On. WT1915-52

3. BÓG - HO THEOS (Jn.1:1-2)

E94 - W greckim języku w tym wierszu przed pierwszym wyrazem Bóg stoi przedimek, którego jednak nie ma przed drugim wyrazem Bóg, co wskazuje na boga i boga syna. W razie gdyby nie było przedimka czytelnik znalazłby się w niepewności. Podobnie przedimek znajduje się w drugim wierszu przed wyrazem Bóg, całe wiersze czytamy: ‘Na początku było Słowo, a Słowo było u (ho Theos) Boga i (Theos) Bogiem było Słowo. To było na początku u (ho Theos) Boga’ Jn.1:1-2. WT1889

4. BÓG - JAHWE SAM EGZYSTUJĄCY

• E41-42-43 - Sam Egzystujący - Bóg Wszechmogący przyjmuje i oświadcza, że Jego imię jest: Jahwe, co znaczy Sam Egzystujący, Czyli Nieśmiertelny. W 2 Księdze Mojżeszowej 6:3 wersecie czytamy jak Pan Bóg odzywa się do Mojżesza i mówi: ‘Jam Pan, którym się ukazał Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi w tym imieniu, żem Wszechmogący (najwyższy Bóg); ale w imieniu Moim, Jahwe, nie jestem znany od nich.’. Pod tym imieniem "Pan Bóg" był znany między swoim ludem. Imię to jest użyte setki razy w Piśmie Świętym Starego Testamentu. Lecz jest zastąpione przez tłumaczy wyrazem "Pan". Kiedy natomiast mówił Mojżesz do ludu, to użył następującego zdania: ‘ Słuchaj Izraelu, Jahwe Bóg nasz - Jahwe jeden jest; będziesz tedy miłował Jahwe Boga twego, ze wszystkiego serca twego i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkich sił twoich.’ - 5 Moj.6:4-5.
• Niektóre wersety, które zostały przetłumaczone na Pan, zamiast Jahwe: 2 Moj.20:2-5; Iz.42:5, 6,8; Mt.22:37-38.
• Wersety: - Bóg imię Jahwe stosuje się jedynie do Ojca Światłości, to: 1 Moj.18:1; 22:14; 2 Moj.3:2,6; 3:15; 17:15; Sdz.6:23-24; Ps.23:1; 90:1-2; Iz. 2:2-4; 8:13-18; 9:6-7; 25:6-9; 40:3, 9-11; 52:10; 53:3; Jer.23:5-6; 33:16; Mich.4:1-3; Jn.12:38; 1 Kor.12:38.

E50 - Wersety Pan - Bóg przetłumaczone nie z terminu Jahwe, lecz Adonaj to:

• Iz.6:1 - Pan Adonaj może ten termin odnosić się do Boga Ojca i zarówno do Pana Jezusa jak został użyty w tym wersecie.
• Ps.4:9; Mal.3:1-4 - Przyjdzie do Kościoła Pan (Adonaj), oto przyjdzie mówi Pan (Jahwe).
• Ps.45:12 - Pan > Adonaj.
• Ps.110:1 - Jahwe rzekł do Adonaj.
• Ps.110:5 - Pan (Adonaj) po prawicy Twojej (Jahwe).
• Ps.110:4 - Przysiąg Pan (Jahwe) > Mt.22:44-45; DzA.2:34; Hb.1:13; 10:12-13.
• Iz.54:13 - Będą uczniami od Pana (Adonaj) - Jahwe >Jn.6:45.

E72 - Termin Jahwe użyty został w Biblii w Starym Testamencie właściwie tylko jeden raz i to 2 Moj.6:2.

• Wyraz Bóg występuje około 30 razu, a termin Pan ponad 5000 razy.
• Tytuł Adonaj tłumaczony jest Pan, a raz tylko Bóg. > Tytuł Adonai poza tym odnosi się do jednego z imion Najwyższej Istoty, które znajdujemy w Piśmie Świętym. Dosłowne znaczenie tego wyrazu jest Moi Panowie – wyrażeni w liczbie mnogiej. Natomiast wyraz Adon znaczy Mój Pan i występuje w liczbie pojedynczej. Izraelici bądź z powodu wielkiego poszanowania, czy też z przesądu nie wymawiają wyrazu Jahwe. Gdziekolwiek w hebrajskim tekście znajduje się termin Jahwe, Izraelici zastępują Go wyrazem Adonai. Pierwotnie Żydzi nie mieli takiej wątpliwości wynikające złego postępowania i nigdzie nie znajdujemy jakiś przepis, któryby zabraniał wymawiania Imienia Boga – Jahwe. >WT1924.07.112
• Tytuł Adon przetłumaczono na Pana – Mistrz.
• Termin Elohim z jego odcieniami: eloah, elah i el użyty został około 2500 razu. Te terminy często odnoszą się do Jahwe, lecz wielokrotnie właściwie odnoszą się do innych osób, a zatem z kontekstu wersetu można dojść, do czego można ten termin odnieść? To są fakty i nasze cytaty biblijne podtrzymują je zupełnie, a tym sposobem okaże się właściwość i zgodność Pisma Świętego, kiedy termin Elohim jest zastosowany do naszego Pana Jezusa Chrystus, jako Bóg a także Adon - Pan i Mistrz i Adonai - Pan mój, ale nigdy do Jahwe.
• Bóg - Jahwe Jn.4:26; 1 Kor.15:40; Ps.33:18; 90:2; 83:19; Iz.42:8; 43:11; 2 Moj.6:3; 5 Moj.6:4; Mr.12:3.
• Cztery przymioty Boga:

1. BRACIA - BRACIA W CHRYSTUSIE

S1929.09.154. - Ci, co nie są braćmi w Chrystusie i co nie są Synami Światłości, ale synami ciemności, a łączą się z braćmi powinni być traktowani według wskazówek zapisanych w Ewangelii św. Mt.18:15-17. Jest to jedyna metoda i sposób postępowanie, innej nie biblijnej nie mamy nią posługiwać się, ani ją stosować. WT1913-134 >PO310; Manna10 października

2. BRACIA - BRACIA, KTÓRZY TO SĄ?

S1935.05.68. - Bracia, za których mamy kłaść życie nie są ci, którzy znają Prawdę i są w duchowej społeczności z nami. Być może, iż mniej społeczności mamy do wydawania naszego życia braci aniżeli za innych; Np. są bracia prawdziwie wierzący w Pana i poświęceni Jemu, którzy znajdują się dotąd w Babilonie - w niewoli ciemności. Tym szczególnie potrzeba abyśmy wyłożyli nieco naszego czasu i wpływu ku ich oświeceniu i wyprowadzeniu z ciemności. WT1907-36

3. BRACIA - BRACIA I CZŁONKOWIE ZBORU

S1938.01.13. - Chociaż zachęcamy, aby wszyscy poświęceni i zupełnie ofiarowany Bogu, i przyznający się do wiary w okup byli uważani i traktowani jako bracia, i członkowie Zboru, pomimo, że jeszcze nie podali się symbolowi chrztu w wodzie. To jednak nie myślimy, że byłoby mądre i zgodne z nauką naszego Pana, aby takiego wybrać za starszego w Zborze. Nie moglibyśmy takiego uznać za utwierdzonego w wierze danej świętym. Wprawdzie przyjmujemy go za brata, to jednak nie moglibyśmy uważać go za dobrze rozwiniętego w Prawdzie do drugiego nauczania Planu Bożego i innych Prawd biblijnych. WT1908-293

4. BRACIA - BRAĆMI SĄ CI, CO RÓŻNIĄ SIĘ OD NAS

PO110 - Z drugiej strony zaś wszyscy inni, chociaż nie zgadzają się z nami z niektórymi punktami i czy są z nami lub nie, ale uznają Pana Jezusa oraz Jego zasługi ofiary za nasze grzechy. - I jeżeli pokładają w Nim ufność odnośnie żywota wiecznego, starają się postępować Jego śladami, ci są naszymi braćmi bez względu, czy są razem z nami lub nie skoro postępują razem z nami o tyle nam przyjemniej w postępowaniu razem drogą, którą uważamy, iż jest właściwą. WT1908-492

5. BRACIA - BRACIA NAZYWANI PRZEZ AP. ŚW. PAWŁA (Rz.12:1)

• A198* - Panuje powszechne mniemanie, że gdy jakiś człowiek nawróci się, czyli odwróci się od grzechu do sprawiedliwości i ze stanu niewiary oraz opozycji wobec Boga do polegania na Nim, to dokonuje się owa przemiana, o której mówi Paweł. Rzeczywiście, jest to wielka przemiana, pewna przemiana, lecz nie ta przemiana, o której mówi tutaj Paweł Jest to przemiana charakteru, podczas gdy Paweł mówi o przemianie natury obiecanej na pewnych warunkach wierzących Wieku Ewangelii. Zachęca on tu wierzących do wypełnienia tych warunków. Gdyby wspomniana przemiana charakteru już nie nastąpiła u tych, do których się zwracał, nie mógłby nazywać ich braćmi; braćmi, którzy mieli do złożenia w ofierze coś ‘świętego i przyjemnego Bogu’. Tylko, bowiem ci, którzy są usprawiedliwieni przez wiarę w okup, są uważani za świętych (braci) i przyjemnych przed obliczem Bożym. WT1886
• A236* - Klasa p przyjmuje łaskę Boga (usprawiedliwienie) ‘nadaremno’ (2 Kor.6:1). Nie wykorzystuje jej w tym celu, by przedstawić siebie jako ofiary przyjemne w obecnym czasie, w którym ofiary te są przyjmowane przez Boga. Członkami tej klasy, choć nie są ‘świętymi’, nie są członkami poświęconego ‘Ciała’, to jednak są nazywani ‘braćmi’ przez Apostoła (Rz.12:1). W takim znaczeniu wszyscy ludzie, gdy zostaną przywróceni do pierwotnego stanu, na wieki pozostaną braćmi Chrystusa, a dziećmi Boga, choć będą posiadać inną naturę. Bóg jest ojcem wszystkich, którzy pozostają w harmonii z Nim na każdym poziomie bytu i w każdej naturze. WT1886
• K - >Ef.2:10 Dziećmi Bożymi, braćmi Chrystusa, >E168

1. BRACIA - PRAWDZIWY CHRZEŚCIJANIN BRATEM

Manna 15 września > Ci, którzy w sprawach duchowych świadomie oddzielają się od świata i za braci uznają jedynie takich, którzy wyznają obrzeskę serca i przyjęcie do rodziny Bożej, spotkają się z e sprzeciwem ze strony moralistów, liberałów i zdeklarowanych krytyków, jak też ze strony ludzi, którzy nienawidzą światła, ponieważ potępia ono ich ciemność, spotykają się ze sprzeciwem doktrynalnym oraz sprzeciw wszelkiego innego rodzaju. Jest to jednak jedyna dobra droga, jaką należy postępować. O wiele lepiej byłoby, gdyby za braci uznawani byli tylko prawdziwi Izraelici, w ten, bowiem sposób oddzielona byłaby pszenica od kąkolu. WT1899-203

2. BRAMA - WĄSKA BRAMA (Mt.7:13)

F181 - Znajdują, że ta ścieżka sprawiedliwości wznosi się coraz wyżej, jest coraz stromą i pełnych trudności. Dążenie stale tą ścieżką sprawiedliwości pociąga za sobą ofiarę, zrzeczenie się ziemskich interesów, ziemskich ambicji, ziemskich przyjaźni, itp. Tutaj stajemy na rozdrożu: jedna, w górę się pnąca ścieżka, prowadzi do chwały, zaszczytu, nieśmiertelności i wejść na nią można tylko po przejściu wąskiej bramy pokory, samozaparcia i samo poświęcenia. WT1904

3. BRAMA - BRAMA WĄSKA A NOWE STWORZENIE

F182 - Wielu przez długie lata trwa w takim stanie, podczas gdy inni chodzili ścieżkami świata. Żaden z nich nie był nawet kandydatem na Nowe Stworzenie, zanim nie przeszedł niskiej bramy samozaparcia. Pan przez długi czas nie odbiera im specjalnych przywilei danych im w celu przyprowadzenia ich do niskiej brany; pomimo to, że zwlekają z przejściem, wyznają, że ‘wzięli łaskę Boga ( przebaczenie za grzechy i przyprowadzenie do bramy) nadaremno’. Ponieważ przyszli do tego stanu odmawiają czy zaniedbują korzystać z jednej nadziei powołania naszego. Pan mógł zupełnie słusznie powiedzieć. - Odbieram wam w tej chwili wszystkie specjalne wszelkiego rodzaju przywileje. Nie jesteście już więcej godni mojej łaski, jak reszta świata. - Ale nie czyni tego tak w jednej chwili, gdyż cierpliwie wyczekuje zmiany u wielu. WT1904

4. BRAMA - BRAMA A DRZWI DO PRZYBYTKU (Jn.14:6)

T20 - Na dziedziniec, czyli do usprawiedliwionego stanu ludzkiego, można wejść tylko przez wiarę. Aby osiągnąć zmianę natury i stać się Nowym Stworzeniem, uczestnikami niebieskiego powołania i Boskiej natury, musimy nie tylko zachować usprawiedliwiającą wiarę, ale także uczynić coś więcej. Do tego stanu także wchodzimy przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który nie tylko otworzył dla nas bramę usprawiedliwienia przez wiarę w jego krew, ale także otworzył drzwi (pierwszą zasłonę) do Przybytku, ‘nową drogę życia’ (Hb.10:19-20) - jako istoty duchowe - prowadzą poprzez i poza wtórą zasłonę, przez ofiarowanie naszego usprawiedliwionego ciała. WT1881

5. BUTLER - BISKUP BUTLER I JEGO WYPOWIEDŹ

• Biskup Butler wypowiedział następujące zdanie do swego sekretarza: "Ja musiałbym wstydzić się gdybym po sobie miał pozostawić dziesięć tysięcy funtów szterlingów". - Wielu rzekomo chrześcijan umiera haniebnie i niegodziwie bogatym. Hańba i grzech jednakowoż nie leżą w tym, że to bogactwo zostało zgromadzone, ale, że nie było odpowiednio użyte. WT1888

• S1928.01.12. - Stosunkowo mało oceniamy, do jakiego stopnia kształtujemy nasz charakter i do jakiego stopnia nasz umysł, nasze uczucia oraz być ogrodem, w którym możemy siać ciernie i osty grzechu. Albo praktyczne przymioty odpowiadające pożytecznym warzywom, lub siać nasienie, które produkuje wonne i piękne kwiaty oraz owoce, które szczególnie przedstawiają niebieskie i duchowe przymioty. Cokolwiek człowiek siej, to też żąć będzie zbiór cielesny, czy duchowy. WT1911-167
• S1974.04.61. - >charakter - nie otrzymujemy go gotowego. Wymaga on ciągłego doskonalenia. Powinniśmy ciągle zadawać sobie pytanie: czy jestem dziś lepszym, silniejszym, mądrzejszym, niż byłem przed chwilą i wczoraj? – (Redakcja)

1. CHARAKTER - SILNY CHARAKTER A BUNTOWNICZOŚĆ

S.... - W niektórych naturach, szczególnie u silnego człowieka starego jak i nowego, mieści się dużo popędliwości. Buntownicza energia starego człowieka, trzymana jest na wodzy jeszcze przez śmiałość energii nowego człowieka, wobec swego starego człowieka. Daje mu więcej wolności, lub go zaniedba, co w efekcie może przyjść wielki stopień zła. WT1896-53

2. CHARAKTER - BUDOWA CHARAKTERU NA CAŁĄ WIECZNOŚĆ

S1933.9.135. - Budujemy charakter na całą wieczność a jego nie można wyrobić i utrwalić inaczej, jak tylko przez cierpliwe częste ponoszenia trudów i doświadczeń oraz przez postanowienia, że będziemy coraz silniejszymi i mocniejszymi w budowaniu naszego charakteru na podobieństwa naszego Niebieskiego Ojca i Pana Jezusa Chrystusa. WT1914-71

3. CHARAKTER - CHARAKTER NA PIERWSZYM MIEJSCU (1 Pt.2:21)

S1934.11.170. - Rozwój charakteru na podobieństwo naszego Pana Jezusa Chrystusa jest najwyższym i pierwszym obowiązkiem, każdego poświęconego dziecka Bożego i chrześcijanina (1 Pt.2:21), nie tylko na to, aby coś uczynić dla drugich, lecz w szczególności na to, by wyrobić właściwy charakter, by prowadzić dobry bój chwytając się żywota wiecznego o osiągnąć błogosławieństw, do jakich nas Bóg zaprosił. Cokolwiek możemy czynić dla drugich nie powinno być uważane jako coś ważnego od tego, co nam Pan Bóg powierzył dokonać w nas samych. Serm

4. CHARAKTER - CHARAKTER NASZ ZALEŻY OD MIŁOŚCI

S1935.08.119. - Żaden nie może rozwinąć w swoim charakterze prawdziwej miłości bez osobistej znajomości Boga i bez otrzymania ducha miłości przez prawdziwą społeczność z Nim. Stąd otrzymanie miłości na pewno zbuduje w nas (o ile unikać będziemy pychy) we wszystkie owoce ducha Świętego, włączając cichość, łagodność, cierpliwość, wytrwałość, braterską uprzejmość i ducha zdrowego rozsądku.WT1903-41

5. CHARAKTER - CHARAKTER DOJRZAŁY A HOŁDOWNICTWO

N1985.04.59.- Dojrzały charakter chrześcijanina będzie zawsze kład tamę wszystkiemu, co sprzyja hołdownictwu itp. A gdy ktoś chce jemu w taki sposób schlebiać przynajmniej swoim postępowaniem i zachowaniem, jeśli już nie słowami powiedzieć: patrz abyś tego nie czynił, bo ja jestem tylko współ sługą twoim i braci twoich - Bogu kłaniaj się (Ob.22:9). Lecz mniej dojrzały będzie często przyjmował pochlebstwa ku swej własnej szkodzie. Z tego powodu Apostoł radziłby wybierać na starszych raczej osoby stateczne i utwierdzone a nie nowotnych - niedojrzałych w charakterze. WT1895-1889

6. CHARAKTER - CHARAKTER JEST WARUNKIEM POWOŁANIA

F104 - Chociaż Pan Bóg nie powołuje wielu mądrych i uczonych, to jednak nie mamy rozumieć, aby Lud Boży miał być upadłym i głupim w tym znaczeniu, by czynił zło, był zdegradowanym i upadłym. Przeciwnie, Bóg stawia przed tymi, których powołuje najwyższe zasady, bo powołuje ich do świątobliwości, czystości, wierności i zasad sprawiedliwości; by ocenili te rzeczy w swych sercach i pokazali to swym życiem, by opowiadali cnoty tego, który ich powołał z ciemności do dziwnej swej światłości (2 Pt.1:3; 1 Pt.2:9). Z tego wynika, że od chwili, gdy przyjmują łaskę Bożą w Chrystusie, to jest przebaczenie swych grzechów i ofiarowują się Bogu i od tej chwili zostają uwolnieni od wszystkich swych słabości i niedoskonałości odziedziczonej po rodzicach; Bóg na nich patrzy, jako na zasłoniętymi zasługami Chrystusowymi, które zakrywają wszelkie wady i ułomności. WT.1904

7. CHARAKTER - CHARAKTER CZĘŚCIĄ PRAWDY I SPRAWIEDLIWOŚCI

N1961.09.90. - Samo zewnętrzne postępowanie nie poświadcza jeszcze stanu serca przyjemnego Bogu. Pan Bóg chce, aby sprawiedliwość i prawda były głównymi częściami naszego charakteru, a zasada miłości regulowała wszystkim. Takiego nie znajdujemy rozwoju charakteru pomiędzy wszystkimi, co mianują się imieniem Chrystusowym. WT1912-5

8. CHLEB – CUDOWNE ROZMNARZANIE CHLEBA – "pięciu tysięcy" >N1008
9. CHLEB – CUDOWNE ROZMNARZANIE CHLEBA – "cztery tysiące" >N1009
10. CHLEB – CHLEB WIELKANOCNY I JEGO SPOŻYWANIE

N1961.03.23. – Chleb wielkanocny ma być spożywany przez wszystkich, natomiast wino ma by pite tylko przez niektórych. Chleb i wino przedstawiają ciało i krew naszego Pana. Jako człowiek Pan nasz był tym chlebem żywym –literalnym chlebem żywota, który z stąpi z nieba. Chleb przaśny spożywany przy baranku wyobraża nam ofiarowane kosztowne obietnice przez Pana Jezusa od Boga Ojca >4 Moj.9:11 (Patrz Komentarz) >PO97; 1 Moj.14:18; 1 Sam.16:20. WT1896-1013

11. CHLEB - CHLEB WIELKANOCNY

N1963.03.27. - Pan nasz Jezus Chrystus jest tym prawdziwym chlebem, który z nieba zstąpił, my zaś jesteśmy powołani do tego abyśmy uczestniczyli w tym chlebie, który stał się chlebem żywota dla całego świata w Tysiącleciu. Stajemy się również członkami Jego Ciała oraz częścią wielkiego chleba Chrystusowego składającego się wielkiej liczby wybranej. ‘Albowiem jednym chlebem, jednym ciałem wielu nas jest;’ - 1 Kor.10:16-17. WT1910-115

12. CHLEB – CHLEB WIELKANOCNY CZY PAN JEGO SPORZYWAŁ?

S1963.08.126. – Wniosek nasz jest, że podczas Wieczerzy Pamiątki, którą Pan Jezus ustanowił dla Swoich naśladowców Sam tego chleba nie spożywał.

13. CHLEB – CHLEBY POKŁADNE

S1943.05.73. – W Świątniccy Świętej, po stronie prawej (północnej) stał stół z chlebami dokładnymi – drewniany stół powleczony złotem. Na nim leżało 12 niekwaszonych chlebów. Na szczycie każdego stosu znajdowało się kadzidło (3 Moj.24:5-9). Ten chleb mogli jeść tylko kapłani; był on święty. Zmieniano go, co 7 dni, w każdy sabat. Każdy chleb miał być upieczony z dwóch dziesiętnych efy mąki, (efa jednostka miary i ciał sypkich – wagi ok. 40 litrów, dziesiąta część efy to, omer (2 Moj.16:36). Chleby pokładane były przygotowywane przez lewitów z pośród Kehatytów (Kaaci) i które przedstawiają czystość Jezusa jako człowiek, a także przypisaną czystość Kościoła jako ludzie. >T16,46; 2 Moj.25:29-30; 3 Moj.8:31; 24:5-9; 1 Krn.9:32. WT1911-4781

14. CHOROBA – CHOROBA DUCHOWA

S1929.07.107 – Chorzy duchowo nie będą wybawieni od niszczącej zarazy cielesnej choroby, ale od choroby moralnej – choroby, niszczejącej grzesznych pokus, zarazy fałszywych nauk niszczącą wiarę niezważających. Nie leczenie mogą owładnąć duszami niebędących w ochronie Najwyższej. Tego jadowitego powietrza, czyli zarazy obecnie odnajdujemy bardzo dużo na samym szczycie w formie chrześcijańskiej umiejętności, spirytyzmie, nie uznawania okupu, przybierania głośnych nazw i wiele jeszcze innych teorii. Od tego wszystkiego będą chronieni wybrańcy Pańscy spoczywający bezpiecznie i spokojnie pod osłoną Najwyższego, jeżeli będą czuwać. >Ps.91 WT1911-437 >R4925-4927

15. CHOROBA – CHOROBA CIELESNA

S1926.04.55. – Cudowne uleczenie rzadko, kiedy a może nigdy nie było stosowane przez Pana do wierzących, ani przez apostołów. Jeżeli choroba przytrafiła się, którykolwiek z domowników wiary, to powinna być uważana jako dozwolenie od Boga w celu jakieś naprawy, lub jako sposobność do wzrostu w łasce, jako jedną z tych wszystkich czynników pomagających ku dobremu wszystkich, co miłują Boga. >F811-812; PO671-72. WT1909-4335

16. CHOROBA – CHOROBA A UZDROWIENIE

S1926.04.25. – Niepotrzebne jest rozumowanie niektórych, że dlatego pragną cielesnego zdrowia, by lepiej mogli i skutecznie pełnić swoją ofiarę panu. Pismo Święte mówi nam, iż posłuszeństwo lepsze jest aniżeli ofiara. Przyjmujmy, więc cielesne błogosławieństwa i łaski, jakie Boska opatrzność nam zsyła. Z wdzięcznością niech nasz duch poświęcenia, zmysł i intencje używa naszych śmiertelnych ciał tak, by możliwe najlepsze wyniki z naszych talentów, warunków i okoliczności osiągnąć w służbie panu. Nie prośmy, więc o uzdrowienie, lub specjalną siłę dla naszych ciał, jak nie czynił tego nasz Pan, lecz przyjmujmy bez żądania takie łaski, jakie Ojciec Niebieski zsyła nam – wie Ojciec wasz, czego potrzebujecie pierwej niżybyście wy Go prosili (Mt.6:8,32). WT1906-39

17. CHRZEST - CHRZEST, SAULA (DzA.22:16)

S1931.11.167. - Saul z Tarsu został przez Ananiasza ochrzczonym chrztem Janowym, DzA.22:16. Pan dał Mu poznać Jego grzechy przez męża Ananiasza, który pouczył Saula dając mu do zrozumienia poznać Jego grzechy radząc, aby obmył je przez chrzest wzywając imienia Pańskiego. >S1938.11.167. WT1916-291 >N611

18. CHRZEST - CHRZEST MOJŻESZA A CHRZEST CHRYSTUSA (1 Kor.10:4)

S1938.11.168. - Chrzest w Mojżesza był chrztem w Chrystusa. Bowiem jak Żydzi byli ochrzczeni w Mojżesza, a kiedy Pan Jezus zajął miejsce Mojżesza (jako Prorok), to chrzest Mojżeszowy liczył się jako chrzest Chrystusowy dla wszystkich tych, co przyjęli Jezusa za Mojżesza, jak to wykazał Apostoł św. Piotr Proroka wam wzbudzi Pan Bóg wasz, z braci waszych - DzA.3:22. Chrystus Pan Jest tym Prorokiem jak Mojżesz, tylko o wiele większym niż On. WT1916-291

19. CHRZEST - CHRZEST POGAN W EFEZIE (DzA.19:1-7)

S1938.11.169. - Apostoł św. Paweł polecił w Efezie ochrzcić dwunastu uczni - braci. Zdaje się, że Apollos sam nie był dobrze poinformowany o różnicy między chrztem Żydów a chrztem Pogan. Apollos, więc chrzcił ich chrztem Janowym, który był przeznaczony tylko dla Żydów dla odpuszczenia grzechów, jakie oni popełniali przeciwko Zakonowi. W ten chrzest został włączony także ich późniejszy grzech odrzucenia i ukrzyżowanie Mesjasza. Takiego chrztu Pan Bóg nie uznawał dla Pogan, gdyż oni nigdy nie byli w przymierzu z Bogiem. WT1916-291 >PO189

20. CHRZEST - CHRZEST Z DUCHA (DzA.10:44)

S1959.06.84. - Chrzest z Ducha Świętego nie przychodzi na nas pojedynczo, ale zbiorowo. Chrzest z Ducha Świętego wstąpił na Kościół w dniu Pięćdziesiątnicy i nie powtórzył się więcej, ż wyjątkiem dotyczącego Korneliusza i Jego przyjaciół. W domu Korneliusza powtórzył się chrzest podobny do tego z Pięćdziesiątnicy – (DzA.10:44). WT1914-5391

21. CHRZEST - CHRZEST A POMAZANIE

S1959.06.87. - Chrzest, lub pomazanie z Ducha stosuje się - rzecz prosta do tego samego Ducha Świętego i w pewnej mierze do tego samego doświadczenia, co spłodzenie, lecz z odmiennego punktu widzenia Chrzest z Ducha Świętego nie przychodzi na nas pojedynczo, ale zbiorowo. Chrzest z Ducha Świętego przyszedł na Kościół w dniu Pięćdziesiątnicy i nie powtarzał się więcej, z wyjątkiem w sprawie Korneliusza, pierwszego nawróconego Poganina i jego przyjaciół, których wezwał do swego domu na słuchanie tego, co przez usta Ap. św. Piotra miało im być mówione. W domu Korneliusza powtórzył się chrzest podobny do tego z dnia Pięćdziesiątnicy - Przyszedł Duch Święty na wszystkie słuchające tych słów - DzA.10:44, co było dowodem, że Poganie otrzymali sposobność stania się członkami Pomazańca Bożego. WT1914-539

22. CHRZEST - CHRZEST NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW (DzA.3:26-38)

S1963.03.45. - Chrzest na odpuszczenie grzechu był to chrzest na odpuszczenie grzechu wspólnego narodu Żydowskiego za ukrzyżowanie Jezusa, był to również przejścia zwierzchnictwa Mojżesza na Jezusa.

23. CHRZEST – CZTERY CHRZTY

E241 - Należy pamiętać, że Pismo Święte wspomina tylko o trzech chrztach Ducha Świętego. Należy wiedzieć, że każdy z tych chrztów był częścią jednego chrztu:

1. Chrztu Pana Jezusa (Mt.3:13).
2. Chrztu w dniu Zielonych Świąt (DzA.2:4).
3. Chrzest Korneliusza - pierwszego nawróconego Poganina i przyjętego za syna (DzA.10:44-45). WT1897
4. Chrzest ogólny, (Joel 2:28)

1. CHRZEST - CHRZEST PANA JEZUSA (E242):

• Chrzest Pana Jezusa był znakiem zewnętrznym, czyli dowodem, który pozwala innym uznać w nim Pomazańca Bożego. Znakiem tym była gołębica zstępująca nad Nim w jasności - a Jan Chrzciciel świadczył mówiąc: Widziałem Ducha zstępującego jako gołębica z nieba i został na nim. Chrzest Pana Jezusa dla całego Izraela był widoczny tylko chrzest z wody i tylko dla tych, co stali na brzegu Jordanu. WT1897
• Chrzest naszego Pana z Ducha Świętego był nie tylko, dlatego potrzebny, aby Jezus mógł być spłodzony do Boskiej natury i stać się uczestnikiem Boskiej władzy, jako Pośrednik.

1. CHRZEST – CHRZEST ZA ZMARŁYCH1 (1 Kor.15:29)

• Ks. Jan Stępień pisze: - "Katechumeni przyjmujący chrzest za zmarłych mogli wyrażać intencję przyjścia im z pomocą przez specjalną modlitwę w czasie chrztu (wiara istnienia jakiegoś stanu pośredniego w życiu pozagrobowym). Jakkolwiek prawdopodobieństwa takiej interpretacji wspomnianej przez Pawła chrztu za zmarłych wykluczyć się nie, to jednak trudno uznać ją za dostatecznie uzasadnioną. Nie wiemy, bowiem, ani na czym ten chrzest polegał, ani jaki był jego początek. Apostoł poza tą jedyną wzmianką w 1 Kor.15:29 nigdzie więcej o chrzcie za zmarłych nie wspomina. Z czasów apostolskich nie mamy żadnego dokumentu, który by nam taki zwyczaj w Kościele potwierdzał. Epifaniusz (r. 315-403) mówi, że heretycy przyjmowali chrzest w imieniu zmarłym, którzy nie zostali ochrzczeni. Ale Tertulian (r. 160-222), komentując nasz tekst nie podaje żadnego faktu na jego potwierdzenie. Wszystko to nie wyjaśnia nam dostatecznie wspomnianego przez Pawła chrztu za zmarłych. Pozostaje on nadal zagadką. Wiadomo tylko, że zwyczaj taki w Koryncie istniał i że świadczył o wierze w zmartwychwstaniu ciał. Dlatego też Paweł do tego zwyczaju się odwołał".
• F561-563 – "Bo inaczej cóż uczynią ci, którzy się chrzczą nad umarłymi, jeźliż zgoła umarli nie bywają wzbudzeni? Przeczże się chrzczą nad umarłymi? (1 Kor. 15:29) – Fałszywe zrozumienie myśli Apostoła wyrażonego powyżej doprowadził w "ciemnych wiekach" do chrztu zastępczego – chrześcijanie, których przyjaciele umarli chrzcili się w zastępstwie... Przedmiotem (jednak) Apostoła było zmartwychwstanie umarłych i oni tu właśnie kształtuje i opracowuje tę doktrynę. Najwidoczniej czyniono atak na wiarę Kościoła w Koryncie odniesionym do zmartwychwstania umarłych. Jako argument z wiersza powyżej zwraca uwagę Kościoła na fakt, że oni wszyscy byli chrzczeni i że ich chrzest przedstawia symboliczną śmierć. Później przez wskazanie im bezpodstawnego nowego stanowiska – zapytuje się, więc czy miałby sens lub wartość takie poświęcenie na śmierć – jak ich podaje nowa teoria była prawdziwa, że zmarły nie zmartwychwstanie? Poświęcili się, bowiem, aby być członkami, aby umrzeć razem, jeden za drugiego dla społeczności z Chrystusem i by w ten sposób być umarłymi z nimi i jako członkowie Jego ciała, członkowie wielkiej ofiary pojednania ofiarować się na korzyść umarłego świata, ponieważ mają nadzieję obiecane zmartwychwstanie. – Dalej Apostoł argumentuje, że całe stanowisko chrześcijaństwa stoi albo się rozwala. Jeżeli nie ma zmartwychwstania umarłych, to wtedy ci, którzy zasnęli w Chrystusie są zgubieni tak, jak i reszta ludzi. I jeżeli tak się ma sprawa i nie ma nadziei na przyszłoś ani dla Kościoła, ani dla świata przez Niego to, dlaczego poświęcamy nasze życie na śmierć? Jesteśmy ochrzczeni w śmierć z Chrystusem, ochrzczeni dla umarłych w tym celu, abyśmy powoli przychodzili do społeczności z Nim, jako Życiodawcy świata. WT1904

1. CHRYSTUS

• KO gr. Chrestos, odpowiada hebrajskiemu - Messias - namaszczony, pomazaniec, zapowiedziany oczykiwny, Zbawiciel > Chrystus > CHRYSTUS > Pomazaniec > DzA.4:26; Dn.9:25-26.
• S1959.06.84. - Słowo Pomazaniec jest polskim tłumaczeniem hebrajskiego słowa Messias >Mesjasz jest równoznaczne z greckim słowem, Chrestos > Chrystus. Dlatego nasze myśli właściwie kierujemy na Chrystusa, jako na Pomazańca Bożego. WT1914-5391

1. CHRYSTUS - ZNACZENIE IMION CHRYSTUS I JEZUS

S1927.08.121. - Termin - imię Chrystusa jest urzędowym tytułem naszego Pana, jako Nowego Stworzenia, podczas gdy imię Jezus jest imieniem Odkupiciela przez ofiarę, która została zapewniona dla wszystkich sposobności otrzymania powstania od umarłych. WT1911-99

2. CHRYSTUS - CZŁOWIEK JEZUS CHRYSTUS (1 Tym.2:5-6)

• S.... - Tłumaczenie tego wierszu nie przemawia do przekonania autora (Br. Russella), bo zdaje się, że nie taka myśl była Apostoła. Pozostawiając ją jako otwartym pytaniem, wolimy uważać, że słowa Apostoła Człowiek Chrystus Jezus, który dał samego siebie na okup stosuje się osobiście do Pana Jezusa Chrystusa, a wcale nie do Kościoła - Jego Ciała. WT 5703-1915
• S1960.07.103. - Powyższy tekst zawiera w sobie dwie myśli:

1. Że Człowiek Chrystus Jezus dał samego siebie na okup za wszystkich, i że świadectwo o tym wielkim fakcie rozprzestrzeni się w słusznym czasie na całą ludzkość.
2. Że tenże Chrystus, Odkupiciel jest Pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludzkością. Tak jak Pismo Święte przepowiedziało Nowe Przymierze pomiędzy Bogiem a Izraelem, a przez niego z całym światem. Tak też samo Słowo Boże proroczo przepowiedziało także Wielkiego Pośrednika tego Nowego Przymierza Jezusa jako Pośrednik tego Nowego Przymierza zanim jeszcze się narodził - Mal.3:1. WT4515-1909

1. CHRONOLOGIA - WIEDZA A WIARA WZGLĘDEM CHRONOLOGII

S1958.08.117. - Odpowiadamy, jak to już często czyniliśmy na łamach strażnicy, ustnie i listownie, że nigdy nie twierdziliśmy, aby nasze obliczenia chronologiczne były nieomylne. Nigdy nie mówiliśmy, że one są wiedzą opartą na niezaprzeczonych dowodach, na faktach lub na znajomości. Twierdzeniem naszym zawsze było, że one opierają się na wierze. Podaliśmy dowody tak wyraźnie, jak to było możliwe i przytoczyliśmy wypływające z tego wnioski i konkluzje wiary, i zaprosiliśmy drugich, aby przyjęli z tego tylko tyle, na ile ich serca i umysły mogą się zgodzić.

Być może, iż niektórzy, czytając tomy wykładów Pisma świętego, przedstawiali nasze konkluzje (konkluzja oznacza ostateczny wynik rozumowania, lub ostateczny wniosek) silniej aniżeli myśmy czynili; jeżeli tak, to czynili na własną swoją odpowiedzialność. WT 4067-1907; S1978.05; N1995.04.110

2. CHRONOLOGIA - CHRONOLOGIA OD STWORZENIA WG. XVIII ENCYKLOPEDII "Nowe Ateny"

Do narodzenia Chrystusa

1. Adam Ewa stworzona przez Boga rok 1
2. Pierwszy urodził się Kaim 6
3. Czasy, kiedy żyli olbrzymi ok. 1536
4. Noe poznał smak wina 1856
5. Budowa wieży babilońskiej 1909
6. Obrzezka Abrahama 2138
7. Iliom spalone przez Greków 2800
8. Urodzenie Homera (poety) 2900
9. Salomon buduje świątynię 3061
10. Eliasz zabrany w wozie ognistym 3139
11. Romulus założyciel Rzymu urodził się 3214
12. Arystoteles Princeps Philosophorum urodził się 3565
13. Śmierć Aleksandra Wielkiego i podział państwa 3731
14. Z polecenia Ptolomaeus rozpoczęto Septuaginty tłumaczenie 3837
15. A przed narodzeniem Chrystusa 279

Od narodzenia Chrystusa

16. Trzęsienie ziemi w Azji, które trzynaście miast zniszczyło 25
17. Panthen, kościół Bogów w Rzymie od pioruna spalonego 112
18. W Atrebatów w Francji wełna z deszczem padała 371
19. W Carogrodzie podał grad wielkości, od której ludzi zabijał 379
20. We wsi Meltina w Lilibei Chrzciecielni podchodziła woda 417
21. Cesarz Zeno przez żonę Ariadną został zakopany żywy w ziemi 491
22. Urodzenie Mahometa 596
23. Litanie Maiore uchwalone przez papieża Grzegorza 590
24. W Francji padał lud o wymiarach15x6x2 stopu 824
25. Ścięte głowy Albigensów przez Dominikanów wniesiono do klasztoru 1229
26. Traktat został zawarty pomiędzy Augustem ii królem Polski a Karolem xii 1706

1. CHRONOLOGIA – CHRONOLIGICZNE PRZEDSTAWIENIE SIEDEM WIZJI I SIEDEM OKRESÓW KOŚCIOŁA, >N1010

• Ob.1:1-2. "Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby ukazać sługom swoim to, co ma się stać wkrótce; to też wyjawił On za pośrednictwem zesłanego anioła swojego słudze swemu Janowi, Który dał świadectwo Słowu Bożemu i zwiastowaniu Jezusa Chrystusa, wszystkiemu, co w widzeniu oglądał." (NP.)

Objawienie św. Jana, czyli Apokalipsa jest jedyną Księgą proroczą w Nowym testamencie. Przedmiotem jej są przyszłe losy ludzkości i Kościoła. Znajdując się na wygnaniu na skalistej wyspie Patmos św. Jan ujrzał wspaniałe i wstrząsające wizje, które na rozkaz Boży spisał, aby były ostrzeżeniem dla jednych, a pociechą dla drugich. Bo losy całej ludzkości i Kościoła są w ręku Bożym; i chociaż krótkowzrocznemu człowiekowi niekiedy wydawać się może, że Bóg zapomniał o świecie, że zło i nieprawość biorą górę, a sprawiedliwość jest zdeptana. Dlatego nazwano Apokalipsę teologią dziejów ludzkości.

1. CHRONOLOGIA – CHRONOLIGICZNE PRZEDSTAWIENIE SIEDEM WIZJI I SIEDEM OKRESÓW KOŚCIOŁA >WYKRES GRAFICZNY: >N1011
2. CHRZEŚCIJANIN - PRAWDZIWY CHRZEŚCIJANIN

• S1938.10.148. - Prawdziwym chrześcijaninem jest ten, co żyje według swego wyznania i codziennie stara się oponować grzech w sobie, i jest wstanie od czasu do czasu rozpoznawać pewien postęp w tym kierunku. Taki staje się coraz podobny Chrystusowi - staje się mocniejszym, pokorniejszym i łagodniejszym, więcej wyćwiczonym, ogładzonym, i umiarkowanym we wszystkich rzeczach, kierując się coraz więcej umysłem. Chrystusowym. WT1893-148
• S1950.05.69. - Tylko osoby usprawiedliwione, a nie inne są chrześcijaninami w prawdziwym znaczeniu tego słowa.WT1903-3279
• N1964.03.34. – Chrześcijaninem jest ten, co owoce Ducha Świętego. Im chrześcijanin jest dojrzalszy, to tym będą dojrzalsze te owoce, a w kim ich nie ma, ten nim nie może być, gdyż Apostoł zdecydowanie mówi: kto nie ma ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego. WT1913-5223
• L5/13 - Wynika z tego, że być chrześcijaninem znaczy coś więcej aniżeli wierzyć i mieć uznanie i poszanowanie od drugich braci. Ono znaczy należenie do Chrystusa, należenie Niego ciałem i duchem, być Jego własnością dziś, jutro i na zawsze. Być Jego sługą, czynić Jego wolę w sposób Jego w każdym czasie, czy jest to nam dogodny i przyjemny, czy tez nie, jest to bolesne i trudne. WT 1690-1894

1. CHRZEŚCIJANIN - MNIEJ NOMINALNYCH CHRZEŚCIJAN

L1/6 - Gdyby w wybieraniu wiernych Pańskich z tego świata i te metody Boskie byłyby nadal stosowane, to mniej byłoby chrześcijan, nominalnych, lecz też naszym zdaniem nie byłoby więcej prawdziwych. Klasa królewska wybierana jest warunkach niekorzystnych, którą mają ją najwyraźniej doświadczyć, a drogę zbawienia ma być uczyniona tak wąska, że mało ją znajdzie, a jeszcze mniej chce nią kroczyć aż do końca. WT1903-3204

2. CHRZEŚCIJANIN - CHRZEŚCIJANIN USADOWIONY W BOSKI KORZEŃ

S1930.04.54. - Głębokość korzeni ujawniona jest w jakości owocu (Kol.2:6-7), to tez spotykamy niekiedy Chrześcijan mających nie wiele umiejętności w rzeczach tego świata, którzy jednak duchowo stoją wysoko i są głęboko w ukorzenieni i ugruntowani na Chrystusie, mają jasną znajomość głęboką Bożych rzeczy i bogate doświadczenia chrześcijańskie. Być może, że ich umiejętność obracania się w ogładzonym towarzystwie jest mniejsza aniżeli u innych braci, może nie mieli tyle sposobności nauczyć się różnych przepisów, etykiety; za to ich postęp w rzeczach duchowych, ich wzrost w Chrystusie, może zawstydzić niejednego, który szczyci się lepszą ogładą według formy uznawanej przez świat. WT1914-312

3. CHRZEŚCIJANIN - CHRZEŚCIJANIN A CZYNIENIE DOBRZE

S1919.02.26. - Czynienie dobrze nie jest bynajmniej dowodem, ze się jest właśnie chrześcijaninem. Chrześcijaninem jest wtedy człowiek, kiedy doszedł do szczególnej społeczności Z Bogiem przez Chrystusa, a ta społeczność nie polega na edukacji, bogactwie, ani jakiej kto jest rasy, klasy, czy płci. WT1915-18

4. CIAŁO - CIAŁO ODDAĆ SZATANOWI (1 Kor.5:5)

S1951.08.12. - Tacy, co nie wykonują swego poświęcenia w zupełności bywają oddani onemu przeciwnikowi, aby niepokoił ich aż wstrzymają ziemskie skłonności ciała i zostaną wyniszczone do zupełnej wierności Bogu, i nie zostaną złamane, a umysł dojdzie zupełnego posłuszeństwa i harmonii z Bogiem. A czego oni nie pozbędą się dobrowolnie będzie od nich odjętą przemocą. WT1912

5. CIAŁO - DOGADZANIE CIAŁU

S1928.01.11. - Niektórzy mniemają, że umiarkowane służenie ciału jest właściwe, lecz to jest błędem Każde dogadzanie upadłemu ciału zwiększa tylko zwierzęce skłonności. Ci, co ulegają ustawicznie tym skłonnością w końcu ściągają na siebie zniszczenie, śmierć, w niektórych razach wtórą śmierć (Ga.6:7-8). WT1911-167

6. CIAŁO - CIAŁA NASZE NIE OBJĘTĄ RESTYTUCJĄ

F268 - Urząd apostolski dla służenia Panu i Kościołowi nie miał niczego wspólnego z samą słabością ciała, a był Im udzielony nie dla Ich ludzkiej skłonności, gdyż Pan uczynił Ich Apostołami, gdy byli - ludźmi tymże biedom jako i wy poddani (DzA.14:15). Urząd ten nie przyniósł Im restytucji - doskonałości Ich ciał śmiertelnych - lecz jedynie dał Im nowy umysł i Ducha Świętego dla kierowania Nimi. WT1904

7. CIAŁO - JEGO WOLA, KIEDY RZĄDZI (Rz.8:13)

S1962.01.17. - Jaka to siła, która może starą wole przywrócić? Są to zabiegi o rzeczy cielesne. Jeśli będziemy żyli według ciała, to jako Nowe Stworzenie umrzemy. Kiedy pozwalamy, aby cielesnej pożądliwości, z których się już raz wyrzekliśmy starają się ponownie tkwić pod wpływem rządzącym i kontrolującym na nasz umysł to dowodzi, że na nowo poddajemy się pod jarzmo stare naszej woli. Tak, więc z chwilą, kiedy staramy się raczej czynić wolę naszego ciała, aniżeli wolę Bożą - kiedy staramy się o rzeczy ziemskie zamiast o niebieskie, wówczas nowy umysł zamiera a stary, czyli wola ponownie wraca do życia. WT1911-169

8. CIAŁO – CIAŁO A UMARTWIANIE, (Rz.8:13)

S1950.09.131. – Nasze ciało wraz z jego uczynkami reprezentuje nie tylko słabości i ułomności naszego stanu, lecz także wszystkie jego dobra. Skłonności ciała musimy umartwiać na ile jest to możliwe. Powinniśmy odwracać się od tych rzeczy, które nie są grzeszne, ale mogłyby stanąć na przeszkodzie do osiągnięcia wielkiej nagrody wystawionej przed nimi jako zapora do nie przebycia. Wielu świętych zastanawiało się nad tymi uroczystymi słowami, lecz mniej pobożni czytając te słowa, zamiast stosować i odnieść je do siebie, stosują do innych, do ludzi świata, a przez co tracą dla nich wartość. >S1956.06.60. WT1915-5805

9. CIAŁO - A JEGO WOLA

T54 - Nowe Stworzenie nie morze grzeszyć, a jego obowiązkiem jest ciągle trzymania straży nad starą naturą, uznaną za martwą, aby nie ożyła na nowo. Jeżeli stara natura stara się dzielić kontrolę z nową naturą, oznacza to, że stara nie jest martwa, a nowa nie zwycięża. Tryumf starej natury oznaczałby śmierć Nowego Stworzenia - wtórą śmierć. WT1881

10. CICHOŚ – CICHOŚ I MIŁOŚĆ

PO531 – Myślę, że... On Wielki Lekarz podał nam pewne lekarstwo w Swoim Słowie. One nas poucza, że mamy rozwija w sobie cichość i miłość. Cichość zmniejsza głowę, a miłość powiększa serce. >Mt.11:29; WT1911

11. CIERPIENIA - NIE ZADAJMY CIERPIENIU DRUGIM

S1929.06.84. – Powinniśmy starać się, aby wpływ nasz na drugich był zawsze budujący. A cierpień nie powinniśmy zadawać drugim chyba, że są one zupełnie konieczne. Lud Boży chcąc pobożnie żyć w Chrystusie musi pamiętać żeby nie zadawać żadnych drugim cierpieniu, a tym samym domownikom wiary. Cierpienia dziedziczne nie są Chrystusowe i dlatego nie ulega żadnej wątpliwości, że cierpienia ogólne nie s cierpieniami z Chrystusem, ale cierpieniami adamowymi. Cielesne niedomaganie odziedziczone nie są cierpieniami Chrystusowymi. Cierpienia Chrystusowe należy raczej uważać cierpienia dobrowolne a nie takie, co przychodzą na nas nie z przymusu.. Z słów Apostoła z drugiego Listu do Tymoteusza 2:12, ma On na myśli cierpienia, jakie ściągamy na siebie naszą wiernością będąc w przymierzu z Bogiem - Kol.1:24. Apostoł św. Paweł miał słaby wzrok i to Mu sprawowało cierpienia, lecz On sam mówił, że to nie są cierpieniami Chrystusowymi (2 Kor.12:7). Dlatego wszystkie cierpienia przychodzące na nas przez złe postępowanie, są sługami Szatana, który stara się nam sprzeciwiać i sprawia nam tym same kłopoty i cierpienia (2 Tym.4:5; 3:12; Hb.2:10). WT1912-323

12. CIERPIENIA - A ZAMKNIĘCIE DRZWI

C208* - Skoro, więc otwarcie ciasnej bramy oznacza, jak się przekonaliśmy, radowanie się przywilejem ofiarowania się za wszelką cenę, pozostawiając wiernym aż do śmierci, to wynika z tego, że zamknięcie wszelkich sposobności współdziałaniu w takiej służbie i cierpieniu będzie równoznaczne z zamknięciem drzwi, z zagrodzeniem wąskiej drogi do przyszłej chwały i współdziedziczenia. Królowanie z Chrystusem uwarunkowanym jest naszą wiernością w Jego służbie, a obecnie oznacza to cierpienie wraz z nim (Rz.8:17; 6:8). WT1890

13. CIERPIENIA - CIERPIENIA Z CHRYSTUSEM

C209* - Nasze panowanie z Chrystusem jest zawarowane naszą wiernością w jego służbie, która teraz oznacza cierpienia wraz z Nim. Jak się przekonaliśmy, cierpienia z Chrystusem różni się od zwykłego cierpienia, właściwego wszystkim członkom upadłego stanu. Są to jedynie takie cierpienia, które są mniej lub bardziej bezpośrednim skutkiem naśladowania przykładu Chrystusa w obronie niepopularnych prawd i w wykazywaniu popularnych błędów. Takie były przyczyny cierpień Chrystusa, takie też będą przyczyny prześladowań, cierpień i strat wszystkich, którzy postępują Jego śladami. WT1890

14. CIERPLIWOŚĆ - ZNACZENIE SŁOWA CIERPLIWOŚĆ (Ob.3:10)

S1936.07.101. - W szczególny sposób położony jest nacisk na termin cierpliwość - cierpliwości mojej, o jakim Słowo Boże mnie uczy. Kiedy krytycznie badamy ten termin, to znajdujemy, że w gr. języku używanym są dwa terminy ( jest ich więcej > Konkordancja Stronga pod hasło cierpliwość, str.881), które są przetłumaczone na język polski w Nowym Testamencie na cierpliwość. Jednym z tych gr. terminów jest makrothymia (cierpliwość; pobłażliwość, wyrozumiałość) - Hb.6:12; Jak.5:10; 2 Pt.3:15. Termin ten w ogólny sposób wyraża, o jakim mówimy w zastosowaniu codziennych spraw naszego życia. Zatem słowo makrothymia oznacza cierpliwość w znaczeniu nieskwapliwości (pobłażliwości, wyrozumiałości) i tak też jest ono tłumaczone w Nowym Testamencie: Rz.2:4,9,22; 2 Kor.6:6; Gl.5:22; Ef.4:2; Kl.1:11,3:12; 1 Tm.1:16; 2 Tm.4:2; Hb.6:12; Jak.5:10; 1 Pt.3:20; 2 Pt.3:15. Jednakowoż w naszym tekście Ob.3:10 użyty jest inny termin grecki, mianowicie: hypomone. Słowo to zawiera w sobie o wiele głębsze znaczenie aniżeli zawarte jest w naszym polskim wyrazie cierpliwość. Ono wyraża raczej: stałość, wytrwałość, niezłomność - jest w tym myśl wytrwałego znoszenia złego w spokojny cichy, cierpliwy sposób. A zatem termin: hypomone - przedstawia element charakteru, a nie tylko chwilowy stan, czyli chwilowe hamowanie się w uczuciach, lub w uczynkach. Słowo w naszym tekście wyraża cierpliwość w rozwoju naszego serca i charakteru do takiego stopnia, że objawia się w znaczeniu zła i utrapień z wewnętrznym spokojem bez buntowniczej woli, zupełnym poddaniu się pod Boską modrością i miłością, które będą ostatecznie pokonane w słusznym czasie przez Pana Boga.

Wierzymy przy tym, że korzyścią będzie dla nas dobrze zbadać ten element chrześcijańskiego charakteru, o którym nasz Pan wyraża się z taką pochwałą, by moglibyśmy wyrobić sobie go w sobie, a przez to otrzymać Pańskie hojne uznanie. WT1901-115

15. CIERPLIWOŚĆ - CIERPLIWOŚĆ DOSKONAŁA (Jak.1:4)

S1928.06.83. - W języku greckim są dwa wyrazy (terminy) odmienne, które w polskiej Biblii zostały odmiennie przetłumaczone na cierpliwość. Jeden z nich odpowiada ogólnie przyjętej myśli o cierpliwości, jak to zwykle o niej wyrażamy się a mająca łączność z codziennymi sprawami życia i oznacza cierpliwie znoszenie przykrości, lub wytrwałość (> Konkordancja Stronga jest nim termin gr. hypomeno - wytrwać, wytrzymać, znieść cierpliwie, stawić czoło, trwać mocno). Natomiast jednak przy zastanawianiu się nad naszym tekstem (Jak.1:4) większą uwagę zwracamy na ten drugi termin (Konkordancja Stronga > hypomone - wytrzymywanie, cierpliwe znoszenie; wytrzymałość, moc), który przez tłumaczy Nowego Testamentu został również przetłumaczony na wyraz cierpliwość. Słowo to ma o wiele większe i głębsze znaczenie aniżeli pospolicie jest wyrażany w znaczeniu cierpliwość. Ona nie oznacza raczej słabość, lub niezłomność, czego myślą jest ochoczość i cierpliwe oraz łagodne znoszenia zła. Ono, przeto określa pewien element charakteru a nie tylko chwilowe powściąganie się, opanowanie swych uczuć, lub czynów. Określa ono wyrobienie serca i charakteru, które ujawniają się w cichym znoszeniu zła, lub przykrości; bez buntowania się woli, i z zupełnemu poddaniu się Boskiej mądrości i miłości, które chociaż dopuściły zło, to jednak obiecały zniszczyć jego we właściwym czasie. WT1911-408

16. CIERPLIWOŚĆ - CNOTA CIERPLIWOŚCI

S1928.06.83. - Cnota cierpliwości przygotowuje drogę dla wszystkich innych cnót chrześcijańskich, ponieważ one jedynie mogą być osiągnięte przez stały proces cierpliwego i ustawicznego czuwania i ćwiczenia się. Ani jednego kroku nie można uczynić bez cnoty cierpliwości, ani żadna inna cnota nie przyozdabia piękności charakteru Chrześcijanina, nie uwielbi więcej Boga, ani zyska większego uznania od własnego sumienia, jak czyni to cnota cierpliwości, która wyrasta z natchnienia Prawdy Bożej. Kto posiada tę cnotę, znaczy, że umie cierpieć w cichości i stara się opanować prądy cielesnych słabości, a także stara się, by w charakterze osiągnąć Boskie Podobieństwo, Cierpliwość jest powolną do gniewu a hojną w miłosierdziu; jest prędką w obieraniu drogi sprawiedliwości i skłonną do chodzenia na nich; jest pomną na swoje własnej niedoskonałości i sympatyzuje z niedoskonałościami i niedomaganiami drugich. WT1911-408

17. CIERPLIWOŚĆ - CIERPLIWA MIŁOŚĆ (2 Tym.3:10)

S1928.06.83. - Ważność cierpliwości w chrześcijańskim charakterze możemy zauważyć w sposobie, w jakim Apostoł św. Paweł to słowo używa, ponieważ niekiedy stawia on cierpliwość ponad miłość, którą jak już mówiliśmy jest metą charakteru, do której biegniemy - metą wysokiego powołania. Na przykład: - w Liście do Tytusa Apostoł wylicza przymioty zaawansowania u Chrześcijan w następującej kolejności: trzeźwość, powaga, wstrzemięźliwość, szczerość w wierze, miłość i cierpliwość. Chociażby wszystkie inne przymioty posiadali, to jednak ostatnią próbę cierpliwości, czyli cichej wytrwałości musimy przejść zanim możemy być przyjęci od Pana za członków Jego Ciała. Natomiast Apostoł św. Paweł pisząc do Tymoteusza w 2 Liście 3:10 - stawia przymiot cierpliwości ponad miłość - ‘Ale ty doszedł nauki mojej, sposobu żywota mego, przedsięwzięcia wiary, nieskwapliwości, miłości i cierpliwości. WT1911-408

18. CIERPLIWOŚĆ - OSTATNIA PRÓBA TO CIERPLIWOŚĆ

S1928.06.84. - W przypowieści (Łk.8:11-15), w której Pan Jezus pokazuje, że cierpliwość jest konieczna do przynoszenia owocu z słuchania Słowa Bożego, a ona cierpliwość jest ostateczną i decydującą próbą, i która następuje po naszym radosnym przyjęciu Słowa Bożego, i powinna dalej trwać gdy zasiane nasienie w nas zacznie wzrastać. Szczególnie potrzebna jest, gdy miłość, nadzieja, radość i wiara przyczyniają się do znacznego wzrostu tego nasienia do przynoszenia owocu. Cierpliwość jest wtenczas bardzo potrzebną, by przy jej pomocy owoc mógł się należycie rozwijać, dojrzewać i być gotowym do zbioru. WT1911-408

19. CIERPLIWOŚĆ - CIERPLIWOŚĆ SPOKOJNA

S1928.6.84. - Bardzo ważna okazuje się w świetle Słowa Bożego cierpliwość - spokojna i ochocza wytrwałości! Bo nie możemy przypuszczać, że Ten, który czyta myśli i intencje serc był zadowolony z takich dzieci, które w prawdzie znosiliby wiele dla Jego sprawy, lecz znosiliby to z niezadowolenia i gorzkiego stanu serca. W takich przypadku nie byliby oni podobnymi umiłowanemu Synowi Bożemu, którego uczucia wyrażone są w słowach: ‘ Oto idę - abym czynił wolę Twoją Boże mój; albowiem Zakon Twój jest w pośrodku wnętrzności moich’ - jest kochaniem moim – Ps.40:8-9; 119:174. WT1911-408

20. CIERPLIWOŚĆ - CIERPLIWOŚĆ W PRÓBACH

S1928.6.88. - Można wstawić sobie pytania: Czy jestem cierpliwy w próbach i ćwiczeniach? Czy kiedy trzymam swe uczucia są zawsze pod kontrolą światłego rozsądku i starając się, by w kształtowaniu charakteru cierpliwość miała doskonałe uczynki bez względu, jak bardzo pług doświadczeń ora role naszego serca? Czy w każdej sprawie w cichości bez szemrania podajemy się pod mocną rękę Boga, która przez doświadczenia przygotowuje mnie do współudziału w Królestwie? Bo gr. słowo, z jakiego zostało przetłumaczony termin cierpliwość, to on oznacza nam cierpliwość - ochotną wytrwałość wznoszącą się. WT1911-134

21. CIERPLIWOŚĆ - ZNOSZENIE CIERPIEŃ SPOKOJNIE

L3/42 - Brak przymiotu cierpliwości, czyli cierpliwego znoszenia cierpień odnajdujemy w dzisiejszym całym chrześcijaństwie, a nawet pomiędzy jawnymi naśladowcami Chrystusa. Staje się ona coraz większą rzadkością. Nie wielu chce obecnie cierpieć dla sprawiedliwości, dla Chrystusa, lub, dla kogo kolwiek a kiedy już, jest konieczność znoszenia złego i przykrości to ta próba jest znoszona z niecierpliwością, z narzekaniem, rozjątrzeniem, do tego z duchem zuchwalstwa i buntem przeciw wszystkim a nawet zaparcia samego siebie z połączeniem rezygnacji ponoszenia cierpienia dla sprawy Pańskiej. WT5650-1915

22. CIERPLIWOŚĆ - BRAK CIERPLIWOŚCI

L3/42 - Brak cierpliwości jest dowodem oddalania się od Pana i ona jako szczególna łaska potrzebna jest obecnie dzieciom Bożym, która jest wstrzymywana od tych, którzy nie trzymają się blisko Pana i kiedy nie naśladują stóp Jego. Ponieważ wielu z naśladowców Chrystusa Pana oddala się od Niego i to, dlatego widzimy dzisiaj jak niecierpliwość rozwija się pomiędzy tymi, którzy mianują się Jego imię. WT5650-1915

23. CIĘŻAR - CIĘŻAR ODŁOŻONY, JAKI TO JEST? (Hb.12:1; Fl.3:1-8, 13-14)

S1962.09.131. - Ciężary, które mają być odłożone rozróżniają się u wielu osób. Jeden może posiadać tytuł i chwałę dziedziczną lub zaszczytne stanowisko. U innych ciężarem może być bogactwo. Ktoś posiadający dużo pieniędzy, mógłby mieć utrudnione postępowanie, mniemając, że on jako ten, który ma pieniądze, jest się bogatym musi zajmować wielki dom, trzymać służących i żyć tak jak inni z jego sfery i pomimo tego uczęszczać do Zgromadzenia Ludu Bożego. Innym ciężarem może być pewien szczególny talent; jeszcze w innym pożądaniu uznania u ludzi itp., kto w swym zawodzie pragnie uzyskać chwałę, cześć i żywot wieczny, ten musi odłożyć wszystkie takie ciężary, bo inaczej bieg jego będzie tak utrudniony, że nagrody nie zdobędzie. Apostoł św. Paweł odłożył na bok swój przywilej rzymskiego obywatela, które owych czasach było bardzo zaszczytne. WT 5318-1913

24. CNOTA - CNOTA INNA BEZ MIŁOŚCI (Kol.3:14)

S1937.04.57. - Faktyczne przybieranie innych cnót z innych pobudek i nie z miłości byłoby obłudą. Mając zaś miłość to, choć do pewnego stopnia a brak byłoby innych cnót, serce byłoby wierne, chociaż ciało byłoby za słabe do urzeczywistnienia tego, co miłość dyktuje. WT1891-140

25. CUDA – CUDA JAKO NADPRZYRODZONE ZJAWISKO

SŁ – Cudami są wydarzenia, które nie można wytłumaczyć poznaniem rozumowym (nauką ludzką). Pan je czynił dla zademonstrowania siły Ducha Świętego, dlatego były znakami i to było ich celem. Cuda w Nowym Testamencie:

• Cuda dokonane przez Pana Jezusa:

1. Poczęcie przez Ducha Świętego w Nazarecie Łk.1:35
2. Zamiana wody w wino w Kani Galilejskiej Jn.2:1-11
3. Uzdrowienie syna dworzanina w Kani Galilejskiej Jn.4:46-54
4. Połów ryb w Jeziorze Galilejskim Łk.5:1-11
5. Uzdrowienia opętanego w Kafarnaum Mr.1:23-26
6. Uzdrowienie teściowej Piotra w Kafarnaum Mr.1:30-31
7. Uzdrowienia trędowatego w Kafarnaum Mk.1:40-45
8. Uzdrowienie sługi setnika w Kafarnaum Mt.8:5-13
9. Wskrzeszenie młodzieńca z Naim Łk.7:11-17
10. Uciszenie burzy nad Jeziorem Galilejskim Mt.8:23-27
11. Uzdrowienie dwóch opętanych w Gadora Mt.8:28-34
12. Uzdrowienie paralityka w Kafarnaum Mt.9:1-8
13. Uzdrowienie córki Jaira w Kafarnaum Mt.9:18-26
14. Uleczenie chorej na krwotok w Kafarnaum Łk.8:43-48
15. Uzdrowienie dwóch ślepych w Kafarnaum Mt.9:27-31
16. Uzdrowienia opętanego w Kafarnaum Mt.9:27-31
17. Uzdrowienia chromego przy sadzawce w Jerozolimie Jn.5:1-9
18. Uleczenie uschłej ręki w Judei Mt.12:10-13
19. Uzdrowienia opętanego w Kafarnaum Mt.12:22-23
20. Nakarmienie 5000 ludzi (mężczyzn) w Dekapolu Mt.14:14,15-21
21. Nakarmienie 4000 ludzi (mężczyzn) w Dekapolu Mt.15: 32-39
22. Uzdrowienie córki kanaanitki w okolicy Tyru Mt.15:22-28
23. Uzdrowienia głuchoniemego w Dekapolu Mr.7:31-37
24. Przemienienie Pańskie na Górze Tabor Mt.17:1-8
25. Uzdrowienia ślepego w Betsaidzie Mr.8:22-26
26. Uzdrowienie epileptyka na Górze Tabor Mt.17:14-21
27. Uzdrowienia ślepego od urodzenia w Jerozolimie Jn.9:1-41
28. Uzdrowienie kobiety w Galilei Łk..13:11-17
29. Uzdrowienia chorego w Galilei Łk.14:1-4
30. Oczyszczeń 10 trędowatych w Samarii Łk.17:11-19
31. Wskrzeszenie Łazarza w Betanii Jn.11:1-44
32. Przeklęcie drzewa figowego na Górze Oliwnej Mt.21:18:21
33. Uzdrowienie odciętego ucha w Getsemani Łk.22:50-51
34. Wzbudzenie Pana z martwych przez Boga w Jerozolimie Jn.20:1
35. Połów ryb w Jeziorze Galilejskim Jn.21:1-4
36. Wniebowstąpienie Pana na Górze Oliwnej DzA.1:9-11
37. Zesłanie Ducha Świętego w Jerozolimie DzA.2:1-11

• Cuda dokonane przez apostołów:

1. Cuda dokonane przez apostołów w Jerozolimie DzA.2:43;5:12,15,16
2. Uzdrowienia chromego w Jerozolimie przez Piotra DzA.3:7
3. Śmierć Ananiasza i Safiry w Jerozolimie DzA.5:5,10
4. Uwolnienie z więzienia Piotra i Jana w Jerozolimie DzA.5:19
5. Szczepan czyni cuda w Jerozolimie DzA.6:8
6. Filip czyni cuda w Samarii DzA.8:6-7,13
7. Uzdrowienie Eneasza przez Piotra w Liddzie DzA.9:34
8. Uzdrowienie Dorkasa przez Piotra w Joppie DzA.9:40
9. Piotr uwolniony z więzienia w Jerozolimie DzA.12:6-10
10. Oślepienie Elymasa przez Saula (Pawła) na wyspie Cypr DzA.13:11
11. Cuda Pawła i Barnaby w Ikonium DzA.14:3
12. Uzdrowienia chromego przez Pawła w Listrze DzA.14:10
13. Przywrócenie zdrowia Pawła po ukamienowani w Listrze DzA.14:19
14. Uzdrowienie opętanej prze Pawła w Filippi DzA.16:18
15. Paweł i Sylas uwolnieni z więzienia w Filippi DzA.16;25-26
16. Cuda czynione przez Pawła w Efezie DzA.19:11-12
17. Przywrócenia życia Eutychusowi przez Pawła w Troadzie DzA.20:11
18. Paweł ukąszony przez jadowitą żmiję na Malcie DzA.28:5
19. Uzdrowienie ojca Publiusza przez Pawła na Malcie DzA.28:8-9

1. CZAS - CZASY POGAN A ZABRANIE KOŚCIOŁA

PO66 - Jest możliwe, że czasy Pogan skończą się a Kościół jeszcze nie będzie zabrany. Myśmy się ofiarowali nie tylko do końca czasu Pogan, ani do końca roku 1914, lub, do 1915, lecz ofiarowaliśmy się - jeżeli to ofiarowanie było właściwe i przyjęte aż do śmierci. WT1914

2. CZAS - CZASY POGAN A KRÓLESTWO CHRYSTUSOWE

PO61 - Kiedy nastanie Królestwo Chrystusowe? Nie prędzej aż te wielkie królestwa zostaną usunięte. Co w tedy będzie? Wtedy będzie koniec czasów Pogan, lecz obecnie to jeszcze nie nastąpiło! WT1914

3. CZAS - CZASY POGAN A NASZE OCZEKIWANIA

PO62 - Nasze było oczekiwanie, że kiedy czasy Pogan skończą się z rokiem 1914 i z końcem tego czasu, zaraz po nim zacznie się objawiać Królestwo Chrystusowe. Jeżeli dojdziemy (dożyjemy) do końca 1914 roku i nic się nie wydarzy po tym czasie, co by wskazywałoby na ustanowienia Królestwa Chrystusowego między ludźmi, może wtedy będziemy musieli ponownie rozpatrzyć tą sprawę. Lecz nie prędzej aż wtedy będziemy potrzebowali to uczynić. WT1914

4. CZAS - CZASY POGAN POCZĄTEK I KONIEC

N1995.05.120. - Co się stało z tym okresem? On się skończył! Skończył się w roku 1914. 2500 lat, licząc od roku 606 przed Chrystusem doprowadzają do roku 1914. Co się skończyło? Przecież narody i rządcy pogańscy istnieją w dalszym ciągu! Dzierżawa władzy, udzielonym narodom pogańskim przez Wszechmocnego skończyła się. Rządy i narody istnieją dzisiaj 81 lat po zakończeniu Czasów Pogan tak, jak Nabuchodonozor egzystował i rządził Chaldejczykami przed otrzymaniem oficjalnego prawa do rządzenia nad wszelkim ciałem pod niebem, a zatem przed rozpoczęciem Czasów Pogan. Jeśli dobrze to rozumiemy, to nam pozwoli pojąć, że rządy mogą istnieć i sprawować rządy po zakończeniu Czasów Pogan. >N1993.06.132

5. CZAS - CZASY POGAN NA ROK 1914

S1929.09.115. - Chcemy przypomnieć naszym czytelnikom pomówienie, że w pismach naszych nie ma niczego takiego stanowczego, co by dotyczyło dat zakończenia Wieku Ewangelii. Z wyjątkiem tego w zrozumieniu, że czasy Pogan zakończyły się w październiku 1914 roku, w skutek tego spodziewamy się, iż krótko po tym czasie władzę ziemską posiądzie Wielki Król Chwały w czasie wielkiego ucisku (1 Moj.49:10). Zaznaczaliśmy, że przed tym terminem nastąpi czas próby dla Kościoła, czas, w którym nie tyle będzie pytania: kto upadnie - ale kto będzie zdolny ostać się w tym dniu złym? - Ef.6:11. WT1913-167

6. CZAS - CZASY POGAN I JEGO ZWĄTPIENIA

S1933.03.33. - Zdaje się, że w obecnym czasie Pan dozwala na pewną nową próbę Swojemu Ludowi. Chociaż widzimy, że narody pogańskie są w ciągłym procesie rozkładu, to jednak jest okazja dla niektórych wątpić w całą tę sprawę mówiąc: - Wojny i zamieszania były poprzednio i ja myślę, że będą i w przyszłości. To pewno nie jest koniec czasów Pogan, jak to przedtem myślałem. Tacy ludzie, jeżeli byli w służbie Bożej może z niej wycofali i udali się do światowych organizacji, zajęcia się interesami itp. Teraz w szczególności jest ten czas, w którym podobne doświadczenia mogą przyjść. Przeto powinniśmy czuwać, aby ten duch zwątpienia nas nie opanował (Mt.26:41). WT1914-382

7. CZAS - CZASY POGAN WIDOCZNIE SĄ SKOŃCZONE

S1927.10.147. - Wydaje się nam pewne, że proroczy okres czasu nazywanego, jako czasy Pogan, które według chronologii biblijnej skończyły się w październiku 1914 roku. Jest faktem, gdyż w tym czasie rozpoczął się dzień wielkiego gniewu dla narodów, a dla nas wypełniły się nasze oczekiwania. Narodom pogańskim była dana władza w posiadłość na pewien określony czas, lecz on się wypełnił. A teraz nastaje czas odebrania mu tej władzy. Natomiast wiatry sporów i wojen zostały uwolnione, które spowodują wielką szkodę dla całego świata, jak też osłabią państwa Europejskie przelewem krwią i pozbawią ich siły finansowe. WT1916-263 >S1931.02.26.

8. CZAS - CZASY POGAN A KRÓLESTWA POGAŃSKIE (Łk.21:24)

• A249* - Pozostałe królestwa, oprócz izraelskiego, są przez Pismo Święte nazwane pogańskimi królestwami - ‘królestwami tego świata’ pod rządem księcia tego świata - Szatana. Usunięcie Królestwa Bożego w czasach Sedekiasza pozostawiało świat bez jakiegokolwiek rządu, który Bóg by uznawał lub, którego prawa i sprawy nadzorowałby w szczególny sposób. Pogańskie rządy Bóg uznał pośrednio, co wynika z Jego publicznie oznajmionego wyroku (Łk.21:24), iż w okresie bezkrólewia władzę nad Jerozolimą i światem sprawować będą rządy pogańskie. WT1886
• A250* - Mimo, że te pogańskie rządy były złe, były one dozwolone, czyli "postanowione od Boga" 5, w pewnym mądrym celu (Rz.13:1NP). Ich niedoskonałość i zły sposób rządzenia są częścią ogólnej lekcji o ogromie grzeszności grzechu i dowodzą niezdolności upadłego człowieka do rządzenia sobą, choćby w takim stopniu, by był zadowolony samego siebie. Bóg przeważnie dozwala ludziom na przeprowadzenie ich własnych zamiarów według posiadanych możliwości, ograniczając ich tylko wtedy, kiedy przeszkadzają jego planom. WT1886
• B76-78* - W tym rozdziale prezentujemy biblijne dowody potwierdzające, że zupełne zakończenie czasów Pogan, to znaczy zupełne zakończenie okresu ich panowania, będzie miało miejsce w roku 1914 i że ujrzymy wtedy rozpad władzy niedoskonałych ludzi. Zauważymy też, że jeżeli jest fakt uzasadniony Pismem Świętym, to udowodni on, co następuje:
• Po pierwsze, że w tym czasie Królestwo Boże, o które nasz Pan nauczył modlić się przyjdź królestwo twoje, zacznie obejmować władzę i wkrótce zostanie zaprowadzone na ziemi, na ruinach dzisiejszych instytucji.
• Po drugie, że Ten, który ma prawo wziąć władzę będzie wtedy obecny jako nowy Władca ziemi; co więcej, fakt ten udowodni też, że będzie On obecny dużo wcześniej, ponieważ obalenie rządów pogańskich jest bezpośrednim skutkiem rozbicia ich na części jako naczynie zduńskie (Ps.2:9; Ob.2:27) i ustanowienia w ich miejsca Jego własnego, sprawiedliwego rządu.
• Po trzecie, że na jakiś czas przed końcem odrzucenia ostatni członek uznawanego przez Boga Kościoła Chrystusowego, królewskiego kapłaństwa, Ciała Chrystusowego, zostanie uwielbiony wraz z Głową, ponieważ wszyscy członkowie mają królować wraz z Chrystusem, współdziedzicząc z Nim Królestwo, a nie może to być ustanowione bez pełnej liczby członków.
• Po czwarte, że począwszy od tego czasu Jeruzalem nie będzie deptane przez pogan, lecz podniesie się z prochu Boskiej niełaski do wielkiego zaszczytu, ponieważ czasy Pogan zostaną wypełnione, czyli zakończone.
• Po piąte, że w tym czasie lub nawet wcześniej zaślepienie Izraela zacznie ustępować, ponieważ ich zatwardzenie z części miało trwać, póki by nie zostanie spomiędzy pogan wybranych pełna liczba tych, którzy mają być członkami Ciała, czyli Oblubienicy Chrystusowej.
• Po szóste, że wielki ‘czas ściśnienia, jakiego nie było, jako narody poczęły być’ dojdzie do punktu kulminacyjnego, którym będzie ogólnoświatowe panowanie anarchii; potem ludzie uspokoją się i dowiedzą, że Jahwe jest Bogiem i będzie wywyższony między narodami (Ps.46:10). Warunki opisane w symbolicznym języku jako szalejące fale morza, rozpływająca się ziemia, upadające góry i płonące niebo ustaną, a umęczonym uciskiem ludzkość uzna ‘nowe niebiosa i nową ziemię’ i ich pokojowe błogosławieństwa. Jednak Pomazaniec Pański oraz Jego prawowita i sprawiedliwa władza zostanie wcześniej - podczas wielkiego ucisku - uznane przez grono dzieci Bożych, przez klasę oznaczoną na Planie Wieków literami m i t (zobacz Tom A, strony 235-239), potem, już przy zakończeniu ucisku - przez cielesny Izrael, a wreszcie przez cały rodzaj ludzki.
• Po siódme, że przed tą datą Królestwo Boże, ustanowione w mocy, będzie już na ziemi oraz uderzy i skruszy pogański posąg (Dn.2:34), a także doszczętnie zniszczy moc tych królów. Jego własna siła i władza zostanie ustanowiona równie szybko, jak szybko jego wpływy i czynniki kruszyły i roznosiły potęgi cywilne i duchowe - żelazo i glinę. WT1886

1. CZAS - CZASY POGAN A UPADEK BABILONU

D36* - w Rozdziale upadek babilonu Br. Russell pisze o tym wydarzeniu: Doktryna o ‘boskim pochodzeniu władzy królewskiej’ nauczana i popieranym prawie przez każdą sektę, jest fundamentem istniejącej od dawna formacja społeczno-polityczna, która przez długi czas zapewniała władzę, dostojeństwo i stabilność królestwom Europy. Natomiast doktryna o boskim mianowaniu i władzy duchowieństwa uniemożliwiała dzieciom Bożym rozwoju w sprawach boskich i wiązała je łańcuchami przesądów i nieuctwa tak, aby oddawali cześć i wielbili omylnych współbliźnich oraz ich nauki, tradycje i interpretacje Słowa Bożego. Oto cały porządek rzeczy, który ma upaść i przeminąć w nadchodzącej bitwie wielkiego dnia - porządek, który przez wieki utrzymywał ludzi w uległości wobec rządzących władz świeckich, społecznych i religijnych. Wszystko to odbywało się za Boskim przyzwoleniem, (ale nie z Jego ustanowienia albo akceptanci, jak się utrzymuje). Chociaż sam w sobie zły, porządek ten służył dobremu celowi doraźnemu, zapobiegając anarchii, która byłaby niepomiernie większym złem, ponieważ ludzie nie byli przygotowani do lepszego postępowania o własnych siłach oraz nie nadszedł był jeszcze czas Tysiąclecia Królestwa Chrystusowego. Dlatego to Bóg dozwolił, aby ludzie dali wiarę różnym złudzeniom, które trzymały ich w szachu aż do czasu końca - końca czasów Pogan. WT1897

2. CZAS - POCZĄTEK CZASÓW POGAN ROK 606 pne.

B80-81*^· - Słowa naszego Pana "aż się wypełnią czasy Pogan" - co czytamy: - Rozpoznając fakt Boskiego przekazania władzom ziemskim, czyli pogańskim rządom, wiemy nie tylko, że upadną, będą odrzucone i zastąpione przez Królestwo Chrystusowe, kiedy ich czas się zakończy, ale wiemy także, że Bóg nie odbierze im władzy, aby dać ją Pomazańcowi, dopóki nie zakończy się czas ich przywileju - "aż się wypełnią czasy pogan". Wniosek z tego strzeże nas przed fałszywą ideą rozpowszechnianą na świecie przez papiestwo, że Królestwo Boże założone w dniu Pięćdziesiątnicy i że pełniejszy sposób zostało ustanowione wtedy, gdy imperium rzymskie nawrócił się na chrześcijaństwo (papiestwo) i stało się tak doczesnym, jak i duchowym imperium światowym. Z tego proroctwa o Czasach Pogan widzimy, że to stwierdzenie uczynione przez Kościół Rzymski, a także w mniejszym lub większym stopniu przyjętym przez protestantów, jest nie prawdziwe. Widzimy, że te narody, które papiestwo i protestantyzm określają jako narody chrześcijańskie i których obszar nazywany jest chrześcijaństwem, (czyli Królestwem Chrystusa), w rzeczywistości nimi nie są. Są "królestwami tego świata", i zanim ich "czasy" nie wypełnią się, Królestwo Chrystusa nie może przejąć kontroli, chociaż będzie się organizowało i przygotowywało do tego w ciągu kilku lat zamykające Czasy Pogan, podczas gdy te królestwa będą drżały, rozpadały się i popadały w anarchię. W ciągu Wieku Ewangelii Królestwo Chrystusowe istniało jedynie w zarodku, w upokorzeniu, bez mocy i przywileju panowania - bez korony, mając jedynie sceprtrum obietnicy: nie uznawane przez świat, podległe obecnym mocom - królestwom pogańskim. Dziedzictwo Niebiańskiego Królestwa muszą tak trwać, aż nadejdzie wyznaczony dla nich czas królowania wraz z Chrystusem. Podczas wielkiego ucisku kończącego obecną epokę zostaną oni wywyższeni do mocy, ale ich "królowanie" sprawiedliwości nie może wyprzedzić roku 1915, kiedy to zakończą się Czasy Pogan. Dlatego obowiązkiem Kościoła jest cierpliwie oczekiwać wyznaczonego czasu triumfu i chwalebnego panowania, trzymać się z dala od królestw tego świata jako obcy, pielgrzymi i cudzoziemcy, a także jako dziedzice przyszłego Królestwa i skoncentrować na nim swe ambicje i nadzieje. Chrześcijanie powinni rozpoznać prawdziwy charakter tych królestw i trzymając się z dala od nich, winni okazywać im odpowiedni szacunek i posłuszeństwo, ponieważ Bóg dozwolił na ich panowanie. Apostoł Paweł pisze: "Każda dusza niech będzie zwierzchnością wyższym poddana, boć nie masz zwierzchności, tylko od Boga." - Rz.13:1. WT1889

3. CZAS - CZASY POGAN A ODEJMOWANIE WŁADZY

• S1941.06.85-86. - Dzierżawa władzy królestw tego świat skończyła się bezpowrotnie. W proroctwie Daniela jest przepowiedziane, iż za dni tych króli, tj. przed ich zupełnym zburzeniem, Bóg Niebieski wzbudzi królestwo, które uderzy i połamie wszystkie bestialskie królestwa, o których Pan Bóg objawił Danielowi we śnie. To wskazuje, iż w pewnym znaczeniu tego słowa Pan obejmie te królestwa w swoje posiadanie, zanim będą całkowicie zburzone, że niektóre z tych królestw reprezentowanych w obrazie wystawionym przez króla Nabuchodonozora będą jeszcze egzystować w tym czasie. Nasze wyrozumienie jest, iż możemy spodziewać się coraz więcej dowodów, że czasy Pogan się skończyły, i że Królestwo Boże rozpoczęło swą działalność. Spodziewamy się widzieć pomnażania dowodów władzy Królestwa, chociaż świat tego nie uzna, aż ona zostanie objawiona w gorejącym ogniu anarchii, a który należy do przyszłości następujące stopnie wydarzenia:

1. Pierwszy stopień to wojna narodów (pierwsza wojna światowa)
2. Drugi stopień to zaprowadzenie ustroju socjalistycznego i komunizmu pomiędzy ludźmi
3. Trzeci stopień to anarchia

• B5 - W Przedmowie Autora czytamy: Nie mogliśmy, rzecz jasna wiedzieć w roku 1889, czy data 1914, tak wyraźnie zaznaczona w Biblii jako koniec dzierżawienia władzy przez Pogan, czy też okres zezwolenia im na panowanie nad światem, miała wskazywać na czas zupełnego pozbawienia ich władzy, czy też na czas, w którym na skutek kończenia się dzierżawy, miało się rozpocząć ich usuwanie. Rozumiemy [teraz], że ta ostania myśl jest Pańskim Planem.
• B6 - Nasza pomyłka nie dotyczyła, jak widać, zakończenia Czasów Pogan. Wyciągnęliśmy jednak fałszywy wniosek bez upoważnienia Słowa Pańskiego. Dostrzegliśmy w Biblii pewnej równoległości pomiędzy Wiekiem Żydowskim i Wiekiem Ewangelii. Powinniśmy byli jednak zauważyć, że te równoległości w obu przypadkach prowadzą do zniszczenia systemów nominalnych, ale nie wskazują na czas uwielbienia Nowego Stworzenia. WT1916 1 Października

1. CZAS - CZASY OKREŚLENIEM BIBLIJNYM

B78*· - Słowa naszego Pana aż się wypełnią czasy pogan oznaczają, że czasy te mają dokładnie określony koniec, ponieważ o nieograniczonym, nieokreślonym odcinku czasu nie można powiedzieć, że się wypełni. A greckie słowo przetłumaczone tu na "czasy" to kairos. Oznacza on ustalony czas. To samo słowo przetłumaczono na czasy w następujących wersetach:

• Mr.1:15 - czas, i przybliżyło się Królestwo Boże;
• Łk.8:13 - ci do czasu wierzą, a czasu pokusy odstępują;
• DzA.1:7 - nie wasza rzecz jest, znać czasy i chwile;
• DzA.3:20 - gdy przyszły wypełnił się czasy ochłody od obliczności pańskiej;
• DzA.14:17 - dawając nam z nieba dżdżu i czasy urodzajne;
• DzA.17:26 - zamierzywszy przedtem rozrządzone czasy;
• Rz.8:18 - utrapienia teraźniejszego czasu nie są godne onej przyszłej chwały;
• Rz.13:11 - a to czyńcie, wiedząc czas, iż przyszła godzina;
• 1 Tym.6:15 - które czasów swoich okaże on błogosławiony;
• Hb.11:15 - mieli dosyć czasu wrócić się zasię;
• Ob.12:12 - iż krótki ma czas;
• Ob.12:14 - gdzie by ją żywiono przez czas, i czasy, i połowę czasu. >Podobnie został użyty "czas" w Proroctwie Daniela (Dn.12:7);
• Dn.9:25 - a te czasy będą bardzo trudne;
• Dn.12:7 - iż po zamierzonym czasie i po zamierzonych czasach i po połowie czasy.

1. CZAS – CZASY A DATY HISTORYCZNE W PROROCTWIE DANIELA

• 628-617 - królowanie króla Jojakima 11 lat >Jer.25:1-3;
• 625-559 - panowanie Nabuchodonozora;
• 617 - pierwsze oblężenie Jerozolimy przez Nabuchodonozora i uprowadzenie do niewoli w trzecim roku Jojakima, jako lennik Nabuchodonozora, który postanowił Sedekiasza królem w miejsce Jojakima >2 Krn.36:10-11;
• 614 - sen Nabuchodonozora >Dn.2:1-49;
• 606 - Sedekiasz dostaje się do niewoli babilońskiej >2 Krn.36:11-26;
• 586 - Nabuchodonozor wykonał posąg z złota >Dn.3:1-30;
• 584 - obłęd pychy i upokorzenie Nabuchodonozora >Dn.4:26-34;
• 559 - koniec królowania Nabuchodonozora;
• 559 - sen Daniela w pierwszym roku króla Belsazara >Dn.7:1;
• 556 - napis na ścianie w czasie wielkiej uczty króla Belsazara >Dn.5:1-31;
• 556 - w trzeci roku królowania Belsazara ma Daniel widzenie barana i kozła >Dn.8:1-27;
• 536 - w pierwszy roku Dariusza zostało Danielowi wyjaśnione proroctwo Jeremiasza o siedemdziesięciu tygodniach >Dn.9:1-27 >Dn.11:1-40;
• 454 - Cyrus król Persów >Dn.10:1-2;
• 454 - Słowa Nehemiasza o odbudowaniu murów Jerozolimy w dwudziestym roku panowania króla Artaksereksesa >Neh.1:1-8 i n. >B66*.

1. CZAS - CZASY A PROROCTWO 70 TYGODNI

S1925.01.07.. - Jeśli przyjmiemy za poprawne i właściwe nasze rozumowanie proroctwa, Jeremiasza 25:9-12 że ono, kiedy mówi o siedemdziesięciu tygodniach niewoli, mówią jednocześnie o okresie 70 letniej niewoli i 70 okresie spustoszenia ziemi Izraela i rozróżnia się te terminy (niewola, a spustoszenie):

1. Że 70 letnia niewola, kiedy mówi się o przebywaniu narodu Żydowskiego w niewoli właśnie owe 70 lat
2. Że 70 lat spustoszenia, kiedy mówimy o świątyni i o ziemi izraelskiej spustoszonej i opuszczonej przez okres 70 lat

To będzie można uznać i przyjąć za właściwe poniższe tabele; >N213; N214; N1012

1. CZAS - OKRESY PANOWANIA PAŃSTW UNIWERSALNYCH

• Babilonia od roku 606-536 pne.
• Medo-Persja od roku 536-332 pne.
• Grecja od roku 311-146 pne.
• Rzym od roku 146 pne. do 400 roku Ne.
• Lata istnienia systemu papiestwa od VI do XVIII wieku.
• Panowanie Islamu nad ziemią święta od- VII-XX wieku.

1. CZAS - DNIE DANIELA

• 1260+539=1799 >Dn.7:25; Ob.11:23; 12:6; 13:5 >C39,64*;
• 1290+539=1829 >Dn.8:13; 12:11 >C82-84,88-89,196; D571*;
• 1335+539=1874 >Dn.12:12 >C82,126;
• 2300-454=1846^·= >Dn.8:14 >C95-120;
• 2300-490=1810+36=1846 >Dn.8:14 >C95-120.

1. CZAS - CZAS ODKUPUJĄC (Ef.5:15)

S1938.12.186. - W orzeczeniu czas odkupując zawarta jest myśl, jak gdyby czas ten został sprzedany. Tak, bowiem mają się rzeczy o starania doczesnego życia, o jego potrzeby, obyczaje świata i nasze upadłe skłonności zajmują każdą godzinę naszego życia doczesnego. Gdy zaś nasze nadzieje i starania jako Nowego Stworzenia są ześrodkowane na rzeczach niebieskich, na sprawach naszego Króla. WT1908183

2. CZASZKA - BUDOWA CZASZKI I WSZYSTKIE ZDOLNOŚCI

S1927.07.111. - Nauka o budowie czaszki człowieka mówi, że wszystkie duchowe zdolności mają swoje siedlisko w korze mózgowej, jak poczucie piękna zdolności artystyczne idealizm, dążeniu do dobra mają swoje narządy w pośrodku mózgu. W czołowej części znajdujemy narządy (organa) kształcenia się wiedzy logicznego myślenia, wynalazczość itp. W bocznych częściach mózgu znajdują się narządy kierujące chęcią zysków materialnych, odżywianie i rozmnażania się. Tam również lokuje się instynkt zachowawczy. W najwyższym zaś punkcie głowy leży uczucie wiary, poczucie istnienia Boga, zdolność do ujmowania pojęć abstrakcyjnych - oderwanych. >S1931.06.88; 1938.12.187.

3. CZASZKA - BUDOWA CZASZKI I NAUKA Z TEGO

S1938.12.187. - Gdy wyobrazimy sobie czaszkę jako rozpostartą płaszczyznę to spostrzegamy, że środkowa część odpowiada Przybytkowi i Dziedzińcowi, bowiem na samym środku głowy od góry mieszczą się uduchowione a zaraz przed nim część ku Bogowi. Ten ostatni organ może być trafnie przyrównany do Dziedzińca, ten zaś pierwszy do Świątniccy Świętej. Aby wejść do Świątniccy potrzeba było przejść przez Dziedziniec, podobnie, aby dojść do właściwej serdecznej oceny duchowych rzeczy potrzeba dochodzić do tego przez uszanowanie, czyli oddania czci Bogu, co pobudza nas do służenia Mu, do starania się, aby poznawać i czynić Jego wolę. WT1907-216

4. CZCIĆ - CZCIJ OJCA I MATKĘ (2 Moj.20:12)

S1938.10.153. - W tym przykazaniu Czcij ojca swego i matkę swoją, aby długo trwały twych dni odnajdujemy główny fundament społeczeństwa, ponieważ kto nauczy się poważać swoich rodziców, będzie też miał proporcjonalny szacunek dla innych. Natomiast, gdy zaś ci, co są nieposłuszni swoim rodzicom i nie mają dla nich wrodzonej miłości będą gotowymi gwałcicielami porozumień oraz anarchistami, kiedy zaistnieją odpowiednie warunki i sposobne ku temu. Wzrost nieposłuszeństwa dla rodziców jest charakterystyczny w naszych oczach i Apostoł Paweł zwraca nam uwagę, że to będzie jedną z oznak zbliżania się czasu ucisku przy końcu obecnego wieku - Rz.1:29-31; 2 Tym.3:1-4. Tą wadę nieposłuszeństwa dla rodziców Apostoł łączy z pychą i zarozumialstwem i nie należy zapominać, że takie potępione przymioty są podtrzymywane i podsycane przez wszystkie niemal wyższych nauk mądrych tego świata. WT1907-199

5. CZCIĆ - CZY JEST WŁAŚCIWYM CZCIĆ INNYCH? (Mt.4:10)

• K - >Mt.4:10 - Czcić innych, jeżeli nie rywalizuje z Bogiem jest rzeczą właściwą.
• E80 - Nie ma znaczyć, by Żydzi popełniali błąd, oddając pokłon Aniołom, którzy przychodzili do nich jako posłańcy Jahwe i w Jego imieniu. Taka cześć zawsze była uznawana a nigdy ganiona. Przykazanie zabrania oddawania czci obcym bogom. Tego rodzaju czci, lub hołdów Jahwe nie może tolerować. Z tego powodu było właściwe dla każdego Żyda, który uznawał Jezusa za Syna Bożego, by oddał Mu cześć, hołd; o tyle więcej dla tych jest właściwe, co uznają Pana Jezusa, jako Syna Bożego. WT1897

1. CZŁOWIEK - CZŁOWIEK OBRAZEM BOGA

F771 - Człowiek z natury rzeczy jest obrazem Boga, a jako taki jest wolnym, niezależnym. Ta wolność rozciąga się na jego moralną działalność. Bez względu na to, do jakiego stopnia człowiek stracił osobistą wolność, albo, do jakiego stopnia popadnie w niewolę innych, lub w niewolę osobistych swych nałogów, zawsze jego moralna działalność jest wolną - ma wolną wolę i może używać swego umysłu tak, jak mu się podoba. WT1904 >N256

2. CZŁOWIEK - CZŁOWIEK STWORZENIEM BOŻYM

Teologia św. pawła Jan Stępień, str.27-38

• Człowiek (1 Moj.2:7 BGd stał się człowiek duszą żywiąca, natomiast, BT. tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą) - istota rozumna duchowo fizyczno-materialna składająca się:

1. Ciała – sarsks lub soma z;
2. Duszy – psycha;
3. Ducha – pneumna;
4. Umysłu – nos;
5. Serca – kardia;
6. Sumienia – syneides.

1. Termin ciało - sarsks (grecki) lub soma (hebr.) występuje w Biblii 246 razy, w tym Listach Pawłowych 246 posiadają te same znaczenia - 1 Kor.15:39; 1 Moj.2:19; 7:23; (określone tymi terminami ciała zwierząt i ptaków i ryb) 1 Tes.5:23; Gal.6:17; Rz.1:24; 4:19;12;4; 1 Kor.7:34; 9:27; 12:12 i 14-26; 2 Kor.5:5,8,10.
2. Termin dusza - grecki psycha od czasownika psychein - znaczy: nadymać, wdychać, oddech, pierwiastek życia, siedlisko myśli i wrażeń, a także osobę. Pokrywa się z hebrajskim wyrazem nefesz i w St. T. Występuje 436 razy, w N.T.62 razy, i jest przełożony na 36 różne sposoby jak:

16. >4 razy jako pragnienie;
17. >2 razy jako zwierze;
18. >1 raz jako ciało;
19. >4 razy jako oddech;
20. >1 raz jako stworzenie;
21. >9 razy jako umarły;
22. >5 razy jako nefesz śmiertelna;
23. >1 raz jako pożądanie;
24. >3 razy jako utrapienie;
25. >1 raz jako ryba;
26. >1 raz jako życie (Iz.19:10);
27. >100 razy jako osoba;
28. >24 razy w podobny sposób;

1. 56 razy jako dusza;
2. 6 razy jako umysł, jako duch, jako serce i jako życie;

Wniosek: Powyższe zróżnicowania ducha, duszy czy ciała nie świadczą, że Biblia uczy nas o dualiźnie - dwoistości i podziale człowieka, który składa się z materii ciała i z pierwiastka abstra duszy.

3. Termin Duch - pneuma. W Biblii występuje termin duch 390 razy, z czego w ST 141razy, a w NT 249 razy. Natomiast w Listach Pawłowych 146 bez terminu odnoszącego się bezpośrednio do Boga, czy Ducha Świętego.