Wielu ludzi strofowanych za niewłaściwe słowo lub czyn tłumaczy się i usprawiedliwia, mówiąc: „To jest moja droga”. Czy to jest właściwa podstawa, aby ich usprawiedliwić? Przeczytajmy, co Pismo Święte o tym mówi?
Pan Bóg mówi: „Poprawcie swoje drogi.” Księga Jer. 7:3. Jeśli nasze drogi nie są dobre, one powinny być poprawione a nieusprawiedliwione. Lamentujący prorok mówi: „Doświadczajmy i badajmy nasze drogi i nawróćmy się do Pana!” Treny 3:40. Pan Bóg nawołuje nas do rozważania naszych dróg. (Księga Agg. 1:5,7.) Przez wnikliwe rozważenie naszych dróg, one mogą nie okazać się wybaczalnymi.
Jednak fakt, że niektóre drogi są naszymi własnymi drogami, nie powinien być dla nas pretekstem, aby je zachowywać, ale raczej powodem, aby je odrzucić. Jeśli chcielibyśmy okazywać cześć Panu Bogu, nie będziemy postępowali naszą własną drogą. (Księga Izaj. 58:13) „Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje – mówi Pan.” (Księga Izaj. 55:8) O grzesznikach Pan Bóg wypowiada się, że „Spustoszenie i nędza na ich drogach.” Wstawiając się za Izraelem, Pan mówi: „I wspomnisz o swoim postępowaniu i zawstydzisz się.” Księga Ezech. 16: 61. Psalmista zapytuje: „Jak zachowa młodzieniec w czystości życie swoje?” I dalej sam odpowiada: „Gdy przestrzegać będzie słów twoich.” Psalm 119:9. Swoim własnym doświadczeniem Psalmista dzieli się w wersecie 104: „Z przykazań twoich nabrałem rozumu, Dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki kłamliwej.” Boże prawo wykazuje błędne drogi, dlatego przy sprawdzaniu wszystkich naszych dróg powinniśmy kierować się zasadami tego prawa. Jeśli nasze drogi nie są zgodne z Bożymi postanowieniami, nie usprawiedliwiajmy ich i nie kroczmy po nich, lecz „pytajcie się o odwieczne ścieżki, która to jest droga do dobrego i chodźcie nią.” Księga Jer. 6:16