Powinniśmy pamiętać, że on jest Barankiem bez zmazy, barankiem bez wady i bez plamy. Teraz nie potrzebujemy przypominać tym, którzy są w całości zapoznani z historią Starego Testamentu, jak ważnym było to, że baranek, który był ofiarowany musiał być bez wady. Tak żywotnym było to, iż było wymaganym, aby kapłan, który był naznaczony do tego celu, że powinnością jego było ostrożnie zbadać ofiarę, która była wybrana, aby był pewien, że na niej nie było wady, i potem zapieczętować ją pieczęcią Świątyni, z oznaką, że była odpowiednia dla ofiarowania i dla pokarmu; i teraz my znajdujemy naszego Pana Jezusa Chrystusa podejmującego tę myśl i mówiącego: „Sprawujcież nie pokarm, który ginie, ale pokarm, który trwa ku żywotowi wiecznemu, albowiem tego zapieczętował Bóg Mój Ojciec.”(Jana 6:27) Na brzegu Jordanu, kiedy otworzyły się mu niebiosa, a Duch stąpił w postaci gołębicy, i odpoczął na nim, a Bóg powiedział, „Ten jest Syn mój miły, w którym mi się upodobało”. (Mat. 17:5) – A. J. Gordon.