Prawo zostało unieważnione i całkowicie odrzucone nie jako wyraz woli Bożej, ale jako przymierze. Oto przykład: Załóżmy, że jesteś właścicielem zakładu produkującego wyroby szklane i zatrudniasz pracowników, a także spisałeś zasady i kary oraz umieściłeś je w widocznym miejscu. Przypuśćmy, że jako karę za każdą stłuczkę przewidziałeś utratę jednodniowej pensji, a zatrudniając ludzi, najpierw wysłałeś ich, aby przeczytali te zasady, a następnie negocjowałeś z nimi, potem zaangażowałeś ich, rozumując, że kary wymienione w zasadach są częścią twojego kontraktu, przymierza lub umowy z nimi. Załóżmy, że pod koniec tygodnia było tak dużo stłuczek, że z nawiązką ich wartość pokryła zarobki pracowników i każdy z nich miał u ciebie dług.
Załóżmy, że tego samego dnia otrzymałeś spadek i że po tym, jak uświadomiłeś swoim pracownikom ich niedbałość i jej koszta, powiedziałeś im: Proponuję pokrycie wszystkich waszych strat z tytułu stłuczek z otrzymanego właśnie przeze mnie dziedzictwa. Ponieważ zaś minął tydzień, na który zawarliśmy umowę, angażuję was wszystkich na kolejny tydzień, nie prosząc was już o zawarcie takiej samej umowy na kolejny tydzień. Zasady jednak pozostaną wywieszone i uznawajcie je za ogólny wyraz moich życzeń i w miarę możliwości przestrzegajcie ich przez szacunek dla moich interesów, a niedługo, kiedy uzyskacie biegłość, umieszczę zasadniczo te same prawa w nowej umowie, zawarcie której każdemu następnie zaoferuję.
Chociaż nie jest to raczej doskonała ilustracja, może pomóc niektórym dostrzec, jak Prawo dane przez Mojżesza Izraelowi zostało złamane przez wszystkich i pod koniec okresu jego obowiązywania nie było żadnej nagrody życia dla nikogo z nich – w myśl ich przymierza lub umowy zawartej na Synaju wszyscy byli zadłużeni (1 Mojż. 19:3-8; 5 Mojż. 27:9-26). Dziedzictwem zastosowanym w celu umorzenia ich długu była ofiara Chrystusa, zaaranżowana przez Ojca i dobrowolnie dana przez naszego Pana, Odkupiciela. Drugi tydzień ilustruje Wiek Ewangelii. Prawo wciąż wisi przed oczyma wszystkich i jest pośrednim wyrazem życzeń naszego Ojca, uzupełnionym innymi zasadami i ustaleniami, które pokazują, że nie jest to już przymierze, chociaż jego duch przenika wszystkie nowe zasady. Możemy nadal korzystać ze starych reguł lub praw, aby nami kierowały zgodnie z życzeniami Mistrza i gdy nie znajdujemy żadnych wyraźnych sformułowań w nowych dodatkowych regułach (postanowienia Nowego Testamentu). Jednak odwoływanie się do tych reguł w ten sposób, by szukać w nich zmysłu Mistrza, a poważanie ich jako obowiązujących i jako przymierza dla nas, to dwie zupełnie odmienne sprawy.