Niektórych frapuje kwestia: Czy może istnieć doskonałe szczęście po Tysiącleciu, jeśli choćby jeden syn matki miałby umrzeć wtórą śmiercią?
Trzeba zauważyć, że miłość, którą matka obdarza swego syna w większym stopniu niż innych, jest miłością mniej lub bardziej egoistyczną i wynikającą z obecnych warunków i okoliczności. Kiedy rodzaj ludzki osiągnie doskonałość, w czasach restytucji, miłości teraz ograniczone wąskim kręgiem rodzinnym zostaną przeważone i pochłonięte przez powszechną miłość do wszystkich synów Bożych na każdym poziomie istnienia. Miłość będzie wtedy oparta na solidnej podstawie charakteru i wewnętrznej wartości. Kiedy doskonałość zostanie osiągnięta, miłość między członkami przywróconej rasy będzie prawdziwą, czystą, bezinteresowną miłością, bardziej podobną do miłości Boga. Każda matka będzie kochać syna każdej innej matki, tak jak kocha własnego. Rodzina ludzka będzie jedną rodziną, a wszyscy będą synami Bożymi, kochającymi Boga w najwyższym stopniu i innych jak siebie samych, z wzajemnością. Wszyscy, którzy nie okażą takiego ducha (przy pełnej sposobności i poznaniu), czymkolwiek lub kimkolwiek by nie byli, nie zostaną uznani za członków rodziny Bożej, ale za obcych, wrogów Boga i sprawiedliwości. Kiedy tym sposobem ludzie będą kochani za to, jakimi naprawdę są, i kiedy prawo Boże będzie uznanym standardem, żadna miłość nie zostanie utracona ani żadne współczucie nie zostanie zmarnowane dla tych, którzy świadomie wolą i wybierają zło. Kiedy oni zostaną wytraceni spośród ludu (Dzieje Ap. 3:23) i będą „jakby ich nie było”, wszyscy to zrozumieją i w pełni pogodzą się z mądrością Bożego prawa – że rozmyślni grzesznicy umrą. Taki będzie skutek szerszej, pełniejszej miłości dla wszystkich, którzy osiągną doskonałą miłość i doskonałą harmonię ze wszystkimi mądrymi zarządzeniami naszego sprawiedliwego Boga i Zbawiciela.