R-4070

Dużo dawniej niż Chananejczycy zostali przeklęci! Dużo dawniej niż ich ziemia była obiecana dzieciom Abrahama, Izaaka i Jakuba! Nadszedł czas Pański, aby dać ją im w posiadanie, a miejsce wejścia do niej było blisko Jerycha. Jerycho było przeklęte, czyli potępione: czas jego sądu nadszedł tak, jak nadszedł dla Sodomy cztery wieki wcześniej w tej samej bogatej i żyznej dolinie. Lecz Bóg celowo zmienił jego sposób. Tak jak On uczynił z Sodomitów ilustrację na tych, którzy pójdą na wieczne zniszczenie, czyli na wtórą śmierć (Judy 1:7), tak teraz chciał zilustrować inną rzecz w mieszkańcach Jerycha; chciał pokazać w ich pogromie jak “stary człowiek” naszej upadłej natury ma być kompletnie zniszczony przez nas, jako Nowych Stworzeń, pod kierownictwem i wskazówkami prawdziwego Jozuego — Jezusa.

Nic nie mogło być uczynione — nikt nie mógł walczyć przeciwko Jerychu — dopóki nie byli obrzezani; co przedstawiało figuralnie obrzezanie serca, czyli odstawienie, odcięcie od przywiązania do grzechu, serc prawdziwych Izraelitów. Następną lekcją która została typicznie podana, było że nasza moc nad naszymi naturalnymi pragnieniami (reprezentowane przez mieszkańców Jerycha) musi przyjść od Boga. Naturalne pragnienia i zachcianki są bronione przez mocne mury, wolę ciała, która najpierw musi być złamana, zanim my jako Nowe Stworzenia możemy podbić nas samych, nasze zdeprawowane pragnienia i zachcianki.

Ta moc Boża była typicznie pokazana upadku murów Jerycha; lecz zanim one upadły, to wiara obrzezanych była uczyniona czynną jak jest pokazane obchodzeniu przez siedem dni miasta, oraz siedem razy siódmego dnia, co przedstawia kompletność. Wybicie mieszkańców Jerycha, reprezentuje więc zwycięstwo prawdziwych Izraelitów ponad samowolą, egoizmem, samopobłażaniem i ponad każdym nieprzyjacielem nowej natury — bo te dwie natury są sobie przeciwne i jedna albo druga musi umrzeć — Porównaj Gal. 5:16-17.

W Jerychu wszystko było przeklęte, potępione albo poświęcone; i tak też wszystko w i z naszej cielesnej natury jest potępione albo poświęcone — każda żywa istota musiała być uśmiercona. To reprezentuje, że każdy czynny wpływ i zasada upadłej natury muszą być zniszczone, “Umartwiajcież [zabijajcie] tedy członki wasze, które są na ziemi; wszeteczeństwo, nieczystość, namiętność, złą pożądliwość i łakomstwo [chciwość], które jest bałwochwalstwo” — Zobacz Kol. 3:5-10.

Jednak wyzwolenie Rachab (która potem przez związek małżeński weszła w skład pokolenia Judy i stała się Izraelitką, oraz otrzymała zaszczyt stać się jedną z przodków naszego Pana Jezusa) typicznie pokazuje, że niektórzy z naszych członków, będąc kiedyś nieprzyjaciółmi nowej natury, mogą być tak przekształceni, że zamiast być sługami grzechu, to oni stają się sługami sprawiedliwości przez zupełne poświęcenie. Jak na przykład, talent przemawiania, pisania, nauczania, itd., przedtem używane w służbie Szatana i grzechu, mogą być policzone za umarłe i ożywione do nowości życia i czynności w służbie Bożej. Lecz taka przemiana może nastąpić tylko przez policzenie za umarłą i ożywienie przez wiarę w tą wielką ofiarę za grzech; to też musiało być zilustrowane we figurze. I było zilustrowane w akcie wiary, przez wystawienie szkarłatnego [czerwonego] sznuru (Joz 2:21).

Wszystkie nieożywione kosztowności, złote, srebrne, miedziane i żelazne naczynia, itp., także były poświęcone, lecz nie ku zniszczeniu; one miały być oddane ku służbie Panu. Dokładnie tak samo ma się z prawdziwie obrzezanymi Izraelitami: nie tylko wszystkie ich cielesne moce mają być zniszczone jako służące grzechowi, lecz wszystko, co oni posiadają ma być poświęcone ku służbie Panu, ich złote i srebrne skarby, oraz ich zwyczajne mienie reprezentowane w naczyniach miedzianych i żelaznych. Wszystko to musi być teraz uważane za należące do Pana: i jakiekolwiek przywłaszczenie z tych rzeczy do swych własnych samolubnych użytków sprowadza przekleństwo, jak to było zilustrowane przez grzech Achana, który przywłaszczył sobie z złupionego Jerycha nieco złota i srebra, oraz piękne Babilońskie szaty. Wynikiem tego łakomstwa było jego własne zniszczenie, oraz powodowanie przez pewien czas kłopotów dla całego Izraela.

Tak samo pomiędzy Duchowymi Izraelitami - chciwość złota, srebra i pięknych Babilońskich szat, jest najbardziej owocnym źródłem duchowej słabości i wielu prowadzi do zniszczenia. “Albowiem korzeń wszystkiego złego jest miłość [do] pieniędzy; których niektórzy pragnąc pobłądzili od wiary i poprzebijali się wieloma boleściami. Bo, którzy chcą bogatymi być, wpadają w pokuszenie i w sidło i w wiele głupich i szkodliwych pożądliwości, które pogrążają ludzi na zatracenie i zginienie. Ale ty, człowiecze Boży! chroń się takich rzeczy, a naśladuj sprawiedliwości, pobożności, wiary, miłości, cierpliwości, cichości” — 1 Tym. 6:9-11.

Trąbienie w trąby przez kapłanów może być dobrze zrozumiane jako typ na obwieszczenie Słowa Bożego przeciwko grzechowi, oraz Jego zapewnienie swego ludu, że on jest zdolny i chętny udzielić obrzezanemu Nowemu Stworzeniu zwycięstwa nad ich cielesnymi pożądliwościami. Nie prędzej aż zrozumiemy zapewnienie Słowa Pańskiego i uwierzymy w nie, możemy być zdolni do połączenia okrzyku zwycięstwa z głosem trębaczy i ujrzeć przeszkody w umartwianiu siebie jako upadające przed nami.

W.T. R-4070-1907

Brzask Nowej Ery 05/1935 str. 76-77

Jedną tylko rzecz, drogi Panie, posiadam,
Chciałbym ją tobie poddać;
Wszystko inne jest twoje cokolwiek stworzyłeś;
Ich użycie w całości jest moje.
Więc powinienem ofiarować ziemie lub złoto,
Co za korzyści są z nich dla mnie?
Skoro ty zawsze posiadałeś je wszystkie,
Ja tylko dzielę się zyskiem.
Ale ty umieściłeś w cielesnej powłoce
Wolę by robić, lub też nie,
Gdyż mogę posłuchać lub, nieprzymuszony,
Mogę ścigać własne zyski.
To może poprowadzić mnie ku śmierci,
Lub ku bogatej nagrodzie.
Drżę, Ojcze, na samą myśl
Że muszę się strzedz.
Ale, błogosławiony Zbawicielu, ty powiedziałeś,
Że słabych podtrzymasz;
Poddając mą wolę tobie,
Nie mogę już więcej się wzdragać.
Rezygnując z tego, moje obawy już uciekają.
Wszystko co mogę dać jest twoje;
By je oczyścić, wypolerować, poprowadzić,
Bym w tej chwale mógł świecić. – A. J. Morris.

***

Przez lata, bez mądrości, bez rozgłosu,
Tylko moje życie mogę położyć;
Tylko moje serce, Panie, do tronu przynoszę i modlę się
Jako twoje dziecko mogę iść naprzód
I głosić dobrą nowinę po ziemi,
I uczyć smutne serca by znały jej wartość!
Panie, oto jestem. – C. Whitmarsh.