R-4930

“Oto przyjdzie, mówi Pan zastępów, Anioł (Posłaniec — ang. tłum.) Przymierza, którego wy szukacie. Lecz któż będzie mógł znieść dzień przyjścia Jego? Bo On jest jako ogień roztapiający i jako mydło blecharzów" — Mal. 3:1,2.

PROROCTWO Malachiaszowe, którego najbardziej uderzającą cechą jest wyjątek stanowiący obecną lekcję, zakańcza księgi Starego Testamentu. Proroctwo to zawiera nie tylko Boską naganę za grzech, lecz także Boską obietnicę wyzwolenia. Właściwie ono stosuje się do czasu jemu przypisanego — okresu Nehemiasza. Pozostawało Izraelowi by okazał zupełną skruchę i by przeprowadził zupełną reformę. Konieczność reformy tak samo objawia się w dzisiejszych czasach. W swej wyznawanej pobożności ograbiali Boga i zubożali siebie. Zależało od nich, by zauważyli jak wielkie błogosławieństwa należałyby do nich, gdyby całym sercem służyli Królowi Królów.

Izraelici, porównując siebie z innymi narodami, zdawali sobie sprawę, że w wyniku tego, iż będąc ludem Bożym, byli bardziej odpowiedzialnymi aniżeli inne narody, oraz, że z powodu iż narodowo stali wyżej, byli często surowo karani. Kwestionowali nawet korzyści bycia “wybranym ludem Bożym". Aroganckie, dumne narody wokoło nich, rozwijały się materialnie bardziej niż oni. Izraelici nie chcieli tego znosić, zapomnieli, że byli wybranym narodem dla pewnego celu, i, że aby przygotować ich do Boskiej służby w przyszłości, trudne doświadczenia były dozwolone, będąc w rzeczywistości dowodami Boskiej łaski. “Któryż jest syn, którego by ojciec nie karał? A jeżeli jesteście bez karania, to nie jesteście synami".

Lekcja tycząca się przyszłej nagrody jest podana następującymi słowami: “Tedy rozmawiali o tym ci, którzy się boją Pana, każdy z bliźnim swoim. I obaczył Pan a usłyszał, i napisano księgę pamiątki przed obliczem jego dla bojących się Pana i myślących o imieniu jego. Cić mi będą, mówi Pan zastępów, moją własnością w dniu, w którym będę działał" Mal. 3:16, 17.

Słowa powyższego tekstu objawiły bardzo wiele ze wszystkich proroctw odnośnie łask dla Izraela, które miały się wypełnić — część w doświadczeniach duchowego Izraela a inna część w doświadczeniach cielesnego Izraela. Wierni Wieku Żydowskiego, Abraham, Izaak i Jakub, oraz wszyscy prorocy, z pewnością otrzymają wielką nagrodę. Gdy Królestwo Mesjasza będzie ustanowione na duchowym poziomie, niewidzialne dla ludzkości, ci starożytni święci, którzy kiedyś byli zwani ojcami, będą posiadali bardzo wysokie stanowiska w związku z tym Królestwem. Będą oni jego ziemskimi przedstawicielami i nauczycielami: “Synowie twoi (Mesjasza) zajmą miejsce twych ojców. Ustanowisz ich książętami (rządcami) po całej ziemi" — Ps. 45:17.

Duchowy Izrael, jak nam historia wskazuje, jest tym wielkim Mesjaszem, na którego Żydzi tak długo oczekiwali. Mesjasz ten składa się z wielu członków — Jezus jest jego Głową, a Kościół członkami. Mesjasz ten, Jezus i Jego członkowie, czyli Oblubienica, stanowią to duchowe nasienie Abrahamowe — “jako gwiazdy niebieskie". Ci muszą być najpierw skompletowani, i zostać uwielbieni mocą Królestwa zanim starożytni święci będą mogli otrzymać ich błogosławieństwa na ziemskim poziomie, i zanim cielesny Izrael może być zgromadzony do nich jako związek Królestwa Bożego na ziemi i do którego ostatecznie wszystkie narody, pokolenia i języki zgromadzą się by mieć udział w izraelowych błogosławieństwach Nowego Przymierza. O duchowym Izraelu Ap. Paweł mówi: “Jeśliście wy Chrystusowi, tedyście nasieniem Abrahamowym (zobrazowanym w Izaaku), i dziedzicami według obietnicy" (Gal. 3:29). Ci będą klejnotami Bożymi na duchowym poziomie, a wierni Żydzi z przeszłości będą klejnotami na ziemskim poziomie, przeznaczeni do wysokiego zaszczytu w związku z Królestwem Mesjasza.

Izraelici, zniechęceni niemożliwością zachowania Zakonu i otrzymania przyobiecanych błogosławieństw, byli zachęceni przez Pana obietnicą, że pewnego dnia ukaże się wielki Mesjasz — większy niż Mojżesz, z którym Bóg uczyni Nowe Przymierze dla ich korzyści. To Nowe Przymierze będzie wyższe od starego w tym, że będzie posiadało lepszego Pośrednika, ponieważ Izraelici już posiadali doskonałe prawo Boże. Ten nowy Pośrednik jednakże nie rozluźni tego prawa. Korzyścią wynikającą z tego będzie, że w jakiś sposób jego przymierze i ofiara za grzech będą bardziej skutecznymi aniżeli te ustanowione przez Mojżesza, ponieważ one usuną grzech na zawsze i dadzą chętnym Izraelitom nowe serce, mięsiste serce, po czym otrzymają życie wieczne, uwarunkowane na ich pozostawaniu w właściwych relacjach z Wszechmocnym.

Jeremiasz wyszczególnił to, mówiąc: “Oto dni idą, mówi Pan, w których uczynię z domem izraelskim i z domem judzkim przymierze nowe, nie takie przymierze, jakiem uczynił z ojcami ich, gdym ich wyprowadził z Egiptu,... bowiem grzechów ich i nieprawości ich nie wspomnę więcej" — Jer. 31:31.

Od owego czasu nadzieja Izraela była w ich Mesjaszu, którego przyjście przyniosłoby im błogosławieństwa Nowego Przymierza. Dotąd oczekują Go. Któż może nie podziwiać wiary Żydów — ich wierności dla Boga?! Któż może nie zauważyć w jakim wyraźnym kontraście to jest z ich poprzednią niewiarą i bałwochwalstwem?! Kto może wątpić, że Bóg nadal miłuje swój lud, którego przewidział i któremu przyobiecał, że zostanie ponownie zgromadzony do swej własnej ziemi — z powrotem do Jego łaski pod Nowym Przymierzem?! — Rzym. 11:25.

Lecz Prorok Malachiasz jasno wskazuje, że może powstać zawód w związku z tym tak wielce pożądanym Posłańcem, czyli Pośrednikiem tego Nowego Przymierza, którym Żydzi cieszyli się i pokładali w Nim nadzieję. Oświadcza, iż Jego dzień będzie dniem ucisku: “Kto się ostoi gdy się On pokaże? Kto będzie mógł znieść dzień przyjścia Jego?" — Mal. 3:2. Daje przez to do zrozumienia, że niewielu go zniesie, niewielu się ostoi — większość upadnie.

Powód tego jest podany. On będzie wymagał takiej czystości, takiej świętości, że niewielu dojdzie do Jego wymagań. Próby jakie On nałoży będą jako mydło blecharzów, które jest nieprzyjacielem każdej plamy na białej szacie. Jego wymagania, będą takie jak są rafinera srebra — wszystkie nieczystości muszą być wyeliminowane w piecu dość gorącym by zapewnić ich usunięcie. Próba ta będzie trwała przez pewien okres czasu, bowiem On będzie siedział tak jak siedzi rafiner, dający baczenie by ogień nie był ani za wielki ani za mały, i by czas nie był za długi ani za krótki.

Ten wielki Mesjasz, Posłaniec Nowego Przymierza, rozpoczął swe roztapiające dzieło ponad osiem stuleci temu. On zastosował się do Boskiej reguły: “Żydowi najpierw". On rozpoczął przetapianie i oczyszczanie kapłańskiej klasy w celu połączenia jej z sobą w chwalebnym Mesjanicznym dziele. Żydzi najpierw otrzymali przywilej stania się pozafiguralnymi Lewitami. Tysiące z nich przyjęło to wezwanie podczas Pięćdziesiątnicy i po niej, lecz nie w takiej ilości, by skompletować przeznaczoną liczbę duchowych Izraelitów, członków ciała Mesjasza.

Od tego czasu, przez 18 stuleci trwa proces wybierania. Bóg powoływał i przyciągał ze wszystkich narodów, i tak wielu ilu przyjęło to powołanie, ten wielki Rafiner oczyszczał, i jeżeli ci cierpią dla sprawiedliwości, to są uczestnikami ucierpień Mesjaszowych, by mogli również być uznani godnymi udziału w jego chwałach, które nastąpią. Wkrótce liczba “wybranych" będzie uzupełniona; Krew Nowego Przymierza zostanie zastosowaną za Izraela i za wszystkie rodzaje ziemi, i na tej podstawie królestwo Mesjasza, czyli panowanie sprawiedliwości, się rozpocznie.

W. T. 4930—1911