"Tym, którzy przez wytrwanie w uczynku dobrym szukają sławy, czci i nieskazitelności, odda żywot wieczny" - Rzym.2:7.
Powołanie w Wieku Ewangelii jest powołaniem do chwały, czci i nieśmiertelności. Apostoł Piotr mówi: "Wielkie i kosztowne obietnice nam (Kościołowi) są darowane, abyście się stali uczestnikami Boskiej natury" (2Piotr.1:4). Św. Paweł powiedział, że byliśmy powołani "w jednej nadziei powołania naszego" - jedna jest nadzieja wystawiona przed nami. Czy wszyscy otrzymają tę wielką nagrodę? Nie. Niektórzy wycofają się i nagrodę utracą. "Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się schraniają ku zginieniu, ale z tych, którzy wierzą ku pozyskaniu duszy (czyli żywota)" (Żyd.10:39). Ci, którzy się schraniają pójdą na wtórą śmierć. Dla takich nie pozostaje nic, jak tylko wieczne zniszczenie; zginą jak bezrozumne zwierzęta - 2Piotr2:12.
Zostaliśmy wykupieni z "Sheol", czyli grobu. Bóg w swoim czasie wybawi także całą ludzkość, dając jej sposobność dojścia do znajomości prawdy. Dotąd tylko stosunkowo mała część ludzkości stała się uczestnikami Ducha Świętego. Tylko spłodzeni z Ducha mogą widzieć rzeczy teraz wystawione; przeto "błogosławione oczy wasze, że widzą i uszy wasze, że słyszą" (Mat.13:16). Ta klasa, to jest ci, co zostali spłodzeni z Ducha Świętego, są jedynymi, z którymi Bóg liczy się w obecnym czasie.
Zwycięzcy i więcej niż zwycięzcy
Jednakowoż pomiędzy spłodzonymi z Ducha zachodzi pewna różnica. Każdego robota będzie doświadczona "jako przez ogień". Apostoł Paweł mówi, że niektórzy będą budować złoto, srebro i drogie kamienie Boskich obietnic. O innych zaś mówi, że będą budować słomę, siano i drzewo, dodając, że ci poniosą stratę, lecz sami będą zachowani "jako przez ogień" (1Kor.3:12-15). Ewentualnie tylko ci z klasy mądrych panien, którzy wyrobią w sobie charakter na podobieństwo Mistrza, zostaną uznani za "więcej niż zwycięzców". Są to ci, co czynią samo ofiarę ochotnie, jak czynił to nasz Zbawiciel. Inni nie zostaną uznani za zupełnych zwycięzców. "Kto zwycięży dam mu zwierzchność nad poganami". Ci będą więcej aniżeli tylko zwycięzcami - będą królewskim kapłaństwem. Oni odziedziczą nieśmiertelność, najwyższe błogosławieństwo.
Widzimy, że o dwóch klasach jest mowa w księdze Obj.7:4,9. W pierwszej klasie znajduje się po dwanaście tysięcy z każdego pokolenia Izraelskiego, czyli razem sto czterdzieści i cztery tysiące. Są to ci, co "chodzą za Barankiem gdziekolwiek On idzie" i którzy będą stać z Barankiem na górze Syon i siedzieć z Nim na stolicy Jego. Tylu ilu było godnych z pokoleń Izraelskich przy pierwszym przyjściu Pana, otrzymało spłodzenie z Ducha Świętego w dniu Zielonych Świat; lecz zupełna liczba nie została w cielesnym Izraelu znaleziona. "Czego Izrael szukał, tego nie dostąpił; ale wybrani dostąpili a inni zatwardzeni są" - Rzym.11:7.
Podczas Wieku Ewangelii Bóg uzupełniał tę klasę wybranych, wypełniając liczbę wymaganą - sto czterdzieści i cztery tysiące - przeznaczając każdemu z wybranych, jedno z tych miejsc opróżnionych.
Apostoł Paweł powiedział: "Bo nie chcę, abyście
nie mieli wiedzieć, bracia, tej tajemnicy, żebyście nie byli sami u siebie mądrymi, iż zatwardzenie z części przyszło na Izraela, pókiby nie weszła zupełność z pogan". "Przyjdzie z Syonu Wybawiciel i odwróci niepobożność od Jakuba" (Rzym. 11:25,26). Wybawicielem tym będzie Chrystus, Głowa i Kościół Jego ciało i będzie On błogosławił wszystkich, którzy staną się Izraelitami prawdziwymi.
Obraz w Obj.7:9 pokazuje nam Wielką Kompanię. Czytamy, że Jan widział lud wielki, z każdego narodu, pokolenia i języka. Nie była to liczba wybrana, określona, ale, której żaden nie mógł zliczyć ani liczby się dowiedzieć. Doświadczenie, przez jakie ci z tej klasy muszą przejść, pokazane jest, że muszą omyć szaty swoje w krwi Barankowej, a dalej powiedziane jest, że będą stali przed stolicą, zamiast siedzieć na stolicy. Oni otrzymają żywot wieczny, lecz nie otrzymają nieśmiertelności. Klasa oblubienicy będzie uznaną za godną ujścia onego największego ucisku przychodzącego na świat. Ci z tej klasy nie pozwolą, aby ich szaty były splamione, bo gdy zauważą, jaką plamę lub zmarszczkę, udają się natychmiast do tronu niebieskiej łaski o pomoc i oczyszczenie w każdym czasie potrzeby.
Dwie klasy w Kościele
Widzimy więc, że będą dwie klasy - Małe Stadko i Wielkie Grono. Ci wszyscy byli w figurze pokazani w pierworodnych Izraela, którzy byli zachowani od zagłady w onej nocy, gdy Izrael opuszczał Egipt. Podobnie i te dwie klasy będą Kościołem pierworodnych. Jedna klasa otrzyma Boską naturę, jako oblubienica Chrystusowa, a druga otrzyma żywot wieczny podobny do tego, który mają Aniołowie.
Pierwotnie Sam tylko Ojciec miał nieśmiertelność. Pierworodnym u Ojca był Logos. Był On początkiem stworzenia Bożego, pierworodnym wszelkich rzeczy stworzonych, przez którego wszystkie inne rzeczy stworzone zostały. Św. Jan mówi: "Na początku było Słowo (Logos), a ono Słowo było u Boga, a Bogiem było ono Słowo. Wszystkie rzeczy przez nie się stały, a bez Niego nic się nie stało co się stało". Stąd rozumiemy, że Aniołowie, księstwa, mocy, Cherubiny i Serafiny, a także człowiek, wszystko było bezpośrednio stworzone przez Słowo (Logosa), chociaż nie Jego własną mocą - Jan 1:1-3.
Wszystkie rzeczy są z Ojca i wszystkie są przez Syna, a my w Nim. Najpierwszym jest Bóg Jehowa, w Swej Boskiej naturze, następnym Pan nasz Jezus Chrystus, a na trzecim miejscu Kościół, małżonka Barankowa, która także będzie w Boskiej naturze. Wielkie Grono nie będzie w naturze Boskiej, lecz będzie także na poziomie duchowym, ponieważ było spłodzone z ducha.
W.T. 1915 - 382.
Straż 1934 str. 78,79.